"Ελληνική δημόσια διοίκηση- ο μεγάλος ασθενής": άρθρο στο "Παρασκήνιο"

mariayannakaki

"Ελληνική Δημόσια Διοίκηση – ο Μεγάλος Ασθενής"

 

"Η ελληνική δημόσια διοίκηση έχει αναδειχθεί τις τελευταίες δεκαετίες στον μεγάλο ασθενή της ελληνικής οικονομίας. Τεράστιος αριθμός αρμοδιοτήτων και επικαλύψεις τους, γραφειοκρατία, δεκάδες εκατοντάδες οργανισμοί, υπηρεσίες, τμήματα με συναφή αντικείμενα συνθέτουν σκηνικό παραλόγου που αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ανασταλτικούς παράγοντες της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας. Ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων επανέρχεται ξανά και ξανά ως το υπ΄αριθμ.1 πρόβλημα της δημόσιας διοίκησης. Η Κυβέρνηση και το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης έχει δεσμευθεί για τη μείωση του αριθμού δημοσίων υπαλλήλων κατά 150.000 ως το τέλος του 2015 μέσω των αποχωρήσεων, του προγράμματος κινητικότητας και της απόλυσης επίορκων δημοσίων υπαλλήλων. Όμως ο περιορισμός του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων είναι η μοναδική λύση στο πρόβλημα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης; Δηλ. με 150.000 λιγότερους δημοσίους υπαλλήλους μπορούμε το 2015 να ονειρευόμαστε ένα ιδανικό δημόσιο τομέα, φιλικό σε πολίτες και επιχειρηματίες;

