Το να ζει κανείς χωρίς βία είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα. Παρόλα αυτά εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια υποφέρουν δυσανάλογα από τη βία τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και σε πόλεμο, είτε στα χέρια του κράτους, είτε στο σπίτι είτε στην κοινότητα. Σε όλο τον κόσμο, οι γυναίκες ξυλοκοπούνται, βιάζονται, ακρωτηριάζονται και θανατώνονται σε καθεστώς ατιμωρησίας.
Η βία κατά των γυναικών αποτελεί παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από καμία πολιτική, θρησκευτική, ή πολιτιστική αξίωση. Μια παγκόσμια κουλτούρα διακρίσεως κατά των γυναικών επιτρέπει την ύπαρξη βίας σε καθημερινή βάση και με ατιμωρησία. Η συνδρομή για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών και η προσπάθεια για την επίτευξη ισότητας και εξασφάλισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας πρέπει να είναι καθολική.
Η πρόληψη της βίας δεν είναι μόνο ζήτημα νομοθεσίας. Το νομοθετικό οπλοστάσιο, φυσικά, είναι πολύ σημαντικό, αλλά το πιο κρίσιμο σημείο, κατά τη γνώμη μου, είναι η αυστηρή εφαρμογή του νόμου, η αλλαγή των νοοτροπιών και η ανάδυση της γυναικείας συνείδησης. Πρέπει να ενθαρρύνουμε τις γυναίκες να μιλήσουν για το τι πραγματικά συμβαίνει.
Επιτρέψτε μου να αφιερώσω τη σύντομη παρέμβασή μου στη βία που υφίσταται μία εκ προοιμίου μια ευάλωτη ομάδα: οι γυναίκες μετανάστριες.
Η συντροφική βία, ειδικότερα κατά των μεταναστριών αποκτά διαστάσεις επιδημίας, γεγονός που μόνο πολύ πρόσφατα έχει αρχίσει να γίνεται αντιληπτό σε ερευνητικό επίπεδο. Σε μια σύντομη περίληψη της νομικής, ιατρικής και κοινωνικής επιστημονικής βιβλιογραφίας ανακαλύπτει κανείς ελάχιστα στοιχεία, τα οποία όμως καταδεικνύουν ότι ο πολιτισμός, το θεσμικό πλαίσιο, και το νομικό καθεστώς που σχετίζονται με τις γυναίκες μετανάστριες αυξάνουν την ευπάθεια στην προσβλητική συμπεριφορά, χρησιμοποιούνται αναλόγως για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση των μεταναστριών, και δημιουργούν εμπόδια για τις γυναίκες που αναζητούν βοήθεια. Τα δεδομένα αποκαλύπτουν επίσης ότι η μεταναστευτική κουλτούρα και το αντίστοιχο θεσμικό πλαίσιο αποτελούν ανθεκτικούς παράγοντες μέσω των οποίων τα αντίστοιχα προγράμματα και η πολιτική μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την καλύτερη εξυπηρέτηση αυτών των πληθυσμών.
Οι γυναίκες μετανάστριες είναι λιγότερο πιθανό να αναφέρουν στις αρχές περιστατικά κακοποίησης. Οι λόγοι είναι περίπλοκοι και ποικίλουν, και κυμαίνονται από το φόβο των αντιποίνων από το θύτη έως την πεποίθηση ότι οι αρχές δεν θα λάβουν υπόψη τις καταγγελίες. Το τελευταίο είναι ιδιαίτερα έντονο τόσο για τους μετανάστες, οι οποίοι πιθανώς έχουν ελλιπή κατανόηση του δικαστικού συστήματος, όσο και για τους παράτυπους μετανάστες, οι οποίοι φοβούνται την απέλαση.
Ένα θύμα της ενδοοικογενειακής βίας βρίσκεται αντιμέτωπο με μια σειρά περίπλοκων νομικών και προσωπικών ζητημάτων που μπορεί να επιδεινωθούν περαιτέρω από τις πιέσεις που σχετίζονται με το γεγονός της μετανάστευσης και με τον εκάστοτε πολιτισμό. Κακοποιημένες γυναίκες μετανάστριες συχνά αισθάνονται απομονωμένες από τις κοινότητές τους. Επιπλέον, οι αλλοδαπές γυναίκες, είναι συχνά απληροφόρητες και δεν είναι εξοικειωμένες με τα δικαιώματά τους και τις κοινωνικές υπηρεσίες.
Αυτό οφείλεται, εν μέρει, στην έλλειψη αλληλεπιδράσεων μεταξύ μεταναστριών-θυμάτων και των κυβερνητικών οργανισμών. Δυστυχώς, πάρα πολύ συχνά, κυβερνητικοί και μη-κυβερνητικοί οργανισμοί που βοηθούν στην αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας δεν βρίσκονται σε ετοιμότητα για την κάλυψη των ποικίλων αναγκών των κακοποιημένων ατόμων. Πολλοί εξ αυτών αντιμετωπίζουν ζητήματα γλωσσικής ανεπάρκειας, πολιτισμικής ευαισθησίας, ενώ έχουν ελλιπή ενημέρωση σχετικά με τα νόμιμα δικαιώματα των κακοποιημένων μεταναστριών. Οι ανάγκες των μεταναστών-θυμάτων μπορούν να καλυφθούν μέσω της εκπαίδευσης των δικηγόρων και συνηγόρων, και της διασφάλισης ότι το δικαστικό σύστημα των εργαζομένων σε όλες τις κοινότητες είναι ενήμερο για τα νόμιμα δικαιώματα των μεταναστριών-θυμάτων. Η πρόσβαση των μεταναστριών-θυμάτων στις υπηρεσίες μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά με την αύξηση της πολιτισμικής ευαισθησίας των εν λόγω επαγγελματιών. Αυτό συνεπάγεται την απομάκρυνση προηγούμενων γενικευμένων παραδοχών που έχουν οι ιδιώτες σχετικά με τους μετανάστες-θύματα και τους δράστες. Με τον τρόπο αυτό, οι επαγγελματίες αυτοί μπορούν να χρησιμεύσουν ως πολιτισμικά ευαίσθητοι και καλώς ενημερωμένοι οδηγοί ούτως ώστε να βοηθήσουν τους μετανάστες-θύματα να αντιμετωπίσουν τις νομικές και προσωπικές προκλήσεις που προκύπτουν από τη βία που έχουν υποστεί.
Το επίπεδο της Δημοκρατίας κάθε κοινωνίας κρίνεται από τη θωράκιση των Δικαιωμάτων που παρέχει στις πλέον ευάλωτες ομάδες. Στις σύγχρονες κοινωνίες, που ούτως ή άλλως μαστίζονται από την οικονομική κρίση και την περιθωριοποίηση μεγάλων ομάδων του πληθυσμού, αποτελεί πρόκριμα η προστασία των γυναικών εκείνων που μακριά από την πατρίδα τους και αντιμέτωπες με τον αγώνα της επιβίωσης και της ανατροφής των παιδιών τους έχουν να αντιμετωπίσουν και τον εφιάλτη της ενδοοικογενειακής βίας.
