ΠΡΩΤΟΛΟΓΙΑ
Με την κατάθεση του σημερινού νομοσχεδίου θεωρούμε πως κινούμεθα σε μία σωστή κατεύθυνση, με την καθυστερημένη έστω προσαρμογή του θεσμικού μας πλαισίου.
Αυτό δεν είναι η συνηθισμένη γκρίνια που κάνουμε όταν αργούμε να ενσωματώσουμε μία Οδηγία στο θεσμικό μας πλαίσιο. Εδώ έχει μία ιδιαίτερη σημασία. Και ποια είναι αυτή; Επειδή η συζήτηση για την εμπορία ανθρώπων είναι ένα θέμα που απασχολεί και την Επιτροπή Ισότητας κατά των Διακρίσεων και Μειονοτήτων του Συμβουλίου της Ευρώπης και τη Δευτέρα και την Τρίτη είχαμε συνεδρίαση στη Μαδρίτη, έχω να πω το εξής: Έχει παρατηρηθεί ότι κάθε φορά που αυστηροποιείται το πλαίσιο αναφορικά με αυτό το θέμα σε μία χώρα της Ευρώπης, τότε αυξάνεται το φαινόμενο στις γειτονικές χώρες.
Θα φέρω ως παράδειγμα την Σκανδιναβία: Όταν αυστηροποιήθηκε το πλαίσιο σε Νορβηγία και Σουηδία –και κυρίως στη Σουηδία που είναι χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης- όταν, δηλαδή, έγινε εφαρμογή της Οδηγίας, τότε στη Δανία είχαμε έξαρση του φαινομένου.
Άρα, είναι πολύ σημαντικό σε τέτοια θέματα να υπάρχει μία ομοιογένεια του νομικού πλαισίου και αυτή να γίνεται πάρα πολύ γρήγορα.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα σε ό,τι αφορά στην εμπορία ανθρώπων, στο οποίο περιλαμβάνεται και η διακίνηση με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση, η δουλεμπορία, αλλά και η διακίνηση ανηλίκων, εστιάζεται στη δυσκολία που υπάρχει να καταγγελθεί από τα θύματα. Όπως λέει και η καμπάνια του Συμβουλίου της Ευρώπης κατά της Διακίνησης Ανθρώπων, «Η ζωή ξεκινά με μία κραυγή και δεν πρέπει να σταματά μέσα στη σιωπή».
Η εμπορία των ανθρώπων στην πραγματικότητα αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος», πράγμα το οποίο σημαίνει ότι για να συντελεστεί, για να πραγματοποιηθεί απαιτείται μία στενή συνεργασία διεθνών, συνήθως, κυκλωμάτων, τα οποία λειτουργούν ως κόμβοι συγκεκριμένων διαδρομών που ακολουθούνται από χώρα σε χώρα. Τα συγκεκριμένα κυκλώματα εμφανίζονται να είναι παντοδύναμα, με αποτέλεσμα τα θύματα να εκφοβίζονται και να μην διανοούνται καν να καταγγείλουν την παράνομη δραστηριότητα.
Επομένως, έχουμε να λύσουμε δύο πολύ σημαντικά προβλήματα:
Το πρώτο είναι να παρέχουμε στα θύματα όλα τα εχέγγυα εκείνα τα οποία θα τα πείσουν ότι υπάρχει ένα ασφαλές περιβάλλον, οπότε πρέπει να καταγγείλουν και μπορούν να καταγγείλουν αυτά τα κυκλώματα.
Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να υπάρχει μία ταχύτατη διαλεύκανση και δικαστική αντιμετώπιση αυτών των υποθέσεων, έτσι ώστε από τη μία μεριά να μην επιμηκύνεται το επισφαλές διάστημα στο οποίο τα θύματα βρίσκονται στο φως της δημοσιότητας και αφετέρου να μην παρέχεται ο χρόνος εκείνος σε αυτά τα παράνομα κυκλώματα έτσι ώστε να καλύπτουν τα ίχνη τους και να μην μπορούμε μετά με μία διεθνή συνεργασία να βρούμε άκρη στα καταγγελθέντα αδικήματα.
Επομένως, αν θέλουμε -και νομίζω ότι θέλουμε- να μιλάμε για μία αποτελεσματική νομοθετική πρωτοβουλία πάνω σε αυτό το πολύ σημαντικό θέμα που πολύ σωστά έχει ονομαστεί «το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο», θα πρέπει να σκεφτούμε και να δούμε αν αυτό το νομοθέτημα που έχουμε σήμερα μπροστά μας παρέχει τα εχέγγυα αυτά και παρέχει τη δυνατότητα δημιουργίας των μηχανισμών εκείνων που θα καλύπτουν αυτά τα δύο πολύ σημαντικά -κατ' εμάς- ζητήματα.
