Κυρίες και κύριοι, το παρόν σχέδιο νόμου αποτελεί προσπάθεια εναρμόνισης της Οδηγίας 2013/34 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στους υφιστάμενους εθνικούς λογιστικούς κανόνες. Συγκεκριμένα, μέσω της Οδηγίας αυτής επιχειρείται μια εναρμόνιση των λογιστικών προτύπων στα κράτη-μέλη, ούτως ώστε να διευκολυνθούν οι σχετικές διαδικασίες, με απώτερο σκοπό την ενδυνάμωση της ενδοκοινοτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας.
Το σχέδιο νόμου, στο οποίο αναφέρθηκε με πάρα πολύ μεγάλη επάρκεια η Ειδική Αγορήτριά μας κυρία Ξηροτύρη, κινείται σε μια θετική κατεύθυνση, γεγονός το οποίο καταμαρτυρείται και από τις θετικές εισηγήσεις των εμπλεκομένων φορέων σε όλες τις φάσεις της επεξεργασίας στις Επιτροπές, αλλά και από το στάδιο της διαβούλευσης. Κυρίως, όμως, για μένα είναι πολύ σημαντική η δουλειά που έγινε στο επίπεδο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, όπου εκεί πραγματικά δημιουργήθηκε μια δεξαμενή πολύ ενδιαφέρουσας προβληματικής όσον αφορά στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Η ενοποίηση, η συμπλήρωση και ο εκσυγχρονισμός των λογιστικών κανόνων δημιουργούν ένα ολοκληρωμένο και λειτουργικό λογιστικό ρυθμιστικό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις, την κωδικοποίηση και τον εκσυγχρονισμό του πλαισίου λογιστικής τυποποίησης.
Η συγκέντρωση όλων των λογιστικών κανόνων σε ένα ενιαίο κείμενο κρίνεται, λοιπόν, όπως σημειώσαμε, ιδιαίτερα θετική και κατ' αυτόν τον τρόπο γίνεται μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η πολυνομία.
Στόχος είναι η μείωση του κόστους συναλλαγών και η διευκόλυνση των ενδοκοινοτικών επενδύσεων. Πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι το προηγούμενο πλαίσιο, το οποίο ερχόταν να καθορίσει και να βάλει κανόνες στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ήταν απαρχαιωμένο. Επομένως, η ενσωμάτωση νέων μέσων και τεχνολογιών μόνο θετική μπορεί να είναι.
Το προτεινόμενο σχέδιο έχει ως κύριο χαρακτηριστικό τη μετάθεση της ευθύνης της ορθής λογιστικής τήρησης στους πραγματικούς ιδιοκτήτες, δηλαδή τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες, για να έχει η διοίκηση της οντότητας την ευθύνη για την τήρηση αξιόπιστου λογιστικού συστήματος και κατάλληλων λογιστικών αρχών.
Η σχετική Οδηγία τοποθετεί τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις στον πυρήνα της κοινοτικής οικονομικής πολιτικής, γεγονός το οποίο αναλύεται και διασαφηνίζεται και στις σχετικές ανακοινώσεις της Επιτροπής και του Συμβουλίου. Άλλωστε, κάτι τέτοιο, όπως είπα και προηγουμένως, είναι αναμενόμενο, αν αναλογιστεί κανένας ότι η μικρομεσαία επιχείρηση, ουσιαστικά, αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της πρόθεσης αυτής αποτελεί η διαβάθμιση των κανόνων τήρησης λογιστικών καταστάσεων, ανάλογα με το μέγεθος της εκάστοτε επιχείρησης, με τις μικρότερες επιχειρήσεις να ακολουθούν απλοποιημένες διαδικασίες, ενώ, παράλληλα, δίνεται η δυνατότητα σε αυτές να επιλέξουν λογιστικούς κανόνες μεγάλων επιχειρήσεων, αν το κρίνουν ωφέλιμο για τον κύκλο εργασιών τους.
Η Οδηγία, σεβόμενη τις αρχές της επικουρικότητας και της αναλογικότητας, δεν έχει ως κύριο χαρακτηριστικό την επιβολή διεθνών λογιστικών προτύπων, αλλά τη μορφοποίηση και εφαρμογή των διατάξεών της. Αυτό, όμως, έχει ως συνέπεια την ύπαρξη κάποιων προβληματικών σημείων στο παρόν νομοσχέδιο, κάποιες «γκρίζες ζώνες», όπως είπε και η Ειδική Αγορήτριά μας.
