-Πόσο «ελκυστική» για έναν πολιτικό είναι η θέση του προέδρου σε ένα κόμμα, που τα εκλογικά ποσοστά και τα στοιχεία των δημοσκοπήσεων, είναι πολύ χαμηλότερα, σε σχέση με το πριν;
Ως άνθρωπος που δεν πολιτεύεται με τη Δημοκρατική Αριστερά, αλλά είναι Δημοκρατική Αριστερά και που δε βλέπει τα κόμματα ως σημαίες ευκαιρίας και οχήματα προσωπικών επιδιώξεων και φιλοδοξιών, θεωρώ πως είναι χρέος μου να βάλω πλάτη στο κόμμα που με ανέδειξε, περισσότερο τώρα παρά ποτέ, στην πολύ δυσμενή γι' αυτό συγκυρία.
Η ερώτησή σας, όπως τη διατυπώνετε και εισάγοντας το στοιχείο της «ελκυστικότητας», δεν έχει συνάφεια με τη δική μου αντίληψη των πραγμάτων. Απεναντίας, θεωρώ υποχρέωσή μου προς τις συντρόφισσες και τους συντρόφους μου να δηλώσω παρούσα σε αυτή τη δύσκολη και κρίσιμη φάση που διανύει το κόμμα μας, με το σύνολο των απόψεών μου, όπως το έκανα άλλωστε σε όχι και τόσο «χαλεπούς» καιρούς.
-Ποια είναι τα σημεία στην πολιτική του κόμματος, που πρέπει να αλλάξουν και προς ποια κατεύθυνση ή μήπως πρέπει να γίνει κάτι πιο ριζοσπαστικό, δεδομένου και του «παρελθόντος» με συμμετοχή και στην τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ;
Το κόμμα μας κλήθηκε να σηκώσει κατά την περίοδο της τρικομματικής κυβέρνησης ευθύνες δυσανάλογα μεγάλες σε σχέση με τη μικρή εκλογική του επιρροή και την πολύ κρίσιμη καμπή που βρισκόταν η χώρα. Παρόλα αυτά, κάναμε σφάλματα και όλοι επιμεριζόμαστε τις ευθύνες που μας αναλογούν για την πορεία του κόμματος, ο Πρόεδρος, η ηγετική ομάδα, τα μέλη της πρώην κοινοβουλευτικής ομάδας, μέρος της οποίας ήμουν κι εγώ και φυσικά ο οποιοσδήποτε μπορεί να ανατρέξει στις απόψεις και την κριτική που ανέπτυξε ο καθένας από εμάς στα συλλογικά μας όργανα, σε όλη την πορεία μας μέχρι σήμερα.
Η Δημοκρατική Αριστερά χρειάζεται γενναία και θαρραλέα ανασυγκρότηση στην οργάνωσή της. Υφίσταται επιτακτική ανάγκη να επανέλθει στις αρχές της ιδρυτικής της διακήρυξης. Αυτή τη φορά χωρίς να ταλανιζόμαστε από εσωκομματική πολυγλωσσία και αμφισημίες, χωρίς να προσπαθούμε να πατήσουμε σε δυο βάρκες κοιτάζοντας και δεξιά και αριστερά, αλλά με ιδεολογική ενότητα και ομοιογένεια, με πολιτική σαφήνεια και δίνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς την κοινωνία για το πολιτικό μας στίγμα.
Πρέπει να κάνουμε σαφές στον κόσμο για ποιο πολιτικό σχέδιο δουλεύουμε, το οποίο για μένα δεν μπορεί να είναι άλλο από τη συνεργασία των αριστερών δυνάμεων, των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της πολιτικής οικολογίας και άλλων προοδευτικών ευρωπαϊστικών δυνάμεων, μακριά από κρατικίστικες τάσεις και ιδεοληπτικές προσεγγίσεις, στο πλαίσιο δημιουργίας μιας μακρόπνοης αριστερής προοδευτικής διακυβέρνησης. Πρέπει να αναδείξουμε πως είμαστε η Αριστερά του 21ου αιώνα, με αταλάντευτο ευρωπαϊκό προσανατολισμό, υπέρμαχοι προοδευτικών και αναπτυξιακών μεταρρυθμίσεων που θα αντιπαλεύονται τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό και θα γίνουν το θεμέλιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
-Με στραμμένη την προσοχή των πολιτών, στο καθημερινό «θρίλερ», για τις εξελίξεις των διαπραγματεύσεων με την Ε. Ε., κατά πόσο οι συνεδριακές διαδικασίες στη ΔΗΜΑΡ και το πολιτικό στίγμα που θα δώσουν, αυτή τη χρονική στιγμή, θα τύχουν της προσοχής των πολιτών;
Αφενός η Δημοκρατική Αριστερά δέχθηκε ένα συντριπτικό εκλογικό πλήγμα και αφετέρου οι πολίτες αυτήν την περίοδο έχουν στραμμένη την προσοχή τους στο φλέγον για τη χώρα θέμα της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους εταίρους, τα αποτελέσματα της οποίας άλλωστε θα βιώσουμε στην καθημερινότητά μας. Παρόλα αυτά, βρίσκομαι πολύ κοντά σε αυτό που έχει πει ο πρόεδρος Φώτης Κουβέλης, ότι ηττήθηκε το κόμμα μας και όχι οι ιδέες μας. Οι ιδέες της ανανεωτικής αριστεράς όπως εξελίχθηκαν από τη Δημοκρατική Αριστερά, ειδικά τώρα, στην Ελλάδα της κρίσης και της αδήριτης ανάγκης προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, είναι χρήσιμες όσο ποτέ για την ελληνική κοινωνία και ένα σεβαστό κομμάτι πολιτών παρακολουθεί τις εξελίξεις στον χώρο, ακόμη κι αν δε μετέχει ενεργά.