Επίσης, ένα άλλο θέμα που για τη Δημοκρατική Αριστερά είναι πάρα πολύ σημαντικό είναι η πρόληψη. Ναι, πρέπει να δημιουργήσουμε το νομοθετικό πλαίσιο εκείνο που θα παρέχει όλα τα εχέγγυα για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, αλλά κυρίως πρέπει να δημιουργηθούν αυτοί οι μηχανισμοί -οι διεθνείς και οι εθνικοί- οι οποίοι θα οδηγούν στην πρόληψη του φαινομένου.
Πώς μπορεί να γίνει αυτό:
Κατ' αρχήν, πρέπει να δημιουργηθούν εκπαιδευτικά προγράμματα τα οποία θα ενταχθούν σε όλες τις βαθμίδες της Εκπαίδευσης -ακόμη και από το δημοτικό σχολείο- ώστε να μπορέσουμε να ενημερώσουμε τους πολίτες για αυτά τα κυκλώματα και γι' αυτό το πρόβλημα της διακίνησης ανθρώπων.
Επίσης, η εκπαίδευση των αστυνομικών και όλων των εμπλεκομένων στην πρόληψη, αλλά και αργότερα στην αντιμετώπιση, είναι πάρα πολύ σημαντική. Και η ενημέρωση αυτών των ανθρώπων -και ειδικά των αστυνομικών- πρέπει να είναι προσανατολισμένη σταθερά πάνω στο σημείο ότι πρέπει να μην υπάρξει περαιτέρω θυματοποίηση. Δηλαδή, δεν πρέπει αυτοί οι άνθρωποι να γίνονται θύματα για μια δεύτερη φορά κατά τη διάρκεια της προανακριτικής διαδικασίας και όταν οι υποθέσεις τους βρίσκεται ενώπιον της Δικαιοσύνης.
Συμφωνούμε, λοιπόν, με την εναρμόνιση εθνικής νομοθεσίας με τις διατάξεις της παρούσας Οδηγίας και έχουμε να κάνουμε τις εξής παρατηρήσεις:
Σωστά κατά τη γνώμη μας στο ενδέκατο σημείο της αιτιολογικής έκθεσης της Οδηγίας που καλούμαστε να ενσωματώσουμε, υιοθετείται μια ευρύτερη αντίληψη για το τι θεωρείται εμπορία ανθρώπων σε σχέση με την απόφαση-πλαίσιο του 2002. Άρα, ορθώς περιλαμβάνονται στην Οδηγία πρόσθετες μορφές εκμετάλλευσης, όπως είναι η καταναγκαστική επαιτεία, η αφαίρεση οργάνων κλπ..
Επίσης, είναι πολύ σημαντικό ότι η εν θέματι Οδηγία καθιστά σαφές το θέμα της εγκυρότητας οποιασδήποτε πιθανής συναίνεσης των θυμάτων στην τέλεση των αδικημάτων. Και φυσικά είναι πάρα πολύ σωστό ότι δίνεται ιδιαίτερη έμφαση όταν εμπλέκονται παιδιά. Μάλιστα, στην αιτιολογική έκθεση στο σημείο έντεκα σημειώνεται: «Στις περιπτώσεις που ενέχεται παιδί, οποιαδήποτε πιθανή συναίνεση δεν μπορεί να θεωρείται έγκυρη». Ξέρουμε από τα νομικά το πόσο ευάλωτος μάρτυρας είναι ένα παιδί, πόσο μάλλον σε τέτοιες υποθέσεις.
Στο θέμα της προστασίας των θυμάτων από τη δίωξη και την επιβολή κυρώσεων για τις εγκληματικές πράξεις που διέπραξαν ως άμεση συνέπεια της κατάστασης τους όντας θύματα εμπορίας, τα παιδιά δεν μπορούν ποτέ να δηλώσουν ότι αυτό έγινε με τη συναίνεση τους.
Καθίσταται, λοιπόν, σαφές από την Οδηγία ότι πρέπει να προστατεύονται από τη δίωξη. Και για να αποφευχθεί επιπλέον θυματοποίηση τους και να ενθαρρυνθούν να προσέλθουν ως μάρτυρες κατά των δραστών στην ποινική διαδικασία πρέπει να ληφθούν πολύ συγκεκριμένα μέτρα.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αντιπαραβάλω το άρθρο 8 με το άρθρο 2 του σχεδίου νόμου, με το οποίο τροποποιείται το άρθρο 187β΄ του Ποινικού Κώδικα παράγραφος 1, 2 και 3. Συγκεκριμένα, στο άρθρο 2 ορίζεται ότι, «Αν ο υπαίτιος έχει τελέσει κάποιο από τα εγκλήματα, το δικαστήριο επιβάλει ποινή μειωμένη κατά το άρθρο 83».
Θα ήθελα, εδώ, κύριε Υπουργέ, να μας πείτε αν κατά τη γνώμη σας αυτή η διατύπωση συνιστά εναρμόνιση της Οδηγίας. Διότι στο άρθρο 9, παράγραφος 2 της Οδηγίας αναφέρεται ρητά και ορθώς ότι, «Τα αδικήματα όπου εμπλέκονται ανήλικα θύματα, διώκονται για ικανό χρονικό διάστημα μετά της ενηλικίωσής του θύματος». Θα θέλαμε εδώ να μας διαβεβαιώσετε ότι έχουν ληφθεί όλες οι απαιτούμενες πρόνοιες προκειμένου αυτά να πραγματοποιείται.
