Συνεντεύξεις

Συνέντευξη στο indicator.gr

Από το indicator.gr

 

Πως κρίνετε τα αποτελέσματα των εκλογών και τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ όπως και την άποψη πολλών για πλήρη «μετάλλαξή »του ;

Το εκλογικό αποτέλεσμα μάλλον ήταν αναμενόμενο, ως προς το πρώτο κόμμα, παρά τη για άλλη μια φορά αστοχία των δημοσκοπήσεων. Η αποχή προφανώς αναδεικνύεται σε καθοριστικό παράγοντα, κάτι που δεν πρέπει να παραβλέψει το πολιτικό προσωπικό της χώρας, συλλήβδην. Το γιατί το ελληνικό εκλογικό σώμα, που δεν το συνηθίζει ιστορικά, απείχε κατά τόσο μεγάλο βαθμό, πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψιν και να εξετάσουμε πολύ σοβαρά τη γενεσιουργό αιτία, που δεν είναι άλλη από την απαξίωση του πολιτικού συστήματος και της Πολιτικής.

Δυστυχώς και η τελευταία εκλογική αναμέτρηση παγιώνει το νεοναζιστικό μόρφωμα ως Τρίτη δύναμη στο ελληνικό κοινοβούλιο, γεγονός που αποτελεί ήττα του πολιτικού μας συστήματος. Όσοι, δε, επιχείρησαν να καταστήσουν τη ΧΑ δυνάμει πολιτικό συνομιλητή, πρέπει να αναλογιστούν τη βαρύτατη ευθύνη που φέρουν κοινωνικά, ως θεσμικοί πυλώνες της δημοκρατίας.

Αναφορικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, δε μένει παρά να κριθεί για τη διαχείριση της επόμενης ημέρας. Είναι πάντως παραδεκτό πως το όραμα της κυβερνώσας αριστεράς «θολώνει», τουλάχιστον στην αρχή αυτής της νέας σελίδας, σε θέματα ατυχών επιλογών προσώπων σε κυβερνητικές θέσεις, υποχωρήσεων στις οποίες από την αρχή ο ΣΥΡΙΖΑ προέβη σε θέματα συμβολισμού αλλά και ουσίας για την Αριστερά. Η άσκηση εξουσίας προφανώς δεν αφήνει κανέναν πολιτικό ζωντανό οργανισμό ανέγγιχτο, ούτε οι ψηφοφόροι μετατοπίστηκαν συνειδητά και ιδεολογικά αριστερά.

Όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο πρωθυπουργός έχει τη δυνατότητα να προβεί σε τολμηρές, προοδευτικές κινήσεις και μεταρρυθμίσεις πέρα και έξω από το φλέγον οικονομικό πεδίο, μένει να αποδειχθεί πως έχει και το σθένος να το κάνει.

 

Θεωρείτε πως υπάρχει η προοπτική ώστε να μπορέσουμε να βγούμε από την μέγγενη των μνημονίων που ταλανίζει τη χώρα μας εδώ και 5 χρόνια;

Θεωρώ πως η ιστορία έχει δείξει, ότι ο μόνος τρόπος για να βγεις από τα μνημόνια, είναι να περάσεις από μέσα τους. Η συμφωνία είναι αυτή που είναι, με τον όποιο χώρο για ελιγμούς και διορθώσεις υπάρχει και κατάφερε η κυβέρνηση να κερδίσει. Αυτόν τον χώρο και τα περιθώρια πρέπει να εκμεταλλευτεί, τηρώντας τις προεκλογικές εξαγγελίες και ψάχνοντας τις λύσεις υπέρ των πολλών και ήδη σφοδρά χτυπημένων από την κρίση 5 χρόνια τώρα.

Σίγουρα, το θέμα της έναρξης της συζήτησης για την οριστική διευθέτηση του χρέους είναι κομβικό, καθώς θα προσδώσει, σε περίπτωση επιτυχούς αποτελέσματος, προοπτική για τη χώρα μακροπρόθεσμα, θα εμπνεύσει μια αισιοδοξία μετά από όλα τα δεινά που η ελληνική κοινωνία έχει υποστεί τόσον καιρό, ότι υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ, ότι η περίοδος αυτή έχει κάπου, ένα τέλος. Απαραίτητη συνθήκη για να ευοδωθεί όμως αυτό είναι και η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, η οποία είναι και το μεγαλύτερο στοίχημα της κυβέρνησης, που πρέπει να βασιστεί σε γενναίες προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, με ειλικρίνεια, αίσθημα ευθύνης και αψήφιση του πολιτικού κόστους. Αν όχι τώρα, πότε, εξάλλου, και με ποια άλλη κυβέρνηση.

