Συνέντευξη στην εφημερίδα "Γνώμη" της Ηπείρου

• 

Λεπτομέρειες

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 25 Μαΐου 2015 14:16

Κύρια Γιαννακάκη, διεκδικείτε την προεδρία της Δημοκρατικής Αριστεράς. Γιατί πιστεύετε ότι πρέπει να υπάρχει στον πολιτικό χάρτη ένα κόμμα που σχεδόν εξαϋλώθηκε στις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου και διεκδικείτε να είστε αρχηγός σε αυτό. Πιστεύετε υπάρχουν τα περιθώρια να επανέλθει δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο;

Οι ιδέες της ανανεωτικής αριστεράς όπως εξελίχθηκαν από τη Δημοκρατική Αριστερά στις σύγχρονες συνθήκες, οι προγραμματικές προτάσεις του κόμματός μας για την έξοδο από την κρίση και την ανασυγκρότηση της χώρας είναι χρήσιμες όσο ποτέ στην ελληνική κοινωνία.
Πιστεύουμε πως αξίζει να συνεχίσουμε, γι΄ αυτό άλλωστε και είμαστε ακόμη εδώ. Θα προσπαθήσουμε να επανακτήσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου, κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με ενότητα και οριστική αποσαφήνιση του πολιτικού σχεδίου για το οποίο το κόμμα εργάζεται, προκειμένου να είναι χρήσιμο στην κοινωνία και το πολιτικό σύστημα.
Αναφορικά με την υποψηφιότητά μου, ως ιδρυτικό μέλος της Δημοκρατικής Αριστεράς, ως άνθρωπος που δεν πολιτεύεται με τη Δημοκρατική Αριστερά, αλλά που είναι Δημοκρατική Αριστερά και επειδή δε θεωρώ τα κόμματα σημαίες ευκαιρίες, θεωρώ ότι σήμερα περισσότερο παρά ποτέ οφείλω να βάλω πλάτη στο κόμμα μου, σε αυτή τη δυσμενή γι΄ αυτό συγκυρία.

 

Τελικά γιατί η ΔΗΜΑΡ έχασε τις δυνάμεις της. Και ποιος ευθύνεται γι' αυτό; Εσείς αισθάνεστε ότι έχετε κάποια ευθύνη;

Οι μεγάλες διαφορές θέσεων μεταξύ των στελεχών του κόμματος και η διαρκής προβολή τους στα ΜΜΕ και η εν γένει απώλεια του πολιτικού μας στίγματος, οδήγησε τον κόσμο να αποσύρει την εμπιστοσύνη του προς εμάς. Δώσαμε την εντύπωση πως πατούσαμε σε δύο βάρκες, πως κοιτούσαμε και δεξιά και αριστερά, σε μια περίοδο που η κοινωνία αναζητούσε σαφή προτάγματα. Σφάλμα μας επίσης, το οποίο πληρώσαμε πολύ ακριβά, είναι πως δεν κάναμε γνωστές στην κοινωνία τις ρεαλιστικές και προοδευτικές προτάσεις και πρωτοβουλίες μας επί τρικομματικής, με αποτέλεσμα να μη γίνει ποτέ ευρέως γνωστή η προσπάθειά μας να εμποδίσουμε την εφαρμογή επώδυνων κοινωνικών μέτρων και να συνεισφέρουμε με προοδευτικό πρόσημο, παρά τη μικρή μας εκλογική επιρροή. Προσωπικά, ουκ ολίγες φορές έχω δηλώσει δημόσια, πως ορθά αποχωρήσαμε από την συγκυβέρνηση, αλλά οφείλαμε να το είχαμε πράξει νωρίτερα, από τον Απρίλη του '13, όταν για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση, νομοσχέδιο υπουργού –αναφέρομαι στο αντιρατσιστικό και τον κ. Ρουπακιώτη- δεν έφτασε ποτέ στη βουλή για ψήφιση, ελέω Μπαλτάκου και των συν αυτώ.
Όλοι στο κόμμα φέρουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν γι΄ αυτήν την απίσχνανση, ο Πρόεδρος, η ηγετική ομάδα, τα μέλη της πρώην κοινοβουλευτικής ομάδας, μέρος της οποίας ήμουν κι εγώ και φυσικά ο οποιοσδήποτε μπορεί να ανατρέξει στις απόψεις και την κριτική που ανέπτυξε ο καθένας από εμάς στα συλλογικά μας όργανα, σε όλη την πορεία μας μέχρι σήμερα.