Κάτι άλλο που έχει να κάνει με το άρθρο 11 της ενσωματούμενης Οδηγίας: Στην παράγραφο 2 διαβάζουμε: «Τα κράτη-μέλη λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να εξασφαλισθεί ότι παρέχεται συνδρομή και στήριξη αμέσως μόλις οι αρμόδιες Αρχές έχουν βάσιμους λόγους να πιστεύουν ότι έχει συντελεστεί αδίκημα».
Πολύ σημαντικό ζήτημα εδώ -τονίζεται όμως, και σε άλλα μέρη της Οδηγίας- είναι η εκπαίδευση όλων εκείνων των υπαλλήλων που εμπλέκονται σε όλα τα στάδια, δηλαδή στη διαδικασία εντοπισμού, δίωξης και διαλεύκανσης.
Εδώ, λοιπόν, πρέπει να δούμε το σημείο είκοσι πέντε της αιτιολογικής έκθεσης, όπου η υποχρέωση επιμόρφωσης περιλαμβάνει ενδεικτικά αστυνομικούς υπαλλήλους, μεθοριακούς φρουρούς, επιθεωρητές εργασίας κλπ..
Όμως, στο άρθρο 6 του σχεδίου νόμου, στην παράγραφο 4 διαβάζουμε: «Σκοπός και αρμοδιότητες του Γραφείου Εθνικού Εισηγητή:...» -οι αστυνομικές Αρχές ή οι συνοριοφύλακες και τα λοιπά απουσιάζουν- «...Θα επιμορφώνονται οι Αρχές που είναι επιφορτισμένες με την ποινική έρευνα και δίωξη». Συμπεριλαμβάνονται με κάποια διασταλτική ερμηνεία και οι αστυνομικοί και οι συνοριοφύλακες ή δεν θεωρείτε αναγκαία αυτή την επιμόρφωση;
Στο άρθρο 18 παράγραφος 4 της Οδηγίας, προκειμένου να αποθαρρυνθεί η ζήτηση και άρα η ανάγκη εμπορίας ανθρώπων, αναφέρεται ότι τα κράτη-μέλη οφείλουν να εξετάσουν το ενδεχόμενο λήψης μέτρων για την ποινικοποίηση της χρήσης υπηρεσιών που αποτελούν αντικείμενο της εκμετάλλευσης, εφόσον ο χρήστης γνωρίζει ότι το πρόσωπο που παρέχει τις υπηρεσίες είναι θύμα.
Και μάλιστα, στο άρθρο 23 παράγραφος 2 φαίνεται ότι τον Απρίλιο του 2016 θα δούμε ξανά αυτό το θέμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Πάνω σε αυτό -σας ρωτήσαμε και στην Επιτροπή- θα θέλαμε την άποψή σας.
Επίσης, στο άρθρο 15 της Οδηγίας που αφορά στην προστασία των παιδιών θυμάτων στο πλαίσιο της ποινικής έρευνας και διαδικασίας, θα θέλαμε να επιμείνουμε περισσότερο και θα θέλαμε πιο ξεκάθαρες διατυπώσεις όσον αφορά στις δίκες κεκλεισμένων των θυρών, για μαγνητοσκόπηση συνεντεύξεων κατά το δυνατόν περιορισμένες, από ίδια το δυνατόν πρόσωπα κ.λπ. για τη χρήση νέων τεχνολογιών και άλλα.
Οπωσδήποτε, όπως είπαμε και στην Επιτροπή, κύριε Υπουργέ, πρέπει να δούμε το θέμα των μεταφραστών. Το θέμα των μεταφραστών και των διερμηνέων δεν είναι μία τεχνική λεπτομέρεια -το γνωρίζετε καλύτερα από εμένα, γιατί έχετε υπάρξει δικαστής- είναι ζωτικής σημασίας, όχι μόνο για το σημερινό νομοσχέδιο που έχουμε μπροστά μας, αλλά για όλα τα δικαστικά θέματα που αφορούν σε αλλοδαπούς. Πάρα πολλές φορές έχουμε δει ότι έχουν υπάρξει προβλήματα σε όλη τη διάρκεια των διαδικασιών, γιατί είτε δεν υπάρχουν μεταφραστές είτε οι μεταφραστές που υπάρχουν δεν έχουν τα απαραίτητα προσόντα, ώστε να επιτελέσουν το πολύ σημαντικό τους έργο.
Θα χρησιμοποιήσω τη δευτερολογία μου για να μιλήσω και για το θέμα του άρθρου 6 που, όπως είπαμε και στην Επιτροπή, για εμάς συνιστά ένα πολύ σημαντικό ζήτημα και σας έχουμε ζητήσει να υπάρξει αλλαγή, σύμφωνα και με τα ειωθότα και με το πώς έχει προσαρμοστεί η