Ενημέρωση Αρθρογραφία Ισχυρό ΑΚΕΛ εγγύηση για δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού - Άρθρο στην Αυγή
Βουλευτικές εκλογές, σήμερα, στην Κύπρο και, είναι οι πρώτες που το Κυπριακό μόλις τις τελευταίες ημέρες μπαίνει στην προεκλογική κονίστρα, παρόλο που εμφανής είναι η αισιοδοξία για την πορεία των διαπραγματεύσεων, οι οποίες, ας το ομολογήσουμε, είναι οι τελευταίες που γίνονται με όρους επανένωσης. Αν δεν ευοδωθούν, οι επόμενες θα γίνουν με όρους διχοτόμησης.
Το ΑΚΕΛ είναι η μόνη πολιτική δύναμη στην Κύπρο, η οποία σταθερά είναι ταγμένη στη μεριά της επανένωσης και της ειρηνικής συνύπαρξης με την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Η όλη πολιτική του συνοψίζεται στη φράση του Εζεκία Παπαϊωάννου «Είμαστε έτοιμοι να μοιραστούμε ένα κομμάτι ψωμί παραπάνω με τους τουρκοκύπριους, δεν θα δώσουμε όμως ούτε ψίχουλο στην Τουρκία».
Από την αρχή της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας παρέπαιε, υποκλινόμενος στις προτροπές και συμβουλές άλλων κομματικών χώρων οι οποίοι εντρυφούν διαχρονικά στην απορριπτική λογική, το ΑΚΕΛ προσερχόταν στο Εθνικό Συμβούλιο με τις διαχρονικές του θέσεις και, χαιρέτησε, χωρίς στενόμυαλη κομματική λογική, τη στροφή της κυβέρνησης προς τις λογικές του διαλόγου και της συνύπαρξης.
Εντέχνως, και καθόλου αθώα, η κυβέρνηση συσκοτίζει το γεγονός ότι οι συνομιλίες που διεξάγονται σήμερα στηρίζονται πάνω στις συγκλίσεις Ταλάτ-Χριστόφια, τις οποίες το ΔΗΣΥ εκείνη την εποχή κατακεραύνωνε. Χαιρετίζουμε αυτή την επιστροφή της διακυβέρνησης Αναστασιάδη στις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου. Πόσο λίγο έχει αναδειχθεί η πολύτιμη συμφωνία του ένα προς τέσσερα σε όλα. Αντιλαμβανόμαστε τι θα σημάνει αυτό, μεταξύ άλλων, για τις ακτογραμμές, με απτό αποτέλεσμα στο περιουσιακό και κατά συνέπεια στο κόστος της λύσης; Πόσο σημαντική είναι, στη διεξαγωγή των συνομιλιών σήμερα, η ήδη συμπεφωνημένη Αρχή σεβασμού των βασικών ελευθεριών;
Για το ΑΚΕΛ λύση του Κυπριακού σημαίνει λύση που τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό. Που αποκαθιστά την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Που βασίζεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις Συμφωνίες υψηλού Επιπέδου, στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Λύση που αποστρατικοποιεί την Κύπρο και αποκλείει τα όποια εγγυητικά και επεμβατικά δικαιώματα στα εσωτερικά προβλήματα της χώρας από ξένες δυνάμεις και επανενώνει το έδαφος, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία στο πλαίσιο δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα όπως αυτή περιγράφεται στα κείμενα των Ηνωμένων Εθνών. Μία λύση που αφού συμφωνηθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, θα τεθεί ενώπιον του Κυπριακού λαού και στη συνέχεια θα επιβεβαιωθεί στα θέματα της εξωτερικής πτυχής του Κυπριακού μέσα από μια πολυμερή Διεθνή Διάσκεψη, με συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων μερών, του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και της ΕΕ.
Όσον αφορά δε, σε διαρροές που θυμίζουν τη στάση του ΑΚΕΛ απέναντι στο σχέδιο Ανάν, προσπαθώντας να το εμφανίσουν ως αμφιταλαντευόμενο και δίγλωσσο, ας έχουμε ξεκάθαρο ότι οι σημερινές διαπραγματεύσεις δεν έχουν καμία σχέση με το σχέδιο Ανάν, θυμίζω ότι η γράφουσα είχε εκφραστεί υπέρ, ούτε ως περιεχόμενο, αλλά κυρίως ως λογική πορείας επίλυσης και ανάμειξης των δύο κοινοτήτων.
Στη σημερινή κρίσιμη γεωπολιτικά συγκυρία, είναι πολύ σημαντικό να περιοριστούν στην Κυπριακή Βουλή οι λυσοφοβικές δυνάμεις. Κόμματα και πολιτικοί που έστησαν καριέρες πάνω στην κουλτούρα της μη λύσης. Υπερπατριώτες οι οποίοι ξεχνούν(;) ότι λογικές μη λύσης θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια και πολύ σύντομα, στη διχοτόμηση που σημαίνει ότι η Κυπριακή Δημοκρατία θα αποκτήσει 185 χιλ. κοινά σύνορα με την Τουρκία, θα της «χαρίσει» το μισό νησί και θα της επιτρέψει να μεταφέρει στο νησί όσο στρατό και εποίκους θέλει και να θέτει μελλοντικά ζητήματα «ζωτικού χώρου».
Ξαφνικά, κάποιοι θυμήθηκαν ότι δεν τους αρέσει η ΔΔΟ και ότι πρέπει να προχωρήσουμε στη δημιουργία ενιαίου κράτους, όπως το 1959. Ξεχνούν ότι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία είχε συμφωνηθεί ήδη από τον Φλεβάρη του 1977 στις Συμφωνίες Κορυφής Μακαρίου –Ντενκτάς, και επαναβεβαιωθεί από τις αντίστοιχες Κυπριανού-Ντενκτάς και όλες οι αποφάσεις έκτοτε, Διεθνών Οργανισμών και Δικαστηρίων, στηρίζονται σε αυτές. Προσάπτουν στην Ομοσπονδία «ελαττώματα» που υπάρχουν στο Σύνταγμα του 1960.
Και δεν εμφανίζονται μόνο σε αυτό σκόπιμα αμελέτητοι: μιλούν για κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ενώ είναι σαφές ότι πρόκειται για μετεξέλιξη, αφού βάσει του Διεθνούς Δικαίου η μετεξέλιξη ενός Ενιαίου κράτους σε Ομόσπονδο εγγυάται από τη συμμετοχή στους Διεθνείς Οργανισμούς, τη συνέχιση των διακρατικών συμφωνιών και την απαγόρευση απόσχισης ή ένωσης με τρίτο κράτος.
Δυνατό ΑΚΕΛ σημαίνει εγγύηση για όλα τα παραπάνω, ως η πολιτική δύναμη που διαχρονικά υπερασπίζεται την ειρηνική συνύπαρξη των δύο κοινοτήτων στο νησί, ως η δύναμη που διατήρησε άριστες σχέσεις με τα τουρκοκυπριακά συνδικάτα και τις αντιτουρκικές φωνές στα Κατεχόμενα. Ως η δύναμη που έμπρακτα έχει αποδείξει ότι εύχεται η βουλή που θα αναδειχθεί σήμερα να είναι η πλέον βραχύβια λόγω λύσης του Κυπριακού.