 

Είχαν υπάρξει προεκλογικά συζητήσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ, τι έγινε και ναυάγησε;

Βρισκόμασταν σε προχωρημένο στάδιο διαλόγου για προεκλογική σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως πολλάκις όμως έχει πει και ο πρόεδρος Φώτης Κουβέλης, δεν κατέστη εφικτό αυτές οι συζητήσεις να καταλήξουν σε κοινή εκλογική κάθοδο, λόγω του ότι δεν υπήρξε ο απαραίτητος πολιτικός χρόνος για να βρεθούν οι ανάλογες συγκλίσεις σε καίρια ζητήματα. Η ΔΗΜΑΡ, ως αυτόνομη πολιτική παρουσία και με τις θέσεις της, δεν μπορούσε να δεχθεί ως προαπαιτούμενο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ως είχε, και συνεπώς δε βρέθηκε κοινός τόπος και αρκετός χρόνος για την απαραίτητη διαβούλευση μέχρι τις εκλογές.

 

Τι πιστεύετε ότι περιμένει ο κόσμος της ΔΗΜΑΡ στο συνέδριο του Ιουνίου;

Προχωράμε σε ένα συνέδριο, στο οποίο πρέπει να καθορίσουμε το δικό μας πολιτικό στίγμα και να προσπαθήσουμε να ανασυγκροτηθούμε οργανωτικά επί πολιτικών θέσεων και βάσεων. Είναι ένα συνέδριο, στο οποίο θα τεθεί και θέμα ηγεσίας μετά την απόφαση του Φώτη Κουβέλη να μη θέσει υποψηφιότητα εκ νέου. Όμως, θα αδικούσαμε και το συνέδριο και τα μέλη της ΔΗΜΑΡ, αν εξαντλούνταν σε μια μονομαχία δύο, μέχρι στιγμής βέβαια, υποψηφιοτήτων. Δεν πρέπει να μιλάμε για πρόσωπα, δεν ανήκει στην παράδοση της αριστεράς, πρέπει να μιλήσουμε επί πολιτικών. Ο καθένας από εμάς να δείξει πάνω σε ποιο πολιτικό σχέδιο δουλεύει, ποιες είναι οι πολιτικές του θέσεις, βάσει των οποίων θα ανασυγκροτηθεί η Δημοκρατική Αριστερά.

 

Ας περάσουμε σε κάποια άλλα θέματα.
Ποιο ήταν το μήνυμα των εκλογών; Ρήξη με τους δανειστές ή συμβιβασμός;

Για εμάς είναι σαφές πως η ελληνική κοινωνία ψήφισε υπέρ της αλλαγής πολιτικής της χώρας στο θέμα της διαχείρισης του χρέους, αλλά εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου και της ευρωζώνης. Οι πολίτες ψήφισαν ένα αριστερό κόμμα αλλά παράλληλα μη δίνοντάς του κυβερνητική αυτονομία, έστειλαν το μήνυμα πως οι μέχρι τότε ασκούμενες πολιτικές δεν ήταν δυνατόν να συνεχιστούν σε μια κοινωνία που δεν άντεχε άλλο και επέλεξε αλλαγή πλεύσης και αναζήτηση ενός έντιμου συμβιβασμού με τους εταίρους, με αναπτυξιακά και προοδευτικά στοιχεία, δίνοντας τέλος στα οριζόντια, άδικα και αντικοινωνικά μέτρα που εφαρμόζονταν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

 

Η όποια συμφωνία της κυβέρνησης πρέπει να τεθεί σε δημοψήφισμα ή μήπως οι εκλογές θα αποτελούσαν μια πιο καθαρή λύση;