Καταρχήν, ο χαρακτήρας του νομοσχεδίου είναι εμφανώς δεσμευτικότερος από αυτόν της Οδηγίας. Βέβαια, αυτό δεν είναι κατ' ανάγκη αρνητικό, γιατί σε άλλες περιπτώσεις και σε άλλες οδηγίες τις οποίες ερχόμαστε να ενσωματώσουμε στο εσωτερικό δίκαιο, αυτό κρίνεται και απαραίτητο.
Επίσης, υπάρχει μία ασάφεια, όσον αφορά τις θεματικές, οι οποίες ρυθμίζονται με προηγούμενους νόμους, όταν οι τελευταίοι δεν τροποποιούνται με το παρόν σχέδιο νόμου. Για παράδειγμα, θα αναφέρω το ν. 3229/2004, ο οποίος προέβλεπε ότι οι ενισχύσεις θα εμφανίζονται στα αφορολόγητα αποθεματικά. Με το παρόν σχέδιο νόμου οι ενισχύσεις αποσβένονται τμηματικά, χωρίς να γίνεται καμία αναφορά στο νόμο του 2004. Θα πρέπει να υπάρξει μία διευκρίνηση για το τι τελικά ισχύει πραγματικά.
Στο νομοσχέδιο, επίσης, προβλέπεται η σύσταση Επιτροπής, η οποία θα έχει ως αρμοδιότητα την επεξεργασία προτάσεων για τη βελτίωση και αναπροσαρμογή του νόμου στις εξελισσόμενες συνθήκες. Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία πληροφόρηση για το από ποιους θα απαρτίζεται αυτή η Επιτροπή. Προφανώς, μπορούμε να συνάγουμε ότι θα αποτελείται από άτομα αναγνωρισμένου κύρους, ενώ η σύσταση της Επιτροπής θα πρέπει να είναι αντιπροσωπευτική όλων των εμπλεκομένων φορέων.
Επιπλέον, δεν υπάρχει σαφής εικόνα για το διοικητικό κόστος για το δημόσιο, αλλά και για τον ιδιωτικό τομέα, από την εφαρμογή του παρόντος νομοσχεδίου. Η συγκεκριμένη ανάλυση οφέλους κόστους, λογικά, θα πρέπει να αποτελέσει ένα από τα αντικείμενα της Επιτροπής που αναφέραμε προηγουμένως. Πρόκειται, όμως, για μία εργασία η οποία ήδη θα έπρεπε να έχει γίνει, παρέχοντας στη νομοθετική εξουσία μία σαφώς τεκμηριωμένη εικόνα για τις επιπτώσεις της εφαρμογής.
Τέλος, κλείνοντας, θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα σημείο που νομίζω ότι εδώ ειδικά η κατάχρησή του μπορεί να προκαλέσει πάρα πολλά προβλήματα. Είναι, δυστυχώς, πάγια τακτική όλων των αρμόδιων Υπουργείων –αλλά, δυστυχώς, κύριε Υπουργέ, εδώ το Υπουργείο Οικονομικών αναδεικνύεται πρωταθλητής- το να βγαίνουν αλλεπάλληλες εξακολουθητικές και αντικρουόμενες ερμηνευτικές εγκύκλιοι, που στο τέλος όχι μόνο ερμηνευτικές δεν είναι, αλλά συσκοτίζουν γενικώς τα πράγματα.
Επομένως, ενώ είναι πολύ σημαντική η εγκύκλιος η οποία θα εκδοθεί, προκειμένου να έρθουν και να εφαρμοστούν αυτά τα οποία προνοεί το συγκεκριμένο νομοθέτημα, αν ακολουθηθεί η πάγια τακτική των πολλών και αντικρουόμενων εγκυκλίων, θα υπάρξει πολύ μεγάλο πρόβλημα στο τι θα γίνει τελικά και στο πώς θα εφαρμοστεί αυτή η πάρα πολύ σημαντική Οδηγία.
Σημαντικότερα, όμως, όλων είναι δύο σημεία με τα οποία θα κλείσω. Το ένα έχει να κάνει με τη διευκόλυνση της λειτουργίας και της ουσιαστικής στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων για την αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας. Και ειδικά στο δεύτερο ζήτημα, στην αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας, ή θα βοηθήσετε ή θα δυσκολέψει πάρα πολύ -με το ζήτημα που σας ανάφερα προηγουμένως- με τις εγκυκλίους. Αλλά το πρώτο ζήτημα, το πώς δηλαδή αντιμετωπίζει η Κυβέρνηση και τι σχέδιο έχει για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να δούμε συγκροτημένα και διακλαδικά.