Η έκδοση άδειας ίδρυσης μιας μικρής επιχείρησης δεν θα χρειάζεται παρά μόνο μερικές μέρες; Θα γνωρίζουμε πόσο διάστημα θα απαιτεί η έκδοση μιας σύνταξης; Η μετακίνηση ενός δημοσίου υπαλλήλου δεν θα απαιτεί την υπογραφή του Υπουργού και η αποκατάσταση μιας βλάβης στο οδικό δίκτυο δεν θα είναι αντικείμενο διαφωνιών μεταξύ υπουργείου, περιφέρειας και Δήμου; Πέρα δηλαδή από τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων έχουμε αποφασίσει τι δημόσιο τομέα θέλουμε και πώς θα τον οργανώσουμε ώστε να γίνει φιλικός και αποδοτικός για τον πολίτη; Πώς σχεδιάζουμε τον δημόσιο τομέα που θα συμβάλλει στη δημιουργία ενός σταθερού περιβάλλοντος για την προσέλκυση επενδύσεων και την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας; Τα στοιχεία εκθέσεων όλων των διεθνών οργανισμών δείχνουν ότι το πρόβλημα του δημόσιου τομέα δεν είναι το μέγεθός του, αφού ο αριθμός των υπαλλήλων και οι δημόσιες δαπάνες για μισθούς και λειτουργικά έξοδα δεν παρουσιάζουν αποκλίσεις από τον αντίστοιχο μέσο όρο των λοιπών κρατών-μελών στην Ε.Ε. Το σύνολο όμως του κόστους του δημοσίου σε σχέση με το ύψος των δαπανών του ως ποσοστού του ΑΕΠ επιβαρύνεται από τα γραφειοκρατία κατά 8%. Οι δημόσιοι υπάλληλοι παραμένουν αναξιοποίητοι και παροπλισμένοι, χωρίς ένα στρατηγικό σχέδιο μακράς πνοής που θα τους επέτρεπε να αναπτύξουν δράσεις και πρωτοβουλίες. Από την άλλη ο ίδιος ο πολίτης που ταλαιπωρείται από τις χαμηλής ποιότητας υπηρεσίες προσφεύγει είτε σε ιδιώτες σε τομείς όπως η υγεία, η παιδεία είτε προσπαθεί να ξεπεράσει γραφειοκρατικά εμπόδια και αγκυλώσεις καταφεύγοντας σε φακελάκια, σε γρηγορόσημα κ.λ.π. Ένας πλούτος που όχι μόνο πέφτει σε μια τεράστια μαύρη τρύπα, αλλά έχει δημιουργήσει τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, που επιτείνονται στις σημερινές οικονομικές συνθήκες. Έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο χάσμα ανάμεσα σε αυτούς που έχουν και σε βάρος των κοινωνικά αδύναμων που βιώνουν ένα κράτος άδικο, ανάλγητο, που οδηγεί στον κοινωνικό αποκλεισμό. Οι αλλαγές στο κράτος, οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις αποτελούν μονόδρομο υπό τις σημερινές συνθήκες. Η αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, η κατάργηση και συγχώνευση φορέων και οργανισμών που προσφέρουν τίποτα στη ζωή των πολιτών και στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας θα έχουν ως αποτέλεσμα οικονομίες κλίμακας και εξοικονόμηση πόρων που μπορούν να αξιοποιηθούν για την στήριξη της επιχειρηματικότητας και του κοινωνικού κράτος, σε υπηρεσίες που είναι αναγκαίες για την κοινωνική συνοχή. Ο περιορισμός και μόνο του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων δεν απαντά στις απαιτήσεις και οδηγεί αναπόφευκτα σε αδιέξοδο, αν δεν προηγηθεί αξιολόγηση αναγκών και υπηρεσιών, απλοποίηση διαδικασιών, άρση επικαλύψεων αρμοδιοτήτων και συνολικά αναδιοργάνωση του κράτους σε όλα τα επίπεδα. Θύμα του αδιεξόδου θα είναι πρώτοι απ΄όλους οι πιο αδύναμοι οικονομικά πολίτες για τους οποίους το κράτος αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο στην υγεία, στην παιδεία, στην πρόνοια. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι είναι οι πολίτες που προσφεύγουν στα νοσοκομεία ακόμα και για πρωτοβάθμια φροντίδα. Θύματα θα είναι και οι μικροί επιχειρηματίες, οι δυνατότητες των οποίων συνθλίβονται σήμερα στη μέγγενη γραφειοκρατικών καθυστερήσεων, αλλά και οι μεγαλύτεροι επενδυτές που αποθαρρύνονται από ένα αφιλόξενο και ασταθές οικονομικό και διοικητικό περιβάλλον. Οι αλλαγές της δημόσιας διοίκησης είναι η μεγαλύτερη μεταρρύθμιση που έχει ανάγκη η χώρα για την έξοδο από την κρίση και κυρίως για την εδραίωση ενός σύγχρονου αστικού κράτους. Ένα τέτοιο σχέδιο δεν μπορεί να πετύχει μόνο με τον σχεδιασμό ενός Υπουργείου. Χρειάζεται τη συνέργεια και την απόλυτη υποστήριξη του συνόλου των υπουργείων και όλων των βαθμίδων διοίκησης. Κυρίως όμως χρειάζεται τη συναίνεση της κοινωνίας, η οποία σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπη μπροστά σε διλήμματα όπως «απολύσεις δημοσίων μπροστά στους χιλιάδες ανέργους του ιδιωτικού τομέα». Μοναδική απάντηση σε τέτοιου είδους αδιέξοδα διλήμματα είναι η επιτάχυνση ριζικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων στο κράτος. Ζητούμενο είναι ένα κράτος, όχι μεγάλο ή μικρό αλλά αποτελεσματικό, που θα σέβεται τους δημόσιους πόρους και θα τους επιστρέφει στην κοινωνία".

*Η Μαρία Γιαννακάκη είναι βουλευτής Β' Πειραιά της ΔΗΜ.ΑΡ

http://www.paraskhnio.gr/2013/03/15/elliniki-dimosia-diikisi-o-megalos-asthenis/