Είναι όμως εξίσου καθοριστικό, υπαρξιακής σημασίας, αν θέλετε, για το κόμμα μας, αυτό το συνέδριο να αποτελέσει ένα σημείο επανεκκίνησης. Οφείλουμε αυτοί που συνεχίζουμε στη Δημοκρατική Αριστερά –και θεωρούμε πως αξίζει να συνεχίσουμε, γι' αυτό άλλωστε και είμαστε ακόμη εδώ- να τοποθετηθούμε πολύ ειλικρινά και ανοιχτά επί πολιτικών θέσεων, χωρίς κρυφές ατζέντες, να πάρουμε μια πολύ συγκεκριμένη απόφαση ως προς το πολιτικό μας στίγμα και τι μήνυμα θα εκπέμψουμε στον κόσμο αναφορικά με το πολιτικό μας σχέδιο.
Τούτου λεχθέντος -όχι για να υπεραμυνθώ μια φαινομενική εσωστρέφεια-, θέλω να τονίσω τον απαραίτητο συλλογικό και ατομικό αναστοχασμό που πρέπει κάθε ένας από εμάς στη Δημοκρατική Αριστερά να κάνει, ώστε να αποκρυσταλλωθεί σε ένα πολύ συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο και να μας βρει στο τέλος του συνεδρίου όλους ενωμένους. Αν προκύψει αυτό, και θέλω να πιστεύω πως θα προκύψει, τότε μόνο θα είμαστε προετοιμασμένοι να απευθυνθούμε με αποτελεσματικότητα προς τους πολίτες, να αναζητήσουμε κοινωνικές αναφορές και να επιτύχουμε εκ νέου την απόκτηση όχι μόνο ιδεολογικής, αλλά και εκλογικής απήχησης.
-Πώς σχολιάζετε τους χειρισμούς της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις και τι θα πρέπει να γίνει από δω και πέρα;
Η κυβέρνηση αναμφισβήτητα έχει επιτύχει στο να πολιτικοποιήσει το ζήτημα του χρέους και κατάφερε να απεγκλωβιστεί από το στενό οικονομικό πλαίσιο μέσα στο οποίο η προηγούμενη είχε μείνει να το διαχειρίζεται. Πράττει πολύ ορθά που δεν υποχωρεί στο θέμα της απελευθέρωσης των συλλογικών συμβάσεων, των ομαδικών απολύσεων, στη μείωση μισθών και συντάξεων. Άλλωστε και ως Δημοκρατική Αριστερά, θυμίζω ότι δεν είχαμε ψηφίσει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα τον Οκτώβριο του 2012, παρότι ήμασταν τότε στην κυβέρνηση, γιατί ακριβώς θα οδηγούσε σε περαιτέρω αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων.
Δεδομένης της οικονομικής ασφυξίας στην πραγματική οικονομία, που έχει φτάσει σε πρωτοφανές σημείο, είναι επιτακτική η ανάγκη να επέλθει συμφωνία άμεσα, κάτι που μάλλον διαφαίνεται πλέον κοντά.
Παρόλα αυτά, με τις αποφάσεις της 20ής Φλεβάρη δε ρυθμίστηκε το άμεσο πρόβλημα της ρευστότητας και χάθηκε ήδη πολύς και πολύτιμος χρόνος, κάτι που παραδέχονται άλλωστε και αρμοδίως μέλη της κυβέρνησης. Γεγονός που όπως φαίνεται μάλλον θα μας οδηγήσει σε μια συμφωνία – γέφυρα και όχι στο ευκταίο για μας αποτέλεσμα, δηλαδή μια συνολική και οριστική ρύθμιση του ζητήματος διαχείριση του χρέους, πάνω στην οποία θα ερχόταν να «κουμπώσει» ένα αναπτυξιακό πακέτο συνοδευόμενο από τις αντίστοιχες μεταρρυθμίσεις προοδευτικού και αναπτυξιακού χαρακτήρα. Διαφαινόμενη κατάληξη όμως, για την οποία δε φέρει ευθύνη μόνον η κυβέρνηση και οι χειρισμοί της, αλλά σε σεβαστό βαθμό και οι εταίροι, υπεραμυνόμενοι νεοφιλελεύθερες ιδεοληπτικές προσεγγίσεις και πρακτικές.
Απομένει να δούμε το κείμενο της όποιας συμφωνίας και τα μέτρα εφαρμογής που θα το συνοδεύουν.
Είμαι παρόλα αυτά κατηγορηματικά αντίθετη με αυτούς που διατυπώνουν θέση πριν το ζήτημα κλείσει τυπικά και οριστικά, πριν δούμε ένα καθαρογραμμένο κείμενο προς ψήφιση στη βουλή, πριν μπορέσουμε να διαβάσουμε και να εξετάσουμε ακριβείς λεπτομέρειες και παραμέτρους, πριν να έχουμε πλήρη εικόνα αναφορικά με το πλαίσιο στο οποίο κινείται και κατά πόσον ο συμβιβασμός που θα επέλθει θα είναι «έντιμος».
