Ενημέρωση Αρθρογραφία "Λυσσαλέος ιδεολογικός πόλεμος με θύμα τα Δικαιώματα" - άρθρο στην "Η Εποχή"
Αμέσως μετά τις εκλογές του Ιούλη, η Κυβέρνηση μετέφερε τη μέριμνα των φυλακών από το Υπουργείο Δικαιοσύνης στο Προστασίας του Πολίτη, σε αντίθεση με τα τεκταινόμενα σε όλες τις προηγμένες χώρες, όπου η καταστολή σταματά την ώρα της σύλληψης και η Δικαιοσύνη αποφασίσει για το μέλλον και την επιβολή ακόμη και της αυστηρότερης των ποινών που είναι η στέρηση της ελευθερίας. Η διοικητική μεταφορά των φυλακών εξέπεμψε ένα διπλό μήνυμα ενδεικτικό της συντηρητικής ιδεολογίας: η κράτηση αντιμετωπίζεται μόνο με όρους ασφαλείας, ο κρατούμενος ως εγκληματίας ή (υποψήφιος) δραπέτης, ο σωφρονιστικός υπάλληλος ως όργανο τιμωρίας και καταστολής. Διασαλεύτηκε μία βασική Αρχή του Σωφρονισμού που είναι ότι η ποινική διαδικασία είναι στραμμένη στο παρελθόν του υποκειμένου, ενώ η επανένταξη αποτελεί την προβολή της ζωής του στο μέλλον.
Μόλις πριν από δύο μήνες ψηφίστηκε ο επαίσχυντος νέος σωφρονιστικός κώδικας, που καταργεί άδειες και αγροτικές φυλακές και δίνει υπερεξουσίες στο Υπουργείο, επιβαρύνοντας έτι περαιτέρω τις δύσκολες συνθήκες κράτησης του τελευταίου χρόνου: Οι κρατούμενοι είναι κλειδωμένοι μέσα στα κελιά τους εδώ και μήνες, χωρίς άδειες και επισκεπτήρια, με την Κυβέρνηση να εκμεταλλεύεται την κρίση του κορονοϊού περιορίζοντας Δικαιώματα κατοχυρωμένα από το Διεθνές Σύστημα Προστασίας: τη θέση του σωφρονισμού και της επανένταξης παίρνει η εκδίκηση και η βεντέτα.
Στο κράτος Δικαίου, η κοινωνική επανένταξη αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα κάθε ολοκληρωμένου και συνεκτικού συστήματος σωφρονιστικής πολιτικής καλύπτοντας το πεδίο της λεγόμενης «μετασωφρονιστικής μέριμνας» που αφορά στην απάλειψη των συνεπειών του εγκλεισμού και την επανασύνδεση του/της κρατουμένου/ης με περιβάλλοντα της ελεύθερης κοινωνικής ζωής, από τα οποία είχε αποκοπεί (όπως το οικογενειακό και ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον, την αγορά εργασίας, την εκπαίδευση κλπ) ή με τα οποία δεν είχε έρθει καθόλου σε επαφή λόγω διακρίσεων, αποκλεισμών ή διαφορετικού κοινωνικού και πολιτισμικού προσανατολισμού (όπως π.χ στην περίπτωση της ανεργίας, της σχολικής διαρροής, της μη ύπαρξης σταθερής οικογενειακής δομής κλπ).
Μία Δημοκρατία δε μπορεί να λησμονά ότι στη διάρκεια του εγκλεισμού, οι άνθρωποι δεν παύουν να είναι φορείς βασικών και αδιαπραγμάτευτων δικαιωμάτων, για την καταπάτηση των οποίων η Ελλάδα έχει βρεθεί πλειστάκις ενώπιον των Διεθνών Οργάνων Ελέγχου και έχει καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Τα ατομικά Δικαιώματα των κρατουμένων παραμένουν αναφαίρετα και μπορούν να τα ασκούν αναμφισβήτητα, σύμφωνα με τη γνωστή επί του θέματος Νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην υπόθεση Silver κ.α κατά Ηνωμένου Βασιλείου από το 1983.
Τα παραπάνω συμπυκνώνονται στη μνημειώδη φράση από το σκεπτικό της απόφασης του ΕΔΑΔ στις υποθέσεις Golder, 1975, και CambellandFell ότι «η Δικαιοσύνη δεν πρέπει να σταματά στις πύλες των φυλακών».
Στο κατ’ όνομα Σωφρονιστικό Σύστημα της Κυβέρνησης το αδίκημα συνδέεται με το πρόσωπο και όχι με την επιβληθείσα ποινή όπως προστάζει το κράτος Δικαίου προκειμένου να μην παραβιάζεται η γενική Αρχή της ισότητας στη μεταχείριση των κρατουμένων: βαρυποινίτες με παραβίαση αδειών δις, συνεχίζουν να επωφελούνται κανονικά του μέτρου όπως μάθαμε προ ημερών, ενώ υπάρχει περίπτωση βαρυποινίτη ο οποίος δεν έχει λάβει ούτε μία άδεια, όταν είναι σαφές ότι η ιδεολογική μεταστροφή του καταδικασθέντος δεν περιλαμβάνεται στην έννοια του σωφρονισμού, ούτε και η μεταμέλεια, παρά μόνο η συμπεριφορά του καταδικασθέντος κατά την περίοδο του εγκλεισμού και ο τυχόν κίνδυνος επανάληψης αδικημάτων ή απόπειρας διαφυγής, με κλασικό παράδειγμα την αποφυλάκιση του δικτάτορα Παττακού, ο οποίος ουδέποτε έδειξε μεταμέλεια για τις πράξεις του, αλλά αντιθέτως τις υπεραμυνόταν.
Η ΝΔ, από την εκλογή της επιδίδεται σε ένα λυσσαλέο ιδεολογικό πόλεμο, με κύρια και βασικά θύματα τα Δικαιώματα, ξεκινώντας από τους πλέον αδυνάμους που είναι οι έγκλειστοι. Οφείλουμε να απαντήσουμε με πολιτική αυτοπεποίθηση, υπερασπιζόμενοι βασικές Αρχές που είναι στον σκληρό πυρήνα της Ιδεολογίας μας: για όσους τουλάχιστον η προάσπιση του κράτους Δικαίου δεν εξαρτάται από πρόσωπα, αλλά από Αρχές και για όσους τα Δικαιώματα δεν είναι σημαία ευκαιρίας.
