Στο Συμβούλιο της Ευρώπης Ομιλία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης στο πλαίσο της συζήτησης " Η διαφθορά ως απειλή για το κράτος Δικαίου"
Από την Αρχαιότητα η διαφθορά θεωρείται κοινωνική μάστιγα, μία από τις πλέον διαδεδομένες και τις πλέον επικίνδυνες. Και αυτό γιατί αφορά σε πολιτικούς, αλλά και κρατικούς λειτουργούς και καταστρέφει τη Δημόσια Διοίκηση. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, θεωρείται μέγιστη απειλή για τον δημόσιο βίο, αφού διαβρώνει την εμπιστοσύνη που απαιτείται για τη διατήρηση και την ανάπτυξη των κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ακόμη και των πλέον μετριοπαθών, η διαρροή κεφαλαίων που σχετίζεται με τη διαφθορά ανέρχεται σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο.
Η διαφθορά, λοιπόν, είναι σύνθετο φαινόμενο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό, που αγγίζει όλα τα κράτη. Ροκανίζει τους δημοκρατικούς θεσμούς, επιβραδύνει την ευημερία και επιτείνει την κυβερνητική αστάθεια. Καταλύει τις Αρχές της Δημοκρατίας φαλκιδεύοντας τα εκλογικά αποτελέσματα, αλλοιώνοντας το κράτος Δικαίου και δημιουργώντας γραφειοκρατικούς μηχανισμούς των οποίων ο μόνος σκοπός είναι η αναζήτηση και η επίτευξη της αλληλοεξυπηρέτησης, του δούναι και του λαβείν. Αποθαρρύνει τις υγιείς επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα και αποδυναμώνει τις μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες αδυνατούν να υπερκεράσουν τα «αρχικά κόστη», τα οποία σχετίζονται με τη διαφθορά και τον χρηματισμό.
Αν η διαφθορά ενισχύει τον πλουτισμό μιας μικρής και κλειστής ομάδας ανθρώπων, αποδυναμώνει την κοινωνία, την οικονομία και το κράτος. όπου η διαφθορά ριζώνει και αναδεικνύεται σε μέγιστο και ανυπέρβλητο εμπόδιο ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας.
Όμως η διαφθορά δεν είναι αμάχητη.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης που έχει ως αποστολή την υπεράσπιση και την προώθηση της Δημοκρατίας, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του κράτους Δικαίου, έπαιξε ένα στρατηγικό ρόλο στον αγώνα ενάντια στη διαφθορά, αφού αυτή αποτελεί, όπως σημειώσαμε παραπάνω βόμβα στα θεμέλια των βασικών αυτών αξιών. Στην «Ποινική Σύμβαση ενάντια στη διαφθορά» σημειώνονται οι κίνδυνοι που αυτή συνιστά για την καλή διακυβέρνηση, για το δικαιικό ευρωπαϊκό πολιτισμό και για την κοινωνική συνοχή.
Η προσέγγιση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τον αγώνα ενάντια στη διαφθορά υπήρξε πολυδιάστατη και περιλαμβάνει τρεις πυλώνες οι οποίοι είναι άμεσα συνδεδεμένοι μεταξύ τους: την ανάπτυξη κοινού ευρωπαϊκού πλαισίου και κανόνων, την δημιουργία ενός μηχανισμού παρακολούθησης της εφαρμογής αυτών των κανόνων από τα κράτη-μέλη καθώς και τη μεταφορά τεχνογνωσίας και καλών πρακτικών στα κράτη μέλη που για λόγους ιστορικούς έχουν μεγαλύτερη χρεία βοηθείας.
Όμως, πιστεύω βαθιά, ότι η καταπολέμηση της διαφθοράς δεν είναι ζήτημα νομικό: το ευρωπαϊκό νομικό οπλοστάσιο είναι επαρκώς εξοπλισμένο. Το πρόβλημα είναι η σωστή και άμεση εφαρμογή του Νόμου, η οποία απαιτεί, πάνω απ' όλα πολιτική βούληση. Μόνο έτσι οι πολίτες θα εμπιστευθούν εκ νέου το πολιτικό σύστημα και οι κοινωνίες θα βγουν από τη κρίση πιο ώριμες. Και η ευθύνη μας σε αυτό το σημείο ως βουλευτών είναι τεράστιες και αναδεικνύονται ακόμη πιο αδήριτες στην εποχή της ανόδου νεοναζιστικών μορφωμάτων, τα οποία κρύβουν το εκτρωματικό τους πρόσωπο κάτω από ψευδεπίγραφες διακηρύξεις κάθαρσης του πολιτικού συστήματος.
