Ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή αναφορικά με τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης

Η σημερινή Kεντρική Επιτροπή έπρεπε να είχε τελειώσει σε ένα τέταρτο, αφού θα είχε ομοφώνως αποφασίσει τη σύγκληση Διαρκούς Συνεδρίου, το οποίο, βάσει του καταστατικού, είναι το μόνο αρμόδιο να αποφασίσει για προεκλογικές συνεργασίες. Δε θα έπρεπε όμως να με εκπλήσσει μία ακόμη καινοφανής πρακτική, η οποία έρχεται να στοιχηθεί με την άρνηση της νεοεκλεγείσας ηγεσίας να εκλέξει γραμματέα πριν από δύο μήνες.

Πριν από σχεδόν 3 μήνες εξελέγη νέα ηγεσία με στόχο την παραγωγή πολιτικής και την οργανωτική ανασυγκρότηση του κόμματος. Μετρημένες στα δάχτυλα οι συνεδριάσεις της Εκτελεστικής Επιτροπής, δεν έγινε ποτέ καταμερισμός αρμοδιοτήτων, δε λειτούργησαν οι οργανώσεις.

Η ηγεσία, με απόλυτο κυνισμό, ομολογεί ότι περιόδευσε σε όλα τα κομματικά γραφεία και αφού έφαγε «πόρτα», κατέληξε στο ΠΑΣΟΚ. Αυτός είναι και ο ορισμός του πολιτικού μεταπραττισμού.

Δε θα αναφερθώ στις διαχρονικά βεβαρημένες σχέσεις της Ανανεωτικής Αριστεράς με το ΠΑΣΟΚ. Το έκαναν με πολύ μεγάλη εμβρίθεια προηγούμενοι ομιλητές. Ο χώρος δεν συμπορεύτηκε με το ΠΑΣΟΚ σε πολύ καλύτερες περιόδους, όταν το ΠΑΣΟΚ είχε πολύ πιο ξεκάθαρα ευρωπαϊκά και μεταρρυθμιστικά στοιχεία. Θα συμπορευθούμε τώρα, όταν αυτό αργοπεθαίνει; Λυπάμαι, αλλά εμφανίζουμε συμπτώματα νεκροφιλίας.

Η συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ είναι ανατροπή των ιδρυτικών μας αρχών και καταστρατήγηση των αποφάσεων του Συνεδρίου. Και εξηγούμαι:
Μιλούσαμε για διάλογο με τις δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού, εάν και εφόσον απομακρυνθούν απο την πρόσδεσή τους με το νεοφιλελεύθερο παρελθόν τους. Η κα Γεννηματά υπερασπίζεται με πάθος τη συγκυβέρνηση με τη ΝΔ, ως το απόλυτο παράδειγμα ευθύνης, και πράττει άριστα για το κόμμα της, τιμά το παρελθόν του και την ιστορία του. Εμείς φτύνουμε τη δική μας.
Φαντάζομαι ότι τα στελέχη μας που θα συμπορευθούν μαζί της θα πρέπει να καταδικάσουν την έξοδό μας από την κυβέρνηση το καλοκαίρι του '13, όπως και την άρνησή μας να ψηφίσουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον Δεκέμβρη του '14.

Η συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ αναιρεί όλη την πολιτική μας. Και αυτή η συμπόρευση θα πρέπει να οδηγήσει αυτούς που την υπερασπίζουν, και που είναι οι ίδιοι που μετά το 2ο Συνέδριο οδήγησαν συντρόφους μας στην αποχώρηση, λόγω της άρνησής μας να μπούμε στον διάλογο με τους 58 για την Κεντροαριστερά, αν μη τι άλλο, να τους ζητήσουν μια συγγνώμη.
Θυμάμαι ακόμη, ομιλία κορυφαίου στελέχους στο Συνέδριο του Ιούνη, να λέει με αγανάκτηση: «Από το 1974 μας κατηγορούν ότι θέλουμε να πάμε στο ΠΑΣΟΚ». Ομολογουμένως αργήσατε, αλλά τώρα τους δικαιώνετε. Και αυτό συνιστά εξαπάτηση των συνέδρων και αλλαγή της φυσιογνωμίας του κόμματος.

Και μια και μιλάμε για εξαπάτηση συνέδρων, αλήθεια, τι λέει για όλα αυτά ο σύμμαχός μας στις εκλογές του Γενάρη, ο Νίκος Χρυσόγελος; Τι λένε για όλα αυτά οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι που του υπόσχονταν ότι τον Σεπτέμβρη θα γίνει ιδρυτικό συνέδριο του χώρου της ανανεωτικής αριστεράς και της οικολογίας, και οι οποίοι στήριξαν τη σημερινή ηγεσία, η οποία στο πλαίσιο του «υπόσχομαι τα πάντα στους πάντες» είχε δηλώσει ότι βρίσκει ενδιαφέρον το κείμενό τους;
Υποκύπτουμε στο ΠΑΣΟΚ, την ώρα που το έχει απαξιώσει όχι μόνο η ελληνική κοινωνία, αλλά πρώτα και κύρια η οικεία ευρωομάδα του.

Οι εκλογές της 25ης Γενάρη, στις οποίες έδωσα τη μάχη για την πολιτική και οργανωτική αυτονομία του χώρου, όπως κάποιοι απο εσάς, γιατί κάποιους άλλους είχα τη χαρά να τους γνωρίσω μόνο στο Συνέδριο του Ιούνη, όπως και οι εξελίξεις των τελευταίων οκτώ μηνών, αποτελούν τομή για την πολιτική ζωή της χώρας, για όποιον θέλει να εξετάζει τα πράγματα με όρους πολιτικούς και όχι ψυχαναλυτικούς. Και σε αυτό το καινούριο σκηνικό οφείλουμε να είμαστε παρόντες, με το σύνολο των θέσεων και των απόψεών μας.

Το επίδικο σήμερα δεν είναι η επιβίωση των κομματικών σχηματισμών, τα κόμματα δεν είναι για να αυτοσυντηρούνται, ούτε για την επιβίωση των στελεχών τους. Το επίδικο είναι ποιος θα διαχειριστεί την τύχη της χώρας, με βάση τη νέα συμφωνία και στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την οριστική διευθέτηση του χρέους. Και ο καθένας οφείλει να πάρει θέση σε αυτό. Γι αυτό και θα ζητήσω ονομαστική ψηφοφορία.
Κι εγώ θεωρώ ότι με όλα τα λάθη, τις παλινωδίες, τις αστοχίες, τις κακές επιλογές προσώπων, τις τύχες της χώρας πρέπει να τις διαχειριστεί η Αριστερά.
Σίγουρα δεν είναι η Αριστερά των ονείρων μας, δε νομίζω κανείς εδώ μέσα να έχει ασκήσει αυστηρότερη κριτική στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ απο εμένα, αλλά στην πολιτική δεν αρκεί το όνειρο, χρειάζεται και λογισμός. Ειδικά όταν εξαντλούμαστε στο αν είναι στραβός ο γυαλός κι ούτε μια στιγμή δεν αναρωτιόμαστε αν στραβά αρμενίζουμε.

 

10580394 10153081778183312 944686213 n