Ομιλία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης αναφορικά με τη Σύμβαση για τη Διασυνοριακή Τηλεόραση

Η Έκθεση η οποία συζητάμε σήμερα είναι πολύ σημαντική αφού έρχεται να εξετάσει ένα μείζον πρόβλημα που έχει προκύψει λόγω της σύγκρουσης αρμοδιοτήτων και δικαιοδοσίας των δύο σημαντικότερων Οργανισμών της Ευρωπαϊκής Ηπείρου.
Η «Διασυνοριακή Τηλεόραση» αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της οπτικοακουστικής πολιτικής μεταξύ των κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης. Αριθμεί 24 χρόνια ζωής και έχει αναθεωρηθεί μόνο μία φορά, πριν από δέκα χρόνια, γεγονός που δεν επιτρέπει στη Σύμβαση να παρακολουθήσει τις εξελίξεις τεχνολογικές, πολιτισμικές και κοινωνικές στις συμβαλλόμενες χώρες. Δράττομαι μάλιστα της ευκαιρίας να κάνω και μια προσωπική αναφορά αφού είχα συμμετάσχει στις διαβουλεύσεις της Αναθεώρησης ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ο φιλόδοξος στόχος της Σύμβασης ήταν να ορίσει ένα κοινό τόπο μεταξύ των κρατών μελών σε ότι αφορά την προώθηση της παραγωγής και της διάδοσης ευρωπαϊκών τηλεοπτικών προγραμμάτων, την προστασία των καταναλωτών στον τομέα της διαφήμισης, της χορηγίας και της τηλεαγοράς, κυρίως όσον αφορά τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές, την εξασφάλιση της μη αποκλειστικής αναμετάδοσης γεγονότων μεγάλης σημασίας για την κοινωνία η οποία θα στερούσε από μεγάλο μέρος του κοινού τη δυνατότητα να τις παρακολουθήσει, την προστασία των ανηλίκων και της δημόσιας τάξης•και την προστασία του δικαιώματος απάντησης.
Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην προστασία των ανηλίκων από ακατάλληλο περιεχόμενο αν και τα μέσα προστασίας επαφίονται στα κράτη μέλη.
Η εν θέματι Σύμβαση, με όλες τις αδυναμίες της , ήταν ένα πολύτιμο εργαλείο ρύθμισης του οπτικοακουστικού πεδίου, κυρίως για τις χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης που δεν ήταν μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το τηλεοπτικό τους πεδίο δεν ρυθμιζόταν από την Οδηγία «Τηλεόραση χωρίς Σύνορα». Οι εργασίες που ξεκίνησαν για την αναθεώρηση του δεύτερου Πρωτοκόλλου της Σύμβασης, για τους σκοπούς της οποίας συγκροτήθηκε Μόνιμη Επιτροπή (Standing Committee), διεκόπησαν το 2009 κατόπιν παρέμβασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία, δια των αρμόδιων Επιτρόπων, είχε καταστήσει σαφές ότι η αρμοδιότητα αναθεώρησης των διεθνών συμφωνιών στο πεδίο των οπτικοακουστικών υπηρεσιών (Άρθρο 3.2. της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση) συνιστά αποκλειστική αρμοδιότητα της Επιτροπής, δυνάμει της Συνθήκης της Λισαβόνας. Αξίζει να σημειωθεί μάλιστα η άρνηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να παράσχει περαιτέρω διευκρινήσεις αναφορικά με τα όρια εφαρμογής της «αποκλειστικής αρμοδιότητας», παρ' όλες τις εκκλήσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης.
Για τον λόγο τούτο, η Κοινοβουλευτική Ολομέλεια με ψήφισμα που υιοθετήθηκε ομόφωνα στις 12-12-2013, καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη – μέλη αφενός στην επιτάχυνση των συζητήσεών τους με το Συμβούλιο της Ευρώπης, αναφορικά με την Αναθεώρηση της Σύμβασης για την Διασυνοριακή Τηλεόραση, κι αφετέρου στην αναζήτηση πιθανών εναλλακτικών τρόπων με σκοπό την υιοθέτηση ενός σύγχρονου νομοθετικού πλαισίου που, υπό τις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις, θα προστατεύει πανευρωπαϊκά την ελευθερία των Μέσων και την ελευθερία της έκφρασης. Επιπροσθέτως, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση προτείνει στην Επιτροπή των Υπουργών: α) να συνοψίσει την εργασία της επί της Αναθεώρησης της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Διασυνοριακή Τηλεόραση (ETS No 132) και τις διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση επί αυτού του θέματος, β) εάν χρειαστεί να αναλογιστεί την αναγκαιότητα υπογραφής μιας νέας Ευρωπαϊκής Σύμβασης που θα επικεντρώνεται στην ελευθερία της έκφρασης και γ) να δώσει κατευθυντήριες γραμμές εν σχέσει με το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης, οι οποίες θα απορρέουν και από την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.