Χαιρετισμός στο Συνέδριο της Γενικής Γραμματείας Ισότητας για τη βία κατά των γυναικών

• 

Λεπτομέρειες

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 25 Νοεμβρίου 2014 21:31

Εκ μέρους της Κεντρικής Επιτροπής, του Προέδρου και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Δημοκρατικής Αριστεράς, θα ήθελα να σας συγχαρώ για αυτή την εξαίρετη πρωτοβουλία με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών.
Σε μια ιδανική κοινωνία, τέτοιες επετειακές και αφιερωματικές ημέρες θα ήταν χωρίς νόημα. Επειδή όμως, πόρρω απέχουμε από την ιδανική κοινωνία, η μέρα αυτή έρχεται να μας θυμίσει ότι η βία κατά των γυναικών είναι μια ντροπιαστική πραγματικότητα, η οποία δεν γνωρίζει κοινωνικές, οικονομικές ή μορφωτικές διακρίσεις.
Τα στοιχεία της έρευνας του Fundamental Rights Agency, η οποία διεξήχθη, για πρώτη φορά και στα 27 κράτη μέλη, είναι συγκλονιστικά: Μία στις τρεις γυναίκες έχει υπάρξει, κάποια στιγμή της ζωής της, θύμα βίας, ακριβώς επειδή ήταν γυναίκα.
Τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας για τη χώρα μας, αντίστοιχα, με την κατάσταση να έχει επιδεινωθεί τα τελευταία χρόνια και λόγω της οικονομικής κρίσης, όπου αυτή η ακραία μορφή εξουσίας ανάμεσα στα φύλα έχει πάρει μορφές επιδημίας.
Το δίκτυο υφιστάμενων δομών πρόληψης και αντιμετώπισης περιστατικών βίας δεν είναι αρκετό να ανασχέσει τη ραγδαία αύξησή τους κατά τα τελευταία χρόνια, αν δεν υπάρξει το κατάλληλο νομικό πλαίσιο.
Δυστυχώς, η Ελλάδα, παρά τις αλλεπάλληλες οχλήσεις μας, παραμένει μία από τις χώρες που δεν έχει επικυρώσει τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Πρόληψη και την Καταπολέμηση της Βίας κατά των Γυναικών και της Ενδοοικογενειακής Βίας, γνωστή και ως Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, η οποία αποτελεί το πρώτο νομικώς δεσμευτικό κείμενο που ορίζει τις μορφές που λαμβάνει η βία κατά των γυναικών και εισάγει ολοκληρωμένο νομικό πλαίσιο για την αντιμετώπιση και πρόληψή της, καθώς και για την παύση της ατιμωρησίας των θυτών και την προστασία των θυμάτων.
Αν και η χώρα μας είναι από τις πρώτες που την υπέγραψε, αρνείται πεισματικά και χωρίς επαρκείς εξηγήσεις να τη φέρει προς επικύρωση, ώστε να ανοίξει το δρόμο για να τεθεί σε νομοθετική ισχύ.
Το επαρκές νομικό πλαίσιο είναι μεν απαραίτητο, δεν είναι όμως πανάκεια. Η απάντηση σε τέτοια φαινόμενα είναι η παιδεία και η διαπαιδαγώγηση όλων των φύλων. Αυτό αναδεικνύεται σε αδήριτη ανάγκη, ειδικά στις μέρες μας όπου ο σεξισμός έχει εισβάλλει σε όλα τα επίπεδα της ζωής, ακόμη και στη Βουλή των Ελλήνων.
Και δε θα κουραστώ να λέω ότι ο σεξισμός είναι η χειρότερη και πιο επικίνδυνη μορφή ρατσισμού, γιατί είναι η πλέον υφέρπουσα.
Πολύ σημαντικό επίσης είναι, οι γυναίκες να ενθαρρύνονται να μιλούν για τα κρούσματα βίας, όπου τα συναντούν: η σιωπή, είτε για λόγους κοινωνικών συμβάσεων, είτε για λόγους κακώς εννοούμενης οικογενειακής συνοχής, είναι εγκληματική συγκάλυψη. Γι'αυτό, ως εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Δίκτυο Ευρωπαίων βουλευτών κατά της βίας στις γυναίκες και ως μέλος της Επιτροπής Ισότητας, Μειονοτήτων και κατά των Διακρίσεων της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, θέλω να κλείσω θυμίζοντας το σύνθημα της καμπάνιας του Συμβουλίου κατά της βίας στις γυναίκες: «Η ζωή ξεκινά με μια κραυγή και δεν μπορεί να τελειώνει μέσα στη σιωπή».