Ομιλίες

Ομιλία στην Ημερίδα του Συλλόγου Οροθετικών Ελλάδος "Εργασία στο Σεξ στην Ελλάδα, πραγματικότητα και προοπτικές" (Αθήνα, 25 Μάη 2017)

Sex workers λοιπόν, εργασία στο σεξ: Εκκινούμε από το γεγονός πως το νομικό πλαίσιο στη χώρα μας, την καθιστά νόμιμη και ρυθμιζόμενη, αυτό είναι το δεδομένο. Παρόλα αυτά, ο νόμος 2734/1999 καθιστά τη νόμιμη εργασία στο σεξ όντως σχεδόν αδύνατη, κυρίως λόγω χωροταξικών και συναφών περιορισμών που τίθενται, με αποτέλεσμα, σύμφωνα με έρευνα του Παντείου Πανεπιστημίου για την οποία μας διαφώτισε ο κύριος Λάζος μόλις πριν, να λειτουργούν νόμιμα ελάχιστοι χώροι παροχής υπηρεσιών σεξ από τους συνολικά περίπου 500.
Στην Ευρώπη: Εφαρμόζονται μοντέλα, νομιμότητας και παρανομίας της εργασίας στο σεξ, με διαφορές και στον τρόπο οργάνωσης της εργασίας αυτής, διαφορές που είναι και ουσιαστικές όμως ως προς τη νομιμότητά της.
Πρώτιστο μέλημα της Πολιτείας, είναι να εξασφαλίσει πως αυτοί οι άνθρωποι που εργάζονται στο σεξ δεν είναι θύματα εκμετάλλευσης, δεν είναι θύματα trafficking. Πως δεν αποτελούν warm bodies – εργαλεία, στα χέρια εγκληματιών που εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη απελπισία και ρημάζουν ψυχές. Είτε αυτά τα θύματα τυγχάνει να είναι ημεδαπά είτε αλλοδαπά. Σε αυτήν την περίπτωση μιλάμε για οργανωμένο έγκλημα, που διαπράττεται με όρους «αγοράς» και «εμπορίου». Χρειάζονται εκτεταμένοι έλεγχοι και ο ρόλος της Πολιτείας οφείλει να είναι εκτός από τιμωρητικός προς τον εγκληματία, παιδαγωγικός προς την κοινωνία και τους δυνάμει «πελάτες» των υπηρεσιών από θύματα trafficking. Να είμαστε ξεκάθαροι λοιπόν ως προς αυτό, θα μας τα περιγράψει και πολύ καλύτερα ο αγαπητός κύριος Μοσκώφ και Εθνικός μας Εισηγητής για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων.
Αυτονόητα εξαιρώντας τις περιπτώσεις trafficking, είναι γεγονός πως οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες στο σεξ, η παροχή σεξ γενικότερα, με αντάλλαγμα χρηματική αμοιβή, είναι μια πραγματικότητα. Είτε αυτή η δραστηριότητα, βάσει νομικού πλαισίου, είναι νόμιμη, είτε παράνομη. Είναι ξεκάθαρα στρουθοκαμηλισμός ακόμη κι αν, αύριο κιόλας, καθίστατο παράνομη η εργασία στο σεξ, κάποιος να πει πως δεν υπάρχει ή πως θα σταματήσει να υπάρχει. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εκεί έξω, είναι στους χώρους αυτούς, υπάρχει ένα πραγματικό και διαχρονικό δεδομένο, ανεξαρτήτως του νομικού πλαισίου που μπορεί να αλλάζει, που μπορεί σε κάθε χώρα να είναι διαφορετικό.
Αναφορικά με τους εκούσια εργαζόμενους στο σεξ: Είναι η πρώτη τους «επαγγελματική» επιλογή για βιοπορισμό; Προσωπική μου άποψη είναι πως όχι, τουλάχιστον για τη μεγάλη πλειοψηφία τους. Οφείλουμε λοιπόν, έστω στην Ελλάδα της κρίσης και της τεράστιας ανεργίας, να βρούμε διεξόδους για αυτές και αυτούς που από απελπισία, από μη εύρεση άλλου τρόπου για βιοπορισμό των ιδίων ή και των παιδιών τους, καταφεύγουν σε αυτή τη δραστηριότητα ως last resort.
Επίσης, δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε: Οι εργαζόμενοι στο σεξ είναι από τις πιο ευάλωτες στον HIV και άλλα STDs ομάδες. Αποτελεί ζήτημα δημόσιας υγείας, η καλύτερη δυνατή προφύλαξη και η πρόληψη. Οι πελάτες τους είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε. Και μακριά απο μένα οι ηθικές κρίσεις για τις επιλογές σεξουαλικής ικανοποίησης του καθενός και δη στη χώρα μας, όπου ο σεξισμός, υφέρπων αλλά και προφανής, όπως και τα σθεναρά κατάλοιπα της πατριαρχίας, ακόμη δυστυχώς βασιλεύουν, όπου και η συζήτηση ακόμη για το σεξ αποτελεί για ένα μεγάλο κομμάτι συμπολιτών μας θέμα προς αποφυγή, παρότι αυτό αποτελεί βασική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού που πρέπει σαν ανάγκη να ικανοποιείται. Και προστασία της Δημόσιας Υγείας σε καμιά περίπτωση δεν είναι τα αλήστου μνήμης θλιβερά περιστατικά όπως το γνωστό με τη διαπόμπευση οροθετικών γυναικών από πρώην υπουργό, που οδήγησε σε απώλεια ζωών. Η Πολιτεία χρειάζεται να βρει τους τρόπους διείσδυσης στο χώρο των εργαζομένων, είτε αυτοί είναι παράνομοι είτε νόμιμοι, και να παράσχει και την ενημέρωση, που είναι ουσιώδους σημασίας, αλλά και τα μέσα προφύλαξης, όπου αυτό είναι απαραίτητο. Εφόσον μιλούμε για εργασία, δεν μπορούμε να αφήνουμε εκτός συζήτησης τις συνθήκες. Ειδικά όταν μιλάμε για εργασία σε εποχή κρίσης. Όπως και σε άλλες εργασιακές ομάδες που παρέχουν υπηρεσίες και μιλάμε με όρους προσφοράς και ζήτησης, υφίσταται και εδώ η πτώση των στάνταρντς. Μόνο που στην περίπτωση των εργαζόμενων στο σεξ αυτά τα στάνταρντς δεν είναι με όρους σούπερ μάρκετ και ραφιού, αλλά ασφάλειας και δημόσιας υγείας. Και η μέριμνα ώστε αυτή η δραστηριότητα να διεξάγεται ασφαλώς, είναι ακόμη επιτακτικότερη.
Θεωρώ επίσης πως η συγκριτική ανάλυση με τα μοντέλα νομικού πλαισίου για την εργασία στο σεξ θα ήταν καλό να εμπλουτιστεί, και επιτρέψτε μου αν ακουστεί και κάπως τολμηρό, και με άλλες συναφείς διαστάσεις εργασίας στο σεξ, που ενδεχομένως είναι πιο απενοχοποιημένες, θα τολμήσω να πω και πιο trendy, και να δούμε και τις πρακτικές που ακολουθούνται και σε αυτές στο πλαίσιο της ασφάλειας και της προστασίας των εργαζομένων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πορνογραφία, η καθόλα νόμιμη. Τεράστιο θέμα συζήτησης στις ΗΠΑ αυτό του ασφαλούς σεξ κατά την παραγωγή ταινιών πορνογραφικού υλικού, όπου σε ορισμένες Πολιτείες κιόλας, αν δεν απατώμαι, καθίσταται υποχρεωτική η χρήση προφυλακτικού στα γυρίσματα κλπ. Και μιλούμε για τις ΗΠΑ, όπου η εργασία στο σεξ είναι παράνομη πλην μιας Πολιτείας. Έχει ενδιαφέρον, λοιπόν, ένας κλάδος που ακριβώς επειδή είναι μια τεράστια, νόμιμη μπίζνα στη χώρα – βασίλισσα του ελευθέριου επαγγέλματος και για τον οποίο η παραδοχή ότι «πουλάει» έχει επέλθει κατά κοινή ομολογία, ρυθμίζεται ή αρχίζει να ρυθμίζεται, έστω και γιατί ακριβώς έχει καταστεί δημοφιλές προϊόν. Η κοινωνία έχει αποδεχθεί πως αποτελεί πραγματικότητα και ο διάλογος έχει ανοίξει προ πολλού. Και όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν πως δεν είμαι θιασώτης του ανεξέλεγκτου της αγοράς και της άποψης του «όλα είναι προϊόν», αλλά επίσης θεωρώ πως σε κάποιες συντηρητικές κοινωνίες όπως η δική μας, η υποκρισία πρέπει να υποχωρεί όταν τίθεται θέμα δημόσιας υγείας ή θέμα ασφάλειας ανθρώπων.
Ακριβώς επειδή κάθε κοινωνία δεν είναι ίδια, γι αυτό και δεν μπορούμε να παίρνουμε και να εφαρμόζουμε το οποιοδήποτε μοντέλο χωρίς πρότερη ενδελεχή έρευνα: Οφείλουμε να εξετάζουμε, πριν από κάθε πρωτοβουλία της Πολιτείας, τα κοινωνικά μας δεδομένα, συνθέτοντας κατόπιν στοιχεία από άλλα παραδείγματα. Μιλούμε για το σουηδικό παράδειγμα, για το ολλανδικό παράδειγμα. Μόνο που δεν μπορούμε να μιλούμε για αντιγραφές – επικολλήσεις νομικών πλαισίων έτσι απλά. Μόνο τις διαφορές κουλτούρας μεταξύ κατοίκων αστικών και επαρχιακών περιοχών εντός της επικράτειάς μας να σκεφτεί κανείς, μπορεί να αρχίσει να καταλαβαίνει τι διαφορές προκύπτουν με κοινωνίες άλλων χωρών. Γι αυτόν ακριβώς το λόγο, είναι αναμφίβολα αναγκαίος ο διάλογος, το άνοιγμα του διαλόγου σε ένα τέτοιο θέμα που αντιμετωπίζεται με μεγάλη δόση υποκρισίας. Διάλογος με όλους: Πρωτίστως με τους ίδιους τους εμπλεκόμενους, τους εργαζόμενους στο σεξ. Διάλογος που θα περιλαμβάνει τις φεμινιστικές οργανώσεις. Διάλογος με την τοπική αυτοδιοίκηση που θα κληθεί να εφαρμόσει την όποια νομοθετική πρωτοβουλία. Καθετί που τίθεται σε δημόσιο διάλογο, σπάει στεγανά, βγάζει στην επιφάνεια παθογένειες, βοηθά στην ολιστική αντιμετώπιση υπαρκτών ζητημάτων. Και το συγκεκριμένο ζήτημα και υπαρκτό είναι, και πρόσφατο θλιβερό παρελθόν έχει, και το άνοιγμά του θα βοηθήσει και σε εξεύρεση πιο αποτελεσματικών λύσεων, αναφορικά με το τεράστιο πρόβλημα της εμπορίας ανθρώπων.

 

11693199 880572315369663 1365534033 n

Copyright © 2012. www.mariayannakaki.gr | Όλα τα νέα σήμερα newspolis.gr | Designed by Shape5.com

Η επίσημη ιστοσελίδα της Μαρίας Γιαννακάκη | υποψηφιοι, Αττική, περιφέρεια, Παρέμβαση, για την Αττική, Β' Πειραιά, Κορυδαλλός, Κερατσίνι, Νίκαια, Δραπετσώνα, Αγ. Ιωάννης, Ρέντης, Πέραμα, Πειραιάς, Ανθρώπινα, δικαιώματα, LGBT, ισότητα, Εξωτερική, πολιτική, Εθνική Άμυνα, Τουρκία, Κύπρος, Κυπριακό, Ευρωπαϊκή, Ένωση, ομοφυλόφιλοι, Ρομά