Για τα συνεχή κρούσματα ρατσιστικής βίας στη Λέσβο: Δηλώσεις στο Documento

Έντονη ανησυχία προκαλούν οι συνεχείς ειδήσεις που έρχονται στο φως της δημοσιότητας για αλλεπάλληλα κρούσματα ρατσιστικής βίας στο νησί της Λέσβου. Ανησυχία εντεινόμενη και από την καθυστέρηση στην κινητοποίηση των τοπικών αρχών και της τοπικής εισαγγελίας, αναφορικά με τη διερεύνηση και τη γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης, καθώς για τέτοια περαστικά ρατσιστικής βίας η δίωξη είναι αυτεπάγγελτη.
Αναφέρομαι βεβαίως στην καταστροφή του μνημείου στην Θέρμη της Λέσβου το οποίο ήταν αφιερωμένο στην μνήμη των ανθρώπων που πνίγηκαν στα νερά του Αιγαίου και δεν κατάφεραν να φτάσουν στην Ελλάδα. Το μνημείο καταστράφηκε ολοσχερώς, με τόσο μίσος και μανία που προκαλεί ανατριχίλα, καθώς δεν έμεινε άθικτη ούτε η βάση του. Και βεβαίως, δεν ήταν η πρώτη φορά, καθώς και πέρσι τον Νοέμβρη είχε βανδαλιστεί με μπογιές.
Θεωρώ απαράδεκτη μια τέτοια πράξη, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου από τα αρχαία χρόνια ο σεβασμός στους νεκρούς αποτελεί «ιερή» υποχρέωση των ζώντων και αναδεικνύεται ήδη από την «Αντιγόνη» στα χρόνια του Σοφοκλή.
Δυστυχώς, τα περιστατικά αυτά δεν είναι μεμονωμένα. Συνεχείς είναι οι αναφορές για περιστατικά ρατσιστικής βίας στο νησί, καθώς είναι προφανές πως εκεί λυμαίνονται –και δε χρησιμοποιώ τυχαία τη λέξη- την περιοχή ακροδεξιές ομάδες.
Ας θυμηθούμε τα περιστατικά του περασμένου Απρίλη στην πλατεία Σαπφούς στη Μυτιλήνη, όπου ομάδα κατοίκων επιτέθηκε σε πρόσφυγες με τέτοια σφοδρότητα και αγριότητα, που έστειλε πολλούς από αυτούς στο νοσοκομείο. Για εκείνο το περιστατικό ακόμα αναμένουμε το πόρισμα της Δικαιοσύνης. Μια Δικαιοσύνη που καθυστερεί δυσανάλογα, σε σύγκριση με την αντίδραση της τοπικής εισαγγελίας για την καταγγελία εις βάρος του δημοσιογράφου Στρατή Μπαλάσκα για «κακόβουλη βλασφημία»...
Οι επιθέσεις σε δημοσιογράφους που καταγράφουν τα γεγονότα είναι ενδεικτική της ανησυχητικής κατάστασης, καθώς κάποιοι δε θέλουν τα περιστατικά αυτά να φτάσουν στην κοινή γνώμη. Αναφέρομαι στην υπόθεση του δημοσιογράφου Στρατή Μπαλάσκα, ο οποίος αφενός δέχτηκε επιθέσεις και απειλές για τη ζωή του και περιμένει μήνες για απόδοση δικαιοσύνης, αφετέρου κλήθηκε άμεσα να καταθέσει σε κατηγορία εις βάρος του για βλασφημία, με αφορμή ένα λαογραφικό κείμενο το οποίο δημοσίευσε. Μόλις προχθές, απειλές δέχτηκε και η δημοσιογράφος Ανθή Παζιάνου, επειδή ανέδειξε ρατσιστική επίθεση σε 9χρονο κοριτσάκι που φορούσε μαντίλα και θεωρήθηκε ότι ήταν «αλλόθρησκο».
Ωστόσο, δεν είμαι εγώ η αρμόδια να απαγγείλει κατηγορίες και να αποδώσει Δικαιοσύνη. Όμως η ποιότητα της δικαιοσύνης μας κρίνεται και από την έγκαιρη απόδοσή της και κατοχυρώνεται από το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης, κάτι για το οποίο η χώρα μας μετρά σειρά από καταδίκες στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Θεσμικά, λοιπόν, αποτελεί καθήκον μου σύμφωνα με την Ελληνική αλλά και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία, να απευθυνθώ στην τοπική Εισαγγελία, κάτι που έχω κάνει αλλά έως τώρα δεν είχα καμία ενημέρωση. Ο λόγος αυτός με έκανε να απευθυνθώ και στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου.
Τόσο εγώ προσωπικά, ως Γενική Γραμματέας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όσο και το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και Μισαλλοδοξίας, το οποίο έχω την τιμή να προεδρεύω λόγω της θεσμικής μου ιδιότητας, παρακολουθούμε από κοντά τις εξελίξεις στη Λέσβο.
Σε κάθε περίπτωση, απέναντι στο ρατσιστικό έγκλημα, όλες οι εξουσίες, η καθεμία στην ανεξάρτητη λειτουργία της και από την διακριτή θέση της στο Κράτος Δικαίου, οφείλουν να μάχονται για την προστασία όλων των πολιτών που στοχοποιούνται λόγω των χαρακτηριστικών τους. Η προστασία κάθε πολίτη από τη ρατσιστική βία και τον ρατσιστικό λόγο δεν αποτελεί μόνο ατομικό δικαίωμα του πολίτη, αλλά και συλλογικό δικαίωμα για τη διαφύλαξη και την προστασία της ειρηνικής συνύπαρξης.

 

RpwtFe 2