Ενημέρωση Αρθρογραφία "Χριστόφιας: Μια ζωή για τον λαό και την Αριστερά" άρθρο στην Αυγή
«Όλα αυτά τα χρόνια αντιμετώπισα τα προβλήματα και τις δυσκολίες με το κεφάλι ψηλά. Και θα αποχωρήσω με το κεφάλι ψηλά γιατί έκανα, σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, ό,τι μπορούσα για να πετύχω το καλύτερο για την Κύπρο μας. Στις δυσκολίες έχω μάθει να σηκώνω το κεφάλι ψηλά και όχι τα χέρια. Έτσι έμαθα, αυτό έκανα μια ζωή και αυτό θα συνεχίσω να κάνω».
Αυτά δήλωνε ο Δημήτρης Χριστόφιας το 2013, μία εβδομάδα πριν αποχωρήσει από την θέση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας. Την Παρασκευή, 21 Ιούνη, πέρασε στο επέκεινα, και η Ιστορία καλείται πλέον να κρίνει δίκαια τον πολιτικό ο οποίος αμφισβητήθηκε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, που κατηγορήθηκε για τα πάντα, του οποίου όμως η ειλικρίνεια δεν αμφισβητήθηκε ποτέ, ακόμη και από τους πιο σκληρούς πολιτικούς του αντιπάλους.
Από πολύ μικρή ηλικία εντάχθηκε στο λαϊκό κίνημα. Καθοριστική στάθηκε η γνωριμία του, σε μια παγκοινοτική συγκέντρωση στη γενέτειρά του, το Κάτω Δίκωμο, με τον τότε ΓΓ του ΑΚΕΛ, Εζεκία Παπαϊωάννου. Στο βιβλίο του με τίτλο "Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία" (Λευκωσία, 2016) σημειώνει “Όταν με άκουσε ο Παπαϊωάννου, είπε σε έναν από τους συντρόφους που τον συνόδευαν, τον Χριστόφορο Τζιωνή: ‘Τούτο το παιδί σημαθκιάστε το’. Το ‘σημαθκιάστε το’ σήμαινε ότι σε μερικές εβδομάδες είχα βολιδοσκόπηση να είμαι έτοιμος για να μεταβώ στη Μόσχα, να φοιτήσω στην Κομματική Σχολή, στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών”.
Το 1988, εκλέγεται Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, θέση από την οποία παραιτείται 21 χρόνια μετά, το 2009, αφού είχε εκλεγεί Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
"Για μένα ήταν όπως είπα, ένα ψυχικό βάσανο το να διαδεχθείς έναν Παπαϊωάννου. Θα ανταποκριθείς; Θα αρθείς στο ύψος των περιστάσεων; Στο τέλος αποφάσισα ότι θα προσπαθήσω. Σκέφτηκα ότι ήταν βίωμα ζωής ο αγώνας από τα παιδικά μου χρόνια. Το Κόμμα μου είχε προσφέρει και τα εφόδια, τα ιδεολογικό-πνευματικά, μέσω του Ινστιτούτου Κοινωνικών Επιστημών και της Ακαδημίας Κοινωνικών Επιστημών που μεταπήδησα και σπούδασα για άλλα τρία χρόνια. Θα προσπαθήσω να τα καταφέρω. Γιατί να μην τα καταφέρω". (ό.π)
Ο Χριστόφιας κατόρθωσε αυτό που φάνταζε ακατόρθωτο για την Αριστερά στην Κύπρο: εξελέγη Πρόεδρος της Βουλής και Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
«Η απόφαση αυτή, (σ.σ. για την υποψηφιότητά του στις εκλογές του 2008) μπορεί να χαρακτηριστεί απόφαση ιστορικής σημασίας. Πρώτη φορά στην ιστορία του το κόμμα έθετε τον εαυτό του στη διάθεση των πατριωτικών δημοκρατικών δυνάμεων και του λαού ευρύτερα ζητώντας την εμπιστοσύνη του για να ασκήσει την κρατική εξουσία.
Η ιστορία του ΑΚΕΛ είναι τέτοια που εμείς πετύχαμε το αδύνατο, όπως είπε και ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Με την εξής έννοια: Από καταβολής της Κυπριακής Δημοκρατίας, το ΑΚΕΛ υποστήριζε τις δυνάμεις του Κέντρου. (…) Εάν ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν με προωθούσε να εκλεγώ Πρόεδρος της Βουλής δεν θα δημιουργούνταν οι προϋποθέσεις ανάληψης της εξουσίας από το ΑΚΕΛ. Κι αυτό γιατί διαχρονικά καλλιεργείτο ένα πνεύμα αντιακελισμού και αντικομμουνισμού. Πολλές προλήψεις και προκαταλήψεις κατέτρυχαν τη συνείδηση της πλειοψηφίας του λαού. «Το ΑΚΕΛ εξουσία!» δεν το διανοούνταν». (ό.π)
Η πενταετία της διακυβέρνησής του, με κεντρικό σύνθημα «Δίκαιη λύση, Δίκαιη Κοινωνία» ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς, έχοντας τη στήριξη σχεδόν του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων του τόπου πλην του ΔΗΣΥ, την οποία όμως σταδιακά απώλεσε ολοκληρωτικά.
Κομβικό σημείο για τη διακυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια, αποτέλεσε αναμφίβολα η έκρηξη στο Μαρί στις 11 Ιουλίου 2011 και η απώλεια 13 ανθρώπινων ζωών. Ένα τραγικό συμβάν, που θα σφράγιζε οριστικά και αμετάκλητα με αρνητικό πρόσημο την πορεία της διακυβέρνησής του.
Λανθασμένοι χειρισμοί από πρόσωπα σε θέσεις κλειδιά, προσωπικές ή όχι ευθύνες του ιδίου του Προέδρου Χριστόφια, που του αποδόθηκαν σωστά η λανθασμένα, η πραγματικότητα ήταν πως το μέγεθος της λαϊκής κατακραυγής υπήρξε άνευ προηγουμένου, θέτοντας ταυτόχρονα σε πλήρη πολιτική απομόνωση, τόσο τον ίδιο προσωπικά όσο και το ΑΚΕΛ.
Χρόνια µετά, θα δηλώσει ότι η έκρηξη δεν ήταν τυχαία, ότι ήταν στοχευµένη ενέργεια για να υπονομεύσει τον ίδιο, «έναν κοµµουνιστή πρόεδρο», όπως είπε.
Η θητεία του συνέπεσε µε το ξέσπασμα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, που συνέβαλε στην επιβράδυνση της ανάπτυξης της κυπριακής οικονομίας. Οι εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα κυπριακές τράπεζες χρεοκόπησαν, οδηγώντας την Κύπρο στα μνημόνια, λίγες ημέρες µετά την ολοκλήρωση της προεδρικής του θητείας.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας εκλέχθηκε ως ο Πρόεδρος της Λύσης. Ακόμη μία ατυχής συγκυρία στη διακυβέρνησή του ήταν ότι τον εποικοδομητικό Ταλάτ διαδέχθηκε στην ηγεσία των Τ/κ ο ακραίος και απορριπτικός Ντερβίς Έρογλου, ανατινάσσοντας κάθε γέφυρα συνεννόησης και προοπτική λύσης.
Ας σημειωθεί ότι το ΔΗΣΥ άσκησε ανελέητη κριτική μιλώντας για οδυνηρές υποχωρήσεις.
Και εδώ δεν μπορώ να απόσχω του πειρασμού να σημειώσω την υποστηρικτική στάση του ΑΚΕΛ στο Εθνικό ζήτημα μέχρι το Κρανς Μοντανά.
Κλείνοντας θα ήθελα να σταθώ στις «σπουδαίες συγκλίσεις» που πέτυχε ο Χριστόφιας στο Κυπριακό (ο χαρακτηρισμός ανήκει στον Αλέκο Μακρίδη, ο ποίος δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ΑΚΕΛικός) και οι οποίες αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για όποιον παραμένει πιστός στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ως μόνη αποδεκτή βάση επίλυσης του Κυπριακού, ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες σήμερα που έχουν αρχίσει να ακούγονται φωνές για «άλλες λύσεις», είτε αυτές είναι θολές ιδέες Συνομοσπονδίας, είτε ακόμη και Διχοτόμησης:
1. Δικοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως αυτή καθορίζεται στα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, συμφωνία επί της αρχής για μια και μόνη κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια και στη συνέχεια συμφωνία για αδιαίρετη κυριαρχία.
2. Η πρόταση που επεξεργάστηκε η ε/κ πλευρά αναφορικά με την εκ περιτροπής προεδρία (4:2), με μικτή ψηφοφορία και σταθμισμένη, διασταυρούμενη ψήφο.
3. Διασφαλίστηκε για πρώτη φορά το απρόσκοπτο δικαίωμα όλων των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, να εγκαθίστανται οπουδήποτε στο νησί, να αγοράζουν περιουσία, να κατοικούν, να ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα.
4. Διατήρηση της πληθυσμιακής αναλογίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων, δηλαδή της αναλογίας 4:1, που θεωρείται πάρα πολύ σημαντικό για τη ροή και εγκατάσταση των Τούρκων υπηκόων στην Κύπρο στην περίπτωση που ενταχθεί η Τουρκία στην ΕΕ.
5. Στις ομοσπονδιακές αρμοδιότητες (που προστέθηκαν ώστε το κράτος να λειτουργήσει απρόσκοπτα ως ισχυρό ομοσπονδιακό) συμφωνήθηκε να περιληφθούν όλες οι θαλάσσιες ζώνες, περιλαμβανομένης της ΑΟΖ και των φυσικών πόρων.
Όπως έγραφε ο ίδιος στον επίλογο του βιβλίου του, η απόψή του για την ζωή ταυτίζεται με ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Νικολάι Οστρόφσκι "Πώς δενότανε το ατσάλι”:
"Το πιο ακριβό στον άνθρωπο είναι η ζωή. Αυτή του δίνεται μια φορά και πρέπει να τη ζήσει κανείς έτσι, που να μη τον βασανίζει ο πόνος για τα χρόνια που τα 'ζησε άσκοπα, για να μην τον καίει η ντροπή για το πρόστυχο και το τιποτένιο παρελθόν και να μπορέσει πεθαίνοντας να πει: Όλη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου - στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας".
Και τη δικαίωσε απόλυτα με το δικό του πέρασμα από τη ζωή από όποια θέση υπηρέτησε την Κύπρο και την Ιδεολογία του.
