Αρθρογραφία

Ελληνικό Ζήτημα και Γεωστρατηγικές εξελίξεις - Άρθρο στο tvxs

Αν τα πέντε τελευταία χρόνια της κρίσης η ελληνική διπλωματία έχει περάσει σε στάδιο εσωστρέφειας, τον τελευταίο καιρό δικαιούμεθα να μιλήσουμε για την απόλυτη ομφαλοσκόπηση.
Η πολιτικοποίηση του ζητήματος του χρέους αν δεν θέλει να μείνει σε επικοινωνιακό επίπεδο, γιατί σε αυτό το επίπεδο και με συνέπειες καταστροφικές, το επιχείρησε και η προηγούμενη κυβέρνηση, οφείλει να λαμβάνει υπόψη της τις γεωστρατηγικές εξελίξεις.
Στη σύνοδο της Ρίγα τον προηγούμενο μήνα, το ελληνικό ζήτημα πέρασε «στα ψιλά». Και αυτό όχι μόνο γιατί η ελληνική κυβέρνηση έχει επιλέξει να συνομιλεί με τα εξωθεσμικά Διευθυντήρια (ναι, αυτά που κατάγγειλε, και ορθώς, προεκλογικά), αλλά και γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με πλειάδα σύνθετων προβλημάτων και το ελληνικό ζήτημα, όσο και αν μας πληγώνει, βρίσκεται χαμηλά στις προτεραιότητές της.
Είναι σαφές ότι καμία από τις μεγάλες δυτικές χώρες δεν είναι πρόθυμη να διακινδυνεύσει κάποιο ατύχημα με απρόβλεπτες συνέπειες, ενώ η πορεία προς την οικονομική ανάκαμψη της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομίας παραμένει εύθραυστη. Όλοι επιθυμούν μια συμφωνία το συντομότερο δυνατόν, προκειμένου να αποτραπεί η συνέχιση της αβεβαιότητας που τροφοδοτεί την κερδοσκοπία των αγορών, αλλά η πρώτη προτεραιότητα όλων είναι η Ρωσία του Putin.
Όσο διάστημα δεν εφαρμόζεται η συμφωνία του Μινσκ και απλά συνεχίζονται οι κυρώσεις, οι συνέπειες για την Ένωση είναι ολοένα και πιο δυσάρεστες. Όχι μόνο οι οικονομικές, αλλά κυρίως γιατί η Ρωσική Ομοσπονδία γίνεται πόλος έλξης για τις ευρωσκεπτικιστικές δυνάμεις της Ευρώπης. Η νέα ιδεολογία των «Putin-Verstehers» (που καταλαβαίνουν και υποστηρίζουν τον Putin) σχετίζεται με το μίσος κατά της ενωμένης Ευρώπης.
Στις 7 Ιουνίου προστέθηκε ένας ακόμη παράγοντας αβεβαιότητας, αυτός της Τουρκίας, για λόγους γεωστρατηγικής και οικονομικής σταθερότητας. Μετά το εκλογικό αποτέλεσμα και την «ήττα» του Recep Tayyip Erdogan, η χώρα αλλάζει πορεία και κινείται προς μια αβέβαιη κατεύθυνση, γεγονός που υποκινείται επίσης από την είσοδο του φιλοκουρδικού κόμματος στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, γεγονός που λειτουργεί ως τροχοπέδη στα όνειρα του Erdogan για αναθεώρηση του Συντάγματος προκειμένου να ενισχύσει, έτι περαιτέρω, τη νέα του θέση.
