Γιατί ΣΥΡΙΖΑ - Άρθρο στην Αυγή

Λίγες μόνο ημέρες πριν από μια ακόμη προσφυγή στις κάλπες και στην αποκορύφωση ενός επικοινωνιακού καταιγισμού πανταχόθεν, καλούμαστε να επιλέξουμε τη μορφή που θα έχει η χώρα την επόμενη ημέρα.

Ο πολιτικός διαχειριστής της δεν αποτελεί απλώς ένα εκτελεστικό όργανο της ομολογουμένως σκληρής συμφωνίας που έφερε η προηγούμενη κυβέρνηση, παρ' ότι οι κατευθυντήριες γραμμές, ο καταστατικός χάρτης που αυτή καθίσταται, διαμορφώνουν σε πολύ σημαντικό βαθμό τη δημοσιονομική πολιτική που θα εφαρμοστεί τα προσεχή έτη. Αντίθετα, ο τρόπος που θα εφαρμοστεί η συμφωνία σχετίζεται με την ύπαρξη ενός ολοκληρωμένου προγράμματος που θα μας οδηγήσει σε τροχιά σταθερότητας και ανάπτυξης.

Ο τρόπος που αυτή θα εφαρμοστεί δεν αποτελεί απλώς ένα διαχειριστικό και τεχνοκρατικό ζήτημα, μια απλή διεκπεραίωση στην οποία ο καθείς μπορεί να δηλώνει παρών, διατρανώνοντας ότι το πλαίσιο διακυβέρνησης της χώρας για τα προσεχή χρόνια εξαντλείται εκεί. Συγκρούονται σήμερα δύο αντίπαλα σχέδια: η πολιτική λιτότητας και η πολιτική ανάπτυξης.

Το πραγματικό δίλημμα των εκλογών είναι Αριστερά ή Δεξιά, με ό,τι, και ιστορικά, σημαίνουν αυτές οι λέξεις: Υπάρχουν δύο διαφορετικά σχέδια, δύο κόμματα διεκδικούν την πρώτη θέση. Και ο καθένας, προσερχόμενος στην κάλπη, οφείλει να απαντήσει στο ποιος επιθυμεί να διαχειριστεί τα διακυβεύματα της επόμενης μέρας. Και αυτός σίγουρα δεν μπορεί να είναι κάποιος που συμβάλλει στην αποϊδεολογικοποίηση του πολιτικού σκηνικού με την πρόφαση των στενών δημοσιονομικών πλαισίων ούτε κάποιος που είναι θιασώτης των πιο σκληρών, νεοφιλελεύθερων πολιτικών που χωρίς κανένα ψήγμα αντίστασης και εναλλακτικής εφάρμοσε τα τελευταία πέντε χρόνια.

Το επίδικο είναι η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, οι μεταρρυθμίσεις με σαφές προοδευτικό ιδεολογικό πρόσημο, η οριστική διευθέτηση του χρέους. Και η τελευταία σίγουρα δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια αυτών που ουδέποτε αρνήθηκαν ότι το χρέος είναι βιώσιμο, παρά έμειναν μέχρι την τελευταία στιγμή υποστηρικτές των απόψεων των πιο ακραίων συντηρητικών πολιτικών της Ευρώπης.

Θεωρώ ότι τις τύχες της χώρας πρέπει να τις διαχειριστεί η Αριστερά, πολλαπλασιάζοντας τις επενέργειες των θετικών στοιχείων της συμφωνίας και δημιουργώντας οικονομικές - κοινωνικές αντισταθμίσεις και αντιρροπήσεις στη λιτότητα και στα αρνητικά μέτρα που περιλαμβάνει.

Η εφεξής διαπραγμάτευση, η διεκδίκηση κάθε θετικής αντισταθμιστικής ρύθμισης και η άσκηση πολιτικής και διακυβέρνησης, εκτός των στενών πλαισίων της συμφωνίας, που θα αποσκοπεί στο να κρατηθεί η κοινωνία όρθια και με προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον, δεν μπορεί παρά να μείνει στα χέρια μιας Αριστεράς με ευρωπαϊκό προσανατολισμό, με ρεαλισμό και όραμα. Και αυτή η πολιτική δύναμη, σήμερα, δεν είναι άλλη παρά ο ΣΥΡΙΖΑ.

 

παρλ 1