Το «νέο» είναι ακριβώς αυτό, άλλα ήθη, άλλες πρακτικές, άλλες νοοτροπίες, σε όφελος των πολλών, με δικαιοσύνη, διαφάνεια και όραμα.

 

Ας περάσουμε στο μείζον ζήτημα της προσφυγικής κρίσης. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, αυτή τη περίοδο ζούμε τη μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών στην ιστορία (μεγαλύτερη και από εκείνη του Β" Παγκοσμίου πολέμου) ,η οποία όπως γνωρίζουμε είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων Δυτικών πολιτικών. Θεωρείτε ότι αυτό θα επηρεάσει τη φυσιογνωμία της Ευρώπης (και όχι μόνο )σε κοινωνικό, πολιτικό αλλά και οικονομικό επίπεδο;

Η μετανάστευση είναι φαινόμενο σύμφυτο με τον άνθρωπο στην παγκόσμια ιστορία. Συνηθίζω μάλιστα να λέω ότι η πρώτη μετανάστρια στην Ευρώπη ήταν η γυναίκα από την Αφρική που ήρθε στην ήπειρό μας, έχοντας στην κοιλιά της τον πρώτο Ευρωπαίο πολίτη.

Πρέπει να ληφθεί υπόψη η ανάγκη της Ευρώπης να καλύψει το δημογραφικό κενό ενός πληθυσμού με έντονη γήρανση. Για ίδιους λόγους που πχ Γαλλία και Γερμανία αφομοίωσαν/ενσωμάτωσαν πολύ μεγάλους μεταναστευτικούς πληθυσμούς, μετά τους, και δημογραφικά, καταστροφικούς παγκόσμιους πολέμους (και σήμερα το ένα τρίτο των «Γάλλων»/»Γερμανών» που η υφήλιος γνωρίζει είναι μετανάστης ή γόνος μεταναστών από Πολωνία, Ιταλία, Πορτογαλία, Τουρκία, Αλβανία/Κόσοβο, και σε ολοένα μεγαλύτερο αριθμό χώρες από άλλες ηπείρους) καλείται σήμερα όλη η Ευρώπη να ενσωματώσει (και όχι αφομοιώσει) προγραμματισμένα και με καθορισμένη μακρόπνοη πολιτική εκατομμύρια μετανάστες.

Οι πολιτικές που ασκήθηκαν από τη Δύση και τα αποτελέσματά τους στη μορφή των τεράστιων προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών, πρέπει να αποτελέσουν διδάγματα και τη βάση μιας μακρόπνοης μεταναστευτικής πολιτικής για την Ευρώπη. Η μετανάστευση και οι ροές προσφύγων δεν μπορεί να αντιμετωπίζονται με όρους φυσικών καταστροφών και παραβίασης της ευρωπαϊκής ασφάλειας, αλλά με όρους ανθρωπιστικής κρίσης που απαιτεί σύμπραξη όλων των εμπλεκομένων, προκειμένου να βρεθεί λύση βιώσιμης και αξιοπρεπούς διαχείρισης.

 

Πως θα σχολιάζατε τις αποφάσεις που ελήφθησαν στην τελευταία Σύνοδο Κορυφής για την προσφυγική κρίση ;Πολλοί υποστηρίζουν ότι η ΕΕ κινείται στην κατεύθυνση περισσότερης καταστολής και λιγότερης αλληλεγγύης. Ποια είναι η άποψή σας;

Σίγουρα συνεχίζεται μια αμυντική στάση, δυστυχώς εν πολλοίς με όρους αριθμητικούς και όχι ανθρωπιστικούς. Σίγουρα τα μέτρα που αποφασίστηκε να ληφθούν είναι μια θετική εξέλιξη, όπως πχ η απόφαση να δοθεί ένα σημαντικό ποσό σε χώρες εκτός ΕΕ οι οποίες φιλοξενούν πρόσφυγες, αλλά δυστυχώς τα ad hoc έκτακτα μέτρα αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στην ουσία του ζητήματος και της αναζήτησης πραγματικής λύσης. Δεν ελήφθη κάποια απόφαση που να αποπνέει αισιοδοξία ότι το ζήτημα θα αντιμετωπιστεί με μακρόπνοο σχέδιο και η στρατηγική που μέχρι τώρα φαίνεται είναι αυτή της διαχείρισης αριθμών μετεγκατάστασης μιας έκτακτης κατάστασης κι όχι η κατά μέτωπο αποτελεσματική αντιμετώπιση της παγκόσμιας προσφυγικής κρίσης.

