Για την πρόταση δημοψηφίσματος της κυβέρνησης

Η κυβέρνηση, με την πρότασή της για δημοψήφισμα καλεί μέσα στο συνταγματικό πλαίσιο τον κυρίαρχο λαό να αποφασίσει αν δέχεται ή όχι την πρόταση των θεσμών, όπως αυτή έχει δημοσιοποιηθεί. Η κυβέρνηση τοποθετεί αυτήν την κίνηση μέσα στο πλαίσιο διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους θεσμούς, εντός ευρωπαϊκού πλαισίου, παρότι με τις παλινωδίες της κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης έδωσε δυστυχώς χρόνο στα συντηρητικά Διευθυντήρια της Eυρώπης να ανασυνταχθούν και να αντεπιτεθούν. Οφείλει, πάντως, με σαφή τρόπο, να ξεκαθαρίσει πως ένα ενδεχόμενο «όχι» δε θα χρησιμοποιηθεί ως ισοδύναμο απόφασης εξόδου από την ευρωζώνη.
Η Ευρώπη, τέκνο του Διαφωτισμού, πρέπει να αλλάξει άμεσα στάση. Είναι αδήριτη ανάγκη, η μέχρι τώρα αδιαλλαξία των θεσμών να αρθεί, να σταματήσουν κάθε είδους μεθοδεύσεις και πρόταξη ιδεοληψιών νεοφιλελεύθερου χαρακτήρα. Οι εταίροι – δανειστές οφείλουν άμεσα, στο πλαίσιο των ιδρυτικών αρχών και αξιών του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, να αναλογιστούν τις βαρύτατες ευθύνες που φέρουν τις κρίσιμες αυτές στιγμές.
Μέσα στους κόλπους των διαπραγματεύσεων οι απόψεις των εταίρων διίστανται. Υφίσταται επιτακτική ανάγκη, έστω την ύστατη στιγμή, αναζήτησης ενός έντιμου συμβιβασμού, μιας έντιμης συμφωνίας μεταξύ των εταίρων και της χώρας μας και προσβλέπουμε σε αυτή το συντομότερο.
Γινόμαστε από τα ξημερώματα μάρτυρες μια πρωτοφανούς, τρομοκρατικής και άκρως διχαστικής ρητορικής, που θυμίζει ατμόσφαιρα εμφυλίου, μια τακτική που αποπειράται να δημιουργήσει διχαστικά και πλαστά διλήμματα στους πολίτες.
Δεν είναι δυνατόν η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, στην πιο άμεση μορφή της, να χαρακτηρίζεται «πραξικόπημα». Πρακτικές τέτοιου είδους, και δη σε οργανωμένη εξάσκησή τους, αποτελούν άκρως επικίνδυνη, αντιδημοκρατική και καταδικαστέα στάση που δεν αρμόζει σε καμία δημοκρατία.
Η Ευρώπη που βάζει μπροστά τους λαούς της και είναι συνεπής με το κοινωνικό οικοδόμημα που με τόσους αγώνες και κόπο έχτισε, δεν μπορεί να αντιμετωπίζει ανθρώπους με όρους λογιστικούς και ρητορική αξιωματούχων της που παραπέμπει σε αντιμετώπισή τους με όρους πραγμοποίησης. Έχει χρέος, άμεσα, να ανταποκριθεί στο ύψος των περιστάσεων και της ιστορίας της.
Η συμφωνία που οι θεσμοί προτείνουν, ως αυτή έχει, δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή από τους πολίτες της χώρας μας, και καθιστά το «όχι» στην αποδοχή μιας συμφωνίας τέτοιου χαρακτήρα, αυτονόητο.

 

παρλ 1