Ομιλίες

Ομιλία για την ημέρα μνήμης διεμφυλικών ατόμων

Φίλες και φίλοι
Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά γι'αυτή σας την πρόσκληση για την ημέρα μνήμης και τιμής για τα διεμφυλικά άτομα που υπήρξαν θύματα διακρίσεων ρατσισμού και μισαλλοδοξίας.
Για ανθρώπους σαν όλους εμάς που πίστεψαν στο δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, στην ελευθερία, στην αυταξία της ανθρώπινης ζωής, στο δικαίωμα να αγαπούν και αγαπιούνται πέρα από τις κοινωνικές νόρμες.
Για ανθρώπους που τόλμησαν να αμφισβητήσουν αυτό που η έμφυλη κοινωνική τάξη επιβάλλει , το σεξ μόνο για τεκνοποίηση, και το σεξ ως μέσο ελέγχου των ανθρώπων υπηκόων και όχι πολιτών.
Πολλά διεμφυλικά άτομα δυστυχώς έχουν δολοφονηθεί ή κακοποιηθεί γιατί κάποιοι αντιλαμβάνονται μέσα από τα σεξοφοβικά – ομοφοβικά προτάγματα της σιωπηλής πλειοψηφίας ότι κάθε προσπάθεια αλλαγής της κοινωνικότητας του γενετήσιου φύλου συνιστά ευθεία αμφισβήτηση των πατριαρχικών θεμελίων του πατρίς θρησκεία οικογένεια.
Οι κοινωνίες που δεν αφήνουν ανοικτές τις κεραίες στη διαφορετικότητα. Οι κοινωνίες που αρκούνται μόνο στην στατική παράδοση γίνονται έμφοβες ατενίζοντας με συμπάθεια τις χειρότερες φασιστικές παρακαταθήκες της ηπείρου μας.
Πρωτοπόρες φεμινίστριες αγωνίστηκαν τον προηγούμενο αιώνα για την έννοια του φύλου. Με τόλμη μίλησαν για το κοινωνικό φύλλο και τους κοινωνικούς ρόλους των γενετήσιων φύλων.Είπαν ανοιχτά όσα κρύβουν οι κάθε είδους αντιδημοκράτες ταγοί, ότι αν θες να μην αλλάξει τίποτα μιλάς για την φύση και τους νόμους της. Μιλάς για φύσει δυνατούς, φύσει αδύναμους, για αναγκαίους προστάτες και αναγκαστικά προστατευόμενους.
Έτσι η κοινωνία που επιδιώκει να διατηρεί αναλλοίωτες τις κανονικότητες της αρνείται πεισματικά να δεχτεί ότι η γενετήσια επιθυμία είναι τόσο δυνατή και τόσο ελεύθερη, ώστε το γενετήσιο ανδρικό φύλο να μπορεί να επιθυμεί να γίνεται κοινωνικά γυναικείο και το γυναικείο ανδρικό.
Το να τολμάς να είσαι ελεύθερος φοβίζει, πόσο μάλλον να τολμάς να λες στην πλειοψηφία ότι επιθυμείς διαφορετικά από τα κοινωνικά επιβαλλόμενα καθώς πρέπει. Ο φόβος , η καταπίεση των επιθυμιών, ο κοινωνικόοικονομικός αποκλεισμός οδηγούν μαθηματικά στα φρικαλέα μονοπάτια του ρατσισμού. Ο ρατσιστής αμφισβητεί την αξία της ανθρωπινής ζωής ,ο άλλος ως διαφορετικός ακόμα και με αλλοπρόσαλλα κριτήρια αντιμετωπίζεται ως μολυσματική νόσος . Η μόλυνση μυρίζει θάνατο .Η συζήτηση για εξυγίανση μοιάζει φυσιολογική και ο θάνατος του μολυσμένου είναι κοινωνικό χρέος . Αν κάποιοι δεν μιλήσουμε , δεν αντιμετωπίσουμε αυτό το θανάσιμο σόφισμα η διαφορετικότητα θα μας φορεθεί σαν χάραγμα εξόντωσης.
Όλοι μας πρέπει να διεκδικούμε ή να ωθούμαστε να διεκδικούμε αξιοπρέπεια στο φως της μέρας. Να δημιουργούμε συλλογικότητες όπως η δική σας . Να δημιουργούμε, να διαπαιδαγωγούμε , να προτείνουμε, να μαχόμαστε κάθε προκατάληψη, κάθε εμπόδιο , κάθε θέσφατο που μικραίνει τη ζωή μας.
Αυτό τον καιρό η οικονομική κρίση στάθηκε αφορμή να γεννηθεί η κοινοβουλευτική φρίκη της Χρυσής Αυγής. Τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά όλοι όσοι πιστεύουμε στη φωτεινή πλευρά της δημοκρατικής Ευρώπης οφείλουμε να συμπορευθούμε , οφείλουμε να παλέψουμε η κρίση να γίνει αφορμή για ένα ορμητικό ποτάμι θετικών μεταρυθμίσεων σε προοδευτική κατεύθυνση.
Να μιλήσουμε άφοβα, να προτείνουμε, να επιδιώξουμε ανεκτικότητα και σεβασμό.
Να διακηρύξουμε ότι το φύλο είναι κοινωνικό.
Να θεσμοθετήσουμε με διακριτό τρόπο την προστασία των διεμφυλικών ατόμων σε χώρους δουλειάς, να επιτύχουμε ισότητα ευκαιριών , να επιβάλλουμε σεβασμό από τον κρατικό μηχανισμό σε κάθε πτυχή του από την εκπαίδευση μέχρι την περίθαλψη και την κοινωνική προστασία.
Να μιλήσουμε ανοιχτά λοιπόν:
Ναι στη θεσμοθέτηση του κοινωνικού φύλου.
Ναι στη θεσμοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης ακόμα και γάμου με πλήρη δικαιώματα ανεξαρτήτως φύλου.
Ναι στην κατάργηση του αναχρονιστικών ποινικών νόμων για την παρά φύση ασέλγεια μεταξύ αρρένων.
Ναι στο δικαίωμα να επιθυμούμε , να αγωνιζόμαστε, να εφαρμόζουμε όλοι μαζί ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα στη χώρα μας και σε μια δημοκρατική Ευρώπη.
Ας σημειώσουμε ότι το Άρθρο 14 της ΕΣΔΑ, απαγορεύει τις διακρίσεις για λόγους «όπως το φύλο, η φυλή, το χρώμα, η γλώσσα, η θρησκεία, η πολιτική ή άλλη πεποίθηση, η εθνική ή κοινωνική καταγωγή, η σχέση με εθνική μειονότητα, η ιδιοκτησία, η γέννηση ή άλλη κατάσταση», δεν υπάρχει δηλαδή ρητή αναφορά στην ταυτότητα κοινωνικού φύλου.
Δεν προσθέτει τίποτε στο αυτονόητο δικαίωμα των διεμφυλικών ανθρώπων να αυτοπροσδιορίζονται και να είναι οι ρυθμιστές της ζωής τους. Αλίμονο αν περιμέναμε τη βιβλιογραφία για να θυμηθούμε ότι η ανθρώπινη ζωή είναι αυταξία.
Ίσως λοιπόν η όποια ελπίδα μας να βρίσκεται στην εκπαίδευση με την ευρεία έννοια – παρότι και εκεί πάντα θα βρισκόμαστε διαρκώς αντιμέτωποι με τον κυρίαρχο λόγο (και θα σπάμε και που και που τα μούτρα μας). Αλλά οι άνθρωποι που έχουν τα κότσια να αντιστέκονται έμπρακτα στο κυρίαρχο αφήγημα για την έμφυλη τάξη έχουν αντεπεξέλθει ήδη σε πολύ μεγαλύτερες προκλήσεις και αυτό εσείς το γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα.

Copyright © 2012. www.mariayannakaki.gr | Όλα τα νέα σήμερα newspolis.gr | Designed by Shape5.com

Η επίσημη ιστοσελίδα της Μαρίας Γιαννακάκη | υποψηφιοι, Αττική, περιφέρεια, Παρέμβαση, για την Αττική, Β' Πειραιά, Κορυδαλλός, Κερατσίνι, Νίκαια, Δραπετσώνα, Αγ. Ιωάννης, Ρέντης, Πέραμα, Πειραιάς, Ανθρώπινα, δικαιώματα, LGBT, ισότητα, Εξωτερική, πολιτική, Εθνική Άμυνα, Τουρκία, Κύπρος, Κυπριακό, Ευρωπαϊκή, Ένωση, ομοφυλόφιλοι, Ρομά