Επιμέλεια: Κούκης Βασίλης
Πρόσφατα είχαμε την χαρά να κάνουμε μια σύντομη κουβέντα με την βουλευτή της Δημοκρατικής Αριστεράς στη Β' περιφέρεια του Πειραιά, Μαρία Γιαννακάκη. Η συζήτηση αφορά τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις σε διάφορα θέματα όπως η παιδεία και η βία.
Βλέπουμε πως τον τελευταίο καιρό η ΔΗΜΑΡ έχει αρχίσει να μιλάει για κυβέρνηση συνεργασίας της Αριστεράς. Αν αναλογιστούμε την πολύ σκληρή κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στη ΔΗΜΑΡ για την παρουσία της στη συγκυβέρνηση, θεωρείτε πως είναι ρεαλιστικό ένα τέτοιο ενδεχόμενο;
Η Δημοκρατική Αριστερά είναι υπέρ των κυβερνήσεων συνεργασίας. Η θέση αυτή βρίσκεται στον πυρήνα της ύπαρξης της. Πάντα στη βάση προγραμματικού πλαισίου, θέσεων και προτάσεων. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει αυτό το πλαίσιο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι συνεχείς μεταστροφές του, η πολυγλωσσία του, και σε επίπεδο στελεχών και αναλόγως με το αν απευθύνεται στο εξωτερικό ή στο εσωτερικό της χώρας, δεν τον καθιστούν φερέγγυο. Κυρίως όμως θέτουν σε αμφισβήτηση την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, τη σταθερότητα που απαιτείται για την έξοδο από την κρίση. Επίσης, δείχνει μια συνεχή άρνηση σε δίκαιες, προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και καιρό, χωρίς να μας τις επιβάλλει κανένα Μνημόνιο. Η Δημοκρατική Αριστερά βρίσκεται απέναντι στο νέο διπολισμό που προσπαθούν να επιβάλλουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Στοχεύει στη συγκρότηση του προοδευτικού τρίτου πόλου που θα αντιμετωπίσει τα αδιέξοδα, θα διεκδικήσει λύσεις για μια σύγχρονη, δίκαιη, δημοκρατικά ανεπτυγμένη κοινωνία.
Παρατηρούμε ένα αδιέξοδο στο θέμα της παιδείας και ειδικά στα πανεπιστήμια. Πως κρίνετε τις κινήσεις της κυβέρνησης αλλά και την στάση των πρυτάνεων; Τι θα μπορούσε να δώσει λύση στο αδιέξοδο;
Η ΔΗΜΑΡ έχει ζητήσει να ανοίξουν άμεσα τα πανεπιστήμια και με πρωτοβουλία του Υπουργείου Παιδείας, η ηγεσία του να συζητήσει με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα προκειμένου να βρεθεί λύση. Από την αρχή υπήρξε αδιάλλακτη θέση της Κυβέρνησης, η οποία δεν αιτιολόγησε την επιλογή των διοικητικών υπαλλήλων που θα μπουν σε διαθεσιμότητα. Δεν υπήρξε αξιολόγηση δομών και αναγκών, ούτε σχέδιο για την επόμενη μέρα και το πώς θα λειτουργήσουν με επάρκεια. Από την άλλη, υπάρχουν και μέσα στα Πανεπιστήμια ισχυρές δυνάμεις που υπερασπίζονται κεκτημένα και παθογένειες, αδιαφορώντας για τη λειτουργία των Ιδρυμάτων, για τους φοιτητές και τις σπουδές τους.
Ως ΔΗΜΑΡ, στηρίζουμε εκείνη την κινητικότητα που στοχεύει στην ορθολογική ανακατανομή του προσωπικού από θέσεις που πλεονάζουν σε θέσεις που ελλείπουν και έχουν διαπιστωθεί κενά μετά από εκθέσεις αξιολόγησης δομών και σχέδια στελέχωσης των υπηρεσιών των πανεπιστημίων. Τα Πανεπιστήμια πρέπει να ανοίξουν και να ξαναλειτουργήσουν κανονικά προς όφελος των φοιτητών-τριών, των οικογενειών τους, του ίδιου του Πανεπιστημίου. Το κλειστό πανεπιστήμιο δεν συνάδει με μια σύγχρονη χώρα. Ο χώρος της παιδείας και της έρευνας πρέπει να είναι η αιχμή του δόρατος για την καινοτομία, την ανάπτυξη που θα δώσει διέξοδο και προοπτική.
Θεωρείτε πως οι ενέργειες του κ. Δένδια και γενικότερα της κυβέρνησης στο θέμα της ΕΡΤ, με την επεισοδιακή κατάληξη που όλοι είδαμε, ήταν οι κατάλληλες; Η ΔΗΜΑΡ είδαμε πως παρέμεινε στη συζήτηση στην αρχή και αποχώρησε αργότερα. Ποιό επιθυμείτε να είναι το μέλλον της δημόσιας τηλεόρασης;
Η έφοδος των ΜΑΤ στην ΕΡΤ ήταν η κατάληξη της αυταρχικής πολιτικής την οποία επέλεξε η κυβέρνηση για να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις. Το κλείσιμο της εν μια νυκτί ήταν εξάλλου και η αιτία για την αποχώρηση μας από την κυβέρνηση συνεργασίας. Οι απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να ταυτίζονται με αυταρχικές μεθόδους.
Από την άλλη τα κόμματα που κυβέρνησαν από τη μεταπολίτευση και μετά, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, είχαν μετατρέψει τη δημόσια τηλεόραση σε φέουδο τους. Η ΕΡΤ είχε τεράστιες στρεβλώσεις, οι οποίες συντηρούνταν μέχρι το κλείσιμο της. Τα είχαμε εντοπίσει όλα αυτά, ζητώντας η αναδιάρθρωση να γίνει εν λειτουργία.
Η δημιουργία από την αρχή δημόσιας τηλεόρασης απαιτεί διαφάνεια και λογοδοσία σε συνδυασμό με την εξασφάλιση πλουραλισμού, δημοκρατίας και ποιοτικού προγράμματος. Είναι υποχρέωση του κράτους να διασφαλίζει το αγαθό της δημόσιας ενημέρωσης με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, όπως συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Πως βλέπετε συνολικά την πορεία της ΔΗΜΑΡ στη συγκυβέρνηση; Η συμμετοχή της ήταν εξ' αρχής λάθος ή έφυγε την κατάλληλη στιγμή;
Η Δημοκρατική Αριστερά, χωρίς να υπολογίσει το κομματικό κόστος, ανέλαβε την ευθύνη για τη συμμετοχή στην τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας, προκειμένου να διασφαλιστεί η αποφυγή της χρεωκοπίας και η σταθερότητα της χώρας και να αποτρέψει την έξοδο από το ευρώ και την ευρωζώνη, που θα ήταν καταστροφική. Η απόφαση για αποχώρηση ήταν αποτέλεσμα της αυταρχικής αντίληψης της ΝΔ, που ακολουθεί και το ΠΑΣΟΚ. Έδειξε ότι ο τρόπος που αντιλαμβάνεται τις κυβερνήσεις συνεργασίας είναι, αφενός η επιβολή της δικής της ακροδεξιάς ατζέντας, αφετέρου οι συνεχείς υπαναχωρήσεις στις απαιτήσεις των δανειστών. Δεν έδειξε τη διάθεση συνεργασίας ακόμα και σε θέματα μη δημοσιονομικού χαρακτήρα, όπως το αντιρατσιστικό. Η Δημοκρατική Αριστερά εξάντλησε τα περιθώρια. Δεν μπορούσε όμως να συνεχίσει να συνηγορεί στον αυταρχικό τρόπο που επέβαλε η ΝΔ, που νομοθετούσε με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και αποφάσεις για κλείσιμο οργανισμών με υπουργικές αποφάσεις.
Στη τελευταία εκδήλωση του +έντευξις μιλήσαμε για την αμφιλεγόμενη θεωρία των δύο άκρων που συχνά υιοθετείται από στελέχη της κυβέρνησης. Εσείς πως ερμηνεύετε τη θεωρία αυτή; Πιστεύετε στην ύπαρξη δύο άκρων του πολιτικού φάσματος;
Το άκρο είναι ένα: ο φασισμός και ο ναζισμός. Οτιδήποτε άλλο ενισχύει την ακροδεξιά και λειτουργεί διχαστικά . Το μέτωπο απέναντι στη βία, απ όπου κι αν προέρχεται, απέναντι σε όποιον απειλεί τη δημοκρατία πρέπει να είναι ενιαίο, χωρίς «ναι, μεν, αλλά...» και επικίνδυνους συμψηφισμούς.
Η Ελλάδα σύντομα αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΕ. Ποιές πολιτικές θεωρείτε πως πρέπει να φέρει η κυβέρνηση στο τραπέζι; Προβλέπετε πως θα υπάρξουν οφέλη από την συγκυρία αυτή;
Είναι αλήθεια ότι η Προεδρία έχει χάσει την αίγλη και τη σημασία που είχε παλαιότερα και αυτό όχι μόνο λόγω των αλλαγών που επέφερε η Συνθήκη της Λισσαβόνας, αλλά και λόγω της κλιμακούμενης αποθεσμοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της κυριαρχίας της γερμανικής πολιτική.
Ωστόσο η ανάληψη της Προεδρίας του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ, αν και σύντομη χρονικά, αφού τον Μάιο στήνονται οι κάλπες για τις ευρωεκλογές είναι μια ευκαιρία για την Ελλάδα να ξεδιπλώσει την ατζέντα των προτεραιοτήτων της: σημαντικά θέματα που θα πρέπει να προωθήσει είναι μία συνολική κρίση του χρέους σε ευρωπαϊκό επίπεδο, να αναδείξει το όραμά της για την μεταναστευτική πολιτική στο πλαίσιο του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα ζητήματα της αειφόρου ανάπτυξης και να αναπτύξει τις θέσεις της για τις πράσινες πολιτικές. Τέλος, σημαντικό είναι να αποτρέψει την ανάδειξη ευρωφοβικών και διασπαστικών δυνάμεων στις κάλπες του Μαΐου. Το επόμενο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι, ίσως, το πιο σημαντικό σε όλη την ιστορία της ΕΕ: η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ξαναγίνει η Ευρώπη της αλληλεγγύης και των λαών, αυτή που οραματίστηκαν οι ιδρυτές της, η μεγάλη οικογένεια όλων μας.