Ακριβώς όπως η Ρωσία, η Τουρκία δεν είναι μια οποιαδήποτε χώρα που συνορεύει με την Ευρώπη, καθώς ελέγχει σημαντικές διόδους για την ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού, ενώ αποτελεί χώρα βιομηχανικών μετεγκαταστάσεων και ισχυρής οικονομικής αλληλεξάρτησης. Ταυτόχρονα, μαζί με την Ελλάδα, αλλά σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, είναι ο στρατιωτικός θεματοφύλακας της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ και το προκάλυμμα από το μεγάλο τόξο της κρίσης, που εκτείνεται από το Ιράκ ως τη Συρία μέσω του Χαλιφάτου και της Μέσης Ανατολής της πρώην Αραβικής Άνοιξης, και φθάνει στη Βόρεια Αφρική απ' όπου μεταφέρονται μετανάστες μέσω της Μεσογείου.
Η Ευρώπη απεύχεται τη μετάδοση της αστάθειας από τα ανατολικά σύνορα προς το νότο. Πολύ περισσότερο τώρα που οι εκλογές στην Τουρκία ενδέχεται να χαράξουν μια νέα πορεία με άγνωστες συνέπειες σε μια περιοχή που μαστίζεται από πολλά χρόνια πολέμου, τρομοκρατίας, φτώχειας και απελπισίας.
Εδώ και μήνες η A.Merkel έχει αντιληφθεί αυτό που οι Αμερικανοί γνώριζαν εξ αρχής: το Grexit δεν αποτελεί επιλογή καθώς θα σηματοδοτήσει το τέλος της μη αναστρεψιμότητας του ευρώ, με καταστροφικές συνέπειες ενώ η Ευρώπη δεν μπορεί να αντέξει καμία διατάραξη των ισορροπιών στην ευαίσθητη περιοχή της Ελλάδας, προπύργιο της ασφάλειας της στα Βαλκάνια και παραδοσιακό λιμάνι για την άφιξη μεταναστών, η οποία θα μπορούσε διαφορετικά να γίνει ανεξέλεγκτη.
Κατά συνέπεια, ακόμη και οι γεωπολιτικοί λόγοι συνηγορούν για μια ταχεία επίτευξη συμφωνίας με την Ελλάδα. Θα ήταν ωστόσο εσφαλμένο να πιστεύει κανείς ότι αυτή η συμφωνία θα παραχωρηθεί ως δώρο στην Αθήνα λόγω της αβεβαιότητας που συσσωρεύεται στον ορίζοντα της Ευρώπης. Όπως θα ήταν σφάλμα και από την πλευρά εκείνων που υποστηρίζουν ότι μια χώρα θα πρέπει να υποβάλλεται σε ένα συνεχές ηλεκτροσόκ λιτότητας και μεταρρυθμίσεων.
Είτε είναι αρεστό είτε δεν είναι, στην αληθινή Ευρώπη, αυτή που θεωρητικά διέπεται από την ενότητα εν μέσω διαφορετικότητας, κάθε χώρα έχει τη δική της ταυτότητα και τις δυνατότητές της, συμπεριλαμβανομένων των ελαττωμάτων. Υπάρχει μια κληρονομιά που πρέπει να διατηρηθεί, όχι να μειωθεί σε λίγες αποχρώσεις του γκρι, σε έναν κόσμο εξαθλίωσης και αβέβαιου μέλλοντος. Η Ευρώπη σήμερα, λόγω της αστάθειας που την περιβάλλει, χρειάζεται επειγόντως τη συναίνεση και την εσωτερική συνοχή, προκειμένου να ανακτήσει την εμπιστοσύνη στον ίδιο της τον εαυτό.

 

παρλ 1

 

 

Copyright © 2012. www.mariayannakaki.gr | Όλα τα νέα σήμερα newspolis.gr | Designed by Shape5.com

Η επίσημη ιστοσελίδα της Μαρίας Γιαννακάκη | υποψηφιοι, Αττική, περιφέρεια, Παρέμβαση, για την Αττική, Β' Πειραιά, Κορυδαλλός, Κερατσίνι, Νίκαια, Δραπετσώνα, Αγ. Ιωάννης, Ρέντης, Πέραμα, Πειραιάς, Ανθρώπινα, δικαιώματα, LGBT, ισότητα, Εξωτερική, πολιτική, Εθνική Άμυνα, Τουρκία, Κύπρος, Κυπριακό, Ευρωπαϊκή, Ένωση, ομοφυλόφιλοι, Ρομά