Πρόσφατα η γερμανίδα καγκελάριος  Άνγκελα Μέρκελ ανακοίνωσε από τις Βρυξέλλες την ανέγερση χώρων υποδοχής ,καταγραφής και πρώτης φιλοξενίας για αιτούντες άσυλο στην Ελλάδα και την Ιταλία έως τα τέλη Νοεμβρίου. Εκφράζεται δημόσια η άποψη ότι τα κέντρα αυτά καταγραφής προσφύγων ,γνωστά και ως  «hotspot»θα φέρουν τη μαγική λύση στο προσφυγικό,ενώ αντίθετα μια άλλη προσέγγιση είναι ότι αποτελεί μια σταγόνα στον Ωκεανό.

 

Εσείς πιστεύετε πως θα υπάρξει κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα;

Η δημιουργία hotspots σίγουρα θα βοηθήσει σημαντικά ώστε να γίνει αποτελεσματικά και οργανωμένα και τυποποιημένα η ταυτοποίηση και καταγραφή των προσφύγων. Αποτελεί ένα πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση μιας έκτακτης κατάστασης, όμως από μόνη της, χωρίς ένα συνεκτικό ευρωπαϊκό σχέδιο δεν αποτελεί πανάκεια.

Το επίδικο παραμένει η ύπαρξη ολοκληρωμένου σχεδίου, και εκεί βλέπουμε πως οι φωνές μερικών χωρών της Ευρώπης έχουν διαφορετική χροιά. Μετά τα hotspots, τι; Βλέπουμε πως δεν υπάρχει σύμπνοια για να εφαρμοστούν μεγαλύτερες ποσοστώσεις για εγκατάσταση και εισδοχή για ανθρωπιστικούς λόγους, δεν υπάρχει ολοκληρωμένο σχέδιο για την οικογενειακή επανένωση, δεν υπάρχουν σε χώρες της ΕΕ πολιτικές ουσιαστικής ενσωμάτωσης. Η ημέρα μετά το hotspot έχει ακόμη αβέβαιο χαρακτήρα για τους αιτούντες άσυλο και σε διάφορες χώρες γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης και κακομεταχείρισης.

 

Πως πιστεύετε ότι θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα;

Η μετανάστευση, όπως και πολλά άλλα ζητήματα, έχουν ευρωπαϊκή διάσταση, αλλά και εθνικές πτυχές που πρέπει να αναδειχθούν και να αντιμετωπιστούν σε κάθε χώρα.  Πρέπει να δημιουργηθούν οι αποτελεσματικές αυτές δομές που θα καθιστούν την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση ευέλικτη, διαφανή και αποτελεσματική, προϋποθέτει συνεκτικό και μακρόπνοο εθνικό σχέδιο, διαφορετικά θα αντιμετωπίζουμε εσαεί το φαινόμενο της «πίθου των Δαναίδων» με θύματα τους μετανάστες ως αντικείμενα εκμετάλλευσης και την κοινωνία ολόκληρη να βιώνει την ανασφάλεια, το φόβο, τις συνέπειες της παράνομης ύπαρξης ανθρώπων. Σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ ερχόμαστε να διαχειριστούμε μεικτές ροές. Και εδώ επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι οι πιο δύσκολες και μη διαχειρίσιμες ουσιαστικά περιπτώσεις είναι των ανθρώπων που ανήκουν στις «γκρίζες ζώνες» και των ανέφικτων επιστροφής, είναι αναγκαίο να γίνει διαχωρισμός των επιμέρους περιπτώσεων στις μεταναστευτικές ροές, η αντιμετώπιση των προβλημάτων γίνεται ανάλογα με τα διαφορετικά νομικά καθεστώτα διεθνούς προστασίας και ευνοεί κοινωνικούς αυτοματισμούς.

Η Ελλάδα, σε συνεργασία με τις υπόλοιπες χώρες τις Ευρώπης που αντιμετωπίζουν ανάλογα ζητήματα, πρέπει να επιδιώξει τη διαμόρφωση μιας ευρωπαϊκής μεταναστευτικής πολιτικής, που θα δίνει έμφαση στις παρεμβάσεις εκείνες που θα επιτρέψουν στους κατοίκους της Αφρικής και της Ασίας να μείνουν στον τόπο τους, αλλά και θα παρέχει όλους τους αναγκαίους πόρους για την εγκατάσταση, τη διατροφή και την υγειονομική φροντίδα των μεταναστών, μέχρις ότου μπορέσουν να ενταχθούν δημιουργικά στην κοινωνία. Παράλληλα θα πρέπει να προβλέπεται ο επιμερισμός του βάρους της μετανάστευσης σε όλη την Ευρώπη, με κριτήρια τον πληθυσμό και το κατά κεφαλήν εισόδημα κάθε χώρας. Να νομιμοποιήσει όλους τους μετανάστες που πληρούν τις προϋποθέσεις νομιμοποίησης. Να εξετάζει γρήγορα τις αιτήσεις όσων ζητούν άσυλο με κριτήρια αντικειμενικά, όπως προβλέπουν οι διεθνείς ρυθμίσεις και να παρέχει άσυλο σε όσους πραγματικά το δικαιούνται, εφοδιάζοντάς τους με τα απαραίτητα νομιμοποιητικά έγγραφα και παρέχοντάς τους όλα τα συναφή δικαιώματα. Να επαναπροωθήσει τους παράτυπους μετανάστες στις χώρες προέλευσής τους με σεβασμό πάντα των δικαιωμάτων τους. Για τη διασφάλιση της τήρησης των προβλεπομένων από τις Συνθήκες απαραίτητη είναι η εμπλοκή του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης.

Η πολιτική του zero migration που είχε ως στόχο η Ευρώπη τα προηγούμενα χρόνια αποδείχθηκε μία φενάκη και αυτό καταδεικνύεται από την υπογραφή του «Ευρωπαϊκού Συμφώνου Μετανάστευσης και Προσφύγων» το 2008, το οποίο εκπονήθηκε από συντηρητικές κυβερνήσεις όπως αυτές των Μέρκελ, Σαρκοζύ.
Μεταξύ των άλλων, στο Σύμφωνο υπάρχει η παραδοχή ότι μέχρι το 2050 η γερασμένη Ευρώπη θα χρειαστεί 40 εκ. μετανάστες. Βέβαια, έχει σαφή κριτήρια επιλογής και χαρακτηριστικών αυτών, είναι οι μετανάστες που φαντασιώνεται η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, άρα ουσιαστικά μιλά για «πορρώδη» σύνορα (ούτε κλειστά ούτε ανοικτά). Το πιο ενδιαφέρον σημείο βέβαια, το οποίο δεν κατέστη δυνατό να το εκμεταλλευτεί τότε η κυβέρνηση και το οποίο θα πρέπει, το έχω πει πολλές φορές, να το αναδεικνύει η ελληνική πλευρά, είναι ότι κάνει λόγο για ενιαία πολιτική ασύλου: όμως αυτό λογικά και νομικά έρχεται σε αντίθεση με την ύπαρξη του Δουβλίνο ΙΙ. Άρα κάθε τέτοια συζήτηση, η οποία είναι ουσιαστική και χρήσιμη, απαιτεί προηγούμενη κατάργησή του.

Και το πιο σημαντικό: η άρση εφαρμογής του Δουβλίνο ΙΙ αφορά σε αυτούς που έχουν κατορθώσει να φτάσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Η Οδηγία 2001/51/ΕΚ της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναγκάζει κάθε αεροπορική (ή/και ναυτιλιακή) εταιρεία που μεταφέρει ένα άτομο χωρίς τα κατάλληλα έγγραφα για την είσοδο του στην ΕΕ να το επαναπροωθήσει με το ίδιο αεροπλάνο, πληρώνοντας και το εισιτήριο της επιστροφής.

Έτσι οι αεροπορικές εταιρείες εφαρμόζοντας την Οδηγία δεν αποδέχονται επιβάτες από τις χώρες αυτές.

Είναι σαν να υποβάλλουμε αυτούς τους ανθρώπους σε ένα τεστ κοπώσεως, ή και επιβιώσεως στο οποίο θε επιτύχουν οι πιο υγιείς, οι πιο νέοι, οι πιο δυνατοί, οι πιο πλούσιοι ή οι πιο τυχεροί.

Γνωρίζω πολύ καλά τον αντίλογο στην πρόταση για νόμιμη και ασφαλή έλευση: δε γίνεται, θα είναι σα να κλείνουμε το μάτι και σε μετανάστες. Όμως όταν είμαστε αντιμέτωποι με τόσο ακραίες συνθήκες η απάντηση είναι ότι καλύτερα να επωφεληθούν και κάποιοι που δεν είναι πρόσφυγες παρά να υποβάλλουμε τους ανθρώπους αυτούς σε τέτοια ταλαιπωρία με κίνδυνο τη ζωή τους.

 

orthia new - Copy

 

Copyright © 2012. www.mariayannakaki.gr | Όλα τα νέα σήμερα newspolis.gr | Designed by Shape5.com

Η επίσημη ιστοσελίδα της Μαρίας Γιαννακάκη | υποψηφιοι, Αττική, περιφέρεια, Παρέμβαση, για την Αττική, Β' Πειραιά, Κορυδαλλός, Κερατσίνι, Νίκαια, Δραπετσώνα, Αγ. Ιωάννης, Ρέντης, Πέραμα, Πειραιάς, Ανθρώπινα, δικαιώματα, LGBT, ισότητα, Εξωτερική, πολιτική, Εθνική Άμυνα, Τουρκία, Κύπρος, Κυπριακό, Ευρωπαϊκή, Ένωση, ομοφυλόφιλοι, Ρομά