Στο Συμβούλιο της Ευρώπης Ομιλία Μ. Γιαννακάκη στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την 'Εκθεση "Η κατάσταση στο Κόσοβο και ο ρόλος του Συμβουλίου της Ευρώπης"
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι βουλευτές.
Το Κόσοβο είναι ένα από τα πλέον σύνθετα, σε επίπεδο πολιτικό και νομικό, προβλήματα της ευρωπαϊκής διπλωματίας. Παρόλο που 34 από τα 47 κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης έχουν αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του, οποιαδήποτε συζήτηση στο πλαίσιο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης θα πρέπει να διεξάγεται στο πλαίσιο της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και να μην γίνεται καμία αναφορά ή εικασία αναφορικά με το μελλοντικό καθεστώς του.
Πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η περίπτωση του Κοσόβου αποτελεί μοναδική περίπτωση και δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε καμία άλλη περίπτωση σε καμία άλλη περιοχή του κόσμου.
Αφού συγχαρώ τον εισηγητή για την πραγματικά ισορροπημένη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα δουλειά του, θα ήθελα να σημειώσω ότι το κύριο βάρος της εισήγησης δίνεται στην προσπάθεια ενθάρρυνσης και ενίσχυσης του διακοινοτικού διαλόγου, όχι μόνο στο επίπεδο κορυφής Βελιγραδίου-Πρίστινας, αλλά και εντός του Κοσόβου.
Οι Αρχές της περιοχής με τις εμπλεκόμενες δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Ηνωμένων Εθνών οφείλουν να διασφαλίσουν για όλους τους διαβιούντες στην περιοχή τις βασικές Αρχές του Συμβουλίου της Ευρώπης: την Δημοκρατία, τον σεβασμό των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τα κράτος Δικαίου.
Δείκτης και μέτρο της εφαρμογής των Αποφάσεων όχι μόνο του Συμβουλίου, αλλά και των άλλων διεθνών Οργανισμών είναι η κατάσταση και η αυτονομία της Σερβικής Κοινότητας και ο βαθμός απόλαυσης των Δικαιωμάτων της.
Παρ' όλες τις προσπάθειες των Αρχών του Κοσόβου, παρατηρούμε αργή εξέλιξη σε ό,τι αφορά στην αντιμετώπιση του οργανωμένου εγκλήματος και της διαφθοράς. Η έλλειψη διαφάνειας σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής ταλανίζει το Κόσοβο και αποτελεί τροχοπέδη για την εναρμόνιση της περιοχής με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα.
Οι κατηγορίες για εμπόριο οργάνων που είδαν το φως της δημοσιότητας πριν από κάποια χρόνια και οι οποίες ενέπλεκαν και υψηλά ιστάμενα πολιτικά πρόσωπα οφείλουν να διερευνηθούν και να διαλευκανθούν πλήρως.
Ο δρόμος που οφείλει να διανύσει το Κόσοβο, ανεξάρτητα από την πολιτική υπόσταση που θα αποφασιστεί από κοινού με το Βελιγράδι, είναι δύσκολος και τα προβλήματα πολυδιάστατα.
Η μάχη απέναντι στο οργανωμένο έγκλημα και τη διαφθορά, η πλήρης εξιχνίαση της τύχης των αγνοουμένων ανεξάρτητα σε ποία κοινότητα ανήκουν. Πρέπει να δοθούν τα πλήρη αριθμητικά στοιχεία, με αξιοπιστία και φερεγγυότητα, όλων των κοινοτήτων που διαβιούν στην περιοχή.
Είναι απαραίτητη η δημόσια καταδίκη του διεθνοτικού εγκλήματος, όπως και η έναρξη ενός διαλόγου διακοινοτικού και σε επίπεδο κοινωνίας των πολιτών.
Τίποτα όμως από τα παραπάνω δεν μπορεί να λειτουργήσει μακροπρόθεσμα, να έχει ουσιαστικά αποτελέσματα και να μπολιάσει την πολιτική και κοινωνική ζωή αυτής της περιοχής αν δεν γίνει βαθειά πίστη και συνείδηση ότι η πολυπολιτισμικότητα είναι πλούτος και κινητήριος δύναμη για μία κοινωνία και αν αυτό δεν ειδωθεί και υπό το φως της σύνολης ιστορίας και παράδοσης των Βαλκανίων.