Η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία δεν είναι ούτε αντικείμενο φόβου ούτε κάτι που πρέπει να ξορκίζουμε, όμως παρόλα αυτά, για να οδηγηθεί μια χώρα σε εκλογές σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από τις προηγούμενες, πρέπει να υπάρχει ένα σαφές κυβερνητικό αδιέξοδο. Αναφορικά δε με το δημοψήφισμα, δεν πρέπει να αποτελέσει υπεκφυγή της κυβέρνησης, η οποία εξελέγη για να κυβερνήσει και να λάβει δύσκολες αποφάσεις.
Στην παρούσα φάση έχουμε μόνο ενδείξεις του τι η επικείμενη –με βάση με τα επίσημα δηλούμενα της κυβέρνησης- συμφωνία θα περιέχει, συνεπώς θεωρώ πως χρειάζεται να περιμένουμε ώστε να δούμε κατά ποσον ο συμβιβασμός που φέρεται να προκύπτει είναι «έντιμος» και να τοποθετηθούμε κατόπιν.

 

Στηρίζετε την κυβέρνηση και σε πoιο πλαίσιο;

Στηρίζουμε την κυβέρνηση στο πλαίσιο της προσπάθειάς της να κλείσει τη συμφωνία με έναν έντιμο τρόπο, όσο το δυνατό γρηγορότερα. Η κυβέρνηση κάνει πολύ καλά που δεν υποχωρεί στο θέμα της απελευθέρωσης των συλλογικών συμβάσεων, των ομαδικών απολύσεων, στη μείωση μισθών και συντάξεων. Χαιρετίζουμε τον νόμο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Ως ΔΗΜΑΡ, θυμίζω ότι δεν είχαμε ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα τον Οκτώβριο του 2012, παρότι ήμασταν στην κυβέρνηση, γιατί ακριβώς θα οδηγούσε σε περαιτέρω αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων. Ωστόσο, δεν έχουν προχωρήσει άλλα ζητήματα τα οποία αποτελούν πάγια αιτήματα της αριστεράς και μάλιστα χωρίς δημοσιονομικό αποτύπωμα, όπως το ότι δεν έχει ανοίξει ο διάλογος για τον διαχωρισμό κράτους - εκκλησίας ή για την απλή αναλογική. Παρόλα αυτά πρέπει να αναγνωρίσουμε πως το ενδιαφέρον της κυβέρνησης είναι προς το παρόν στραμμένο στις διαπραγματεύσεις.

 

Η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξάρτητους Έλληνες πώς σας φαίνεται;

Ως μία δυσάρεστη έκπληξη. Η συνεργασία αυτή, επίσης, προφανώς και δεν προέκυψε τη νύχτα των εκλογών, προφανώς υπήρχαν από πριν συζητήσεις και η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ για κυβερνητική συμμαχία με τους Ανεξάρτητους Έλληνες ήταν στρατηγική και όχι συγκυριακή, έστω δεχόμενοι πως το βλέμμα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν στραμμένο στη δημιουργία ενός σφόδρα «αντιμνημονιακού» μετώπου, εν όψει της επικείμενης διαπραγμάτευσης. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες όμως είναι ένα κόμμα βαθιά συντηρητικό και με εθνικιστικές ιδέες, που σίγουρα δεν έχει καμία θέση σε μια κυβέρνηση που θέλει να λέγεται αριστερή.

 

Τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα αριστερό κόμμα ή έχει μετεξελιχθεί ως κόμμα εξουσίας;

Το τι είσαι δεν ταυτίζεται με το τι δηλώνεις, αλλά με το τι πολιτικές ασκείς. Ας μη θυμηθούμε και άλλα κόμματα που στις ιδρυτικές τους αρχές μιλούσαν για σοσιαλισμό και κατέληξαν να είναι καταλύτες άσκησης των πιο νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και κάθε κόμμα, προφανώς δεν μπορεί να αποφύγει μια μετεξέλιξή του με την ανάληψη της εξουσίας. Θεωρώ πως ο κόσμος θα είναι πολύ πιο σκληρός κριτής με ένα αριστερό κόμμα να κυβερνά και ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει πολύ σύντομα να αποφασίσει αν και τι αριστερά θέλει να είναι και πώς αυτό θα αποτυπωθεί στο κυβερνητικό του έργο, κυρίως αφού ξεπεραστεί ο σκόπελος αναζήτησης συμφωνίας με τους εταίρους και έρθει η ώρα να ασκηθεί η κυβερνητική πολιτική χωρίς τη μεγάλη αυτή εκκρεμότητα. Ο λαϊκισμός που ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά χρησιμοποίησε και που τα αποτελέσματά του και στο εσωτερικό του, αλλά και στην κοινωνία, καλείται τώρα να διαχειριστεί, σίγουρα δεν έχει καμια θέση σε κόμμα που θέλει να λέγεται αριστερό. Αριστερή, επίσης, δε θεωρείται σε καμιά περίπτωση η υποδοχή λειψάνων με τιμές αρχηγού κράτους, ούτε οι Προτάσεις Νομοθετικού Περιεχομένου, ούτε φυσικά το να επιλέγεται ως κυβερνητικός εταίρος ένα κόμμα όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.

 

Ποια θα είναι η πρώτη σας κίνηση την επόμενη ημέρα, εάν εκλεγείτε στη θέση της προέδρου της ΔΗΜΑΡ;

Θα εργαστώ για να κάνουμε σαφές προς την κοινωνία, μέσω του καθορισμού του πολιτικού στίγματος και της απαραίτητης οργανωτικής ανασυγκρότησης του κόμματος με άμεσο άνοιγμα στον κόσμο και με καθαρές κοινωνικές αναφορές, για ποιο σχέδιο δουλεύουμε. Το οποίο για μένα δεν είναι άλλο από τη συνεργασία των αριστερών, των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού και άλλων προοδευτικών ευρωπαϊστικών δυνάμεων, μακριά από κρατικίστικες τάσεις και ιδεοληπτικές προσεγγίσεις, στο πλαίσιο δημιουργίας μιας μακρόπνοης αριστερής προοδευτικής διακυβέρνησης. Πρέπει να αναδείξουμε πως είμαστε η Αριστερά του 21ου αιώνα, με ιδεολογική σαφήνεια και ενότητα, με αδιαπραγμάτευτο ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Με αυτές άλλωστε τις σκέψεις και ως ιδρυτικό μέλος του κόμματος, κατέθεσα την υποψηφιότητά μου στα όργανα εν όψει του Συνεδρίου μας, το οποίο θα διεξαχθεί 5, 6 και 7 Ιουνίου.

 

Έχετε αγωνιστεί ιδιαίτερα- και μέσα από την κοινοβουλευτική σας θητεία σε Ελλάδα και Συμβούλιο της Ευρώπης, αλλά και ως Γενική Εισηγήτρια κατά του ρατσισμού και της Ξενοφοβίας- για την ισότητα των δύο φύλλων, το κράτος δικαίου και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θεωρείτε ότι οι αξίες αυτές έχουν ενσωματωθεί, σήμερα στις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Σίγουρα η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα δεν είναι η Ευρώπη των ονείρων μας, η Ευρώπη των λαών και της αλληλεγγύης, αυτή που ονειρεύτηκαν οι μεγάλοι οραματιστές της. Το έλλειμμα δημοκρατίας, τα φαινόμενα αποθεσμοποίησης, η συγκέντρωση εξουσίας σε Διευθυντήρια και η υιοθέτηση των πλέον συντηρητικών πολιτικών έχουν μετατρέψει την Ευρώπη σε ένα κλαμπ ισχυρών. Παράλληλα, σε Βορρά και Νότο έχει αρχίσει να αναδύεται ένας ιδιότυπος εθνικισμός που μας πηγαίνει πίσω στις αρχές του 20ου αιώνα και προμηνύει δεινά για την Ευρωπαϊκή Ήπειρο.
Όμως, η Ευρώπη είναι το κοινό μας σπίτι και οφείλουμε μέσα από τη συμμετοχή μας σε αυτή, αναζητώντας συμμαχίες και προτάσσοντας τις πολιτικές έναντι της οικονομίας να της ξαναδώσουμε το νόημα και την αίγλη της προς όφελος των ευρωπαϊκών λαών.