Ενημέρωση Αρθρογραφία "Περί μειονοτήτων στην Ελλάδα" - Συμβολή σε ένα συνέδριο που δεν έγινε - booksjournal.gr
Η Ελλάδα αναγνωρίζει μία μειονότητα και αυτή θρησκευτική, τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης, βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης.
Παρόλο που στις 24 Οκτωβρίου 2012, με έγγραφό της προς τις ελληνικές αρχές, η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης, το καθ' ύλη αρμόδιο όργανο για την επίβλεψη της ορθής εκτέλεσης των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), επανέφερε το θέμα της αναγνώρισης από την πολιτεία της «Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης» και έκανε λόγο για απροθυμία της Ελλάδας να συμμορφωθεί με τις καταδικαστικές αποφάσεις του ΕΔΑΔ στις υποθέσεις Μπεκίρ Ούστα, "Τουρκική Ένωση Ξάνθης" και "Εμίν και άλλοι" κατά Ελλάδος, βάσει των οποίων η Ελλάδα υποχρεούται να αναγνωρίσει και να εγγράψει στο δημόσιο βιβλίο σωματείων πού τηρείται στην έδρα κάθε Πρωτοδικείου (άρθρο 78 του Αστικού Κώδικα) τις προαναφερθείσες οργανώσεις, με το προσωνύμιο "τουρκικός", η ελληνική Πολιτεία συνεχίζει να κωφεύει.
Εκτός του ότι οι αποφάσεις του ΕΔΑΔ είναι άμεσα εκτελεστές, δημιουργούν και δεδικασμένο το οποίο το κράτος οφείλει να λάβει υπόψη στην εκδίκαση παρόμοιων υποθέσεων ενώπιον των ελληνικών δικαστηρίων.
Εδώ οφείλουμε να σημειώσουμε τρία στοιχεία: η κατ' επιλογή εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι μία πολύ επικίνδυνη πρακτική, γιατί, για να μιλήσω μία γλώσσα που κάποιοι καταλαβαίνουν καλά, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και δίνει επιχειρήματα στην Τουρκία για μη εφαρμογή σειράς καταδικαστικών αποφάσεων που αφορούν στην Κύπρο, με κορυφαία τη Διακρατική προσφυγή Κύπρου εναντίον Τουρκίας.
Μετά την κατάθεση ερώτησής μου επί του προαναφερθέντος ζητήματος στο πλαίσιο του Κοινοβουλευτικού ελέγχου, ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κ. Ρουπακιώτης, κατέθεσε τροπολογία προκειμένου υποθέσεις για τις οποίες η Ελλάδα έχει καταδικαστεί από Διεθνή Δικαστήρια να αναπέμπονται στα Ανώτατα Δικαστήρια της χώρας για επανεξέταση. Αυτό, φυσικά, δεν θα έλυνε το πρόβλημα, αλλά τουλάχιστον θα σταματούσε για κάποιο χρονικό διάστημα το διασυρμό της χώρας ενώπιον της Επιτροπής Μονίμων Αντιπροσώπων (ΕΜΑ). Γιατί, το ζήτημα των ανωτέρω δικαστικών αποφάσεων και της μη εκτέλεσης των γενικών μέτρων θα παρέμένε, αλλά θα είχε ατονήσει η πιεστική διαδικασία και ο ελεγκτικός ρόλος της ΕΜΑ. Περιττό να πω ότι η τροπολογία καταψηφίστηκε. Ελπίζω η Ελλάδα να τηρήσει την πρόσφατη δέσμευσή της ενώπιον του ΟΗΕ για την εγγραφή των συλλόγων αυτών σε εφαρμογή της απόφασης του ΟΗΕ, προφανώς επαναφέροντας την καταψηφισθείσα τροπολογία.
Το ζήτημα των «κατοίκων της Ρόδου και της Κω με τουρκικό πολιτισμικό υπόβαθρο» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Έκθεση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης του 2011, προσκρούει ακριβώς στο ζήτημα της αναγνώρισης μόνο μιας μειονότητας στη Θράκη. Οι εν θέματι πληθυσμοί δεν περιλαμβάνονται στη Συνθήκη της Λωζάννης, αφού τα Δωδεκάνησα το 1923 ήταν υπό Ιταλική κατοχή, άρα δεν ήταν αντικείμενο της ρύθμισης για την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Προκύπτει ένα μείζον ζήτημα τόσο από αυτή τις συστάσεις της Επιτροπής αυτής όσο και από τις καταληκτικές παρατηρήσεις της Επιτροπής του ΟΗΕ για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα για τη δεύτερη Έκθεση για την Ελλάδα (Οκτώβρης 2015).
Η ελληνική πολιτεία οφείλει να προστατεύσει το δικαιώματα των μειονοτικών ομάδων και να τηρήσει τις διεθνείς συμβατικές της υποχρεώσεις όπως αυτές απορρέουν από τη συμμετοχή της στους Διεθνείς Οργανισμούς αρχίζοντας από το σεβασμό του αυτοπροσδιορισμού, όπως σωστά απαιτεί από τις γειτονικές χώρες που έχουν ελληνικές μειονότητες. Δικαιολογίες περί αμοιβαιότητας δεν έχουν θέση στα Ανθρώπινα Δικαιώματα ειδικά σε μία χώρα που αποτελεί ένα από τα πρώτα μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης και για 3,5 δεκαετίες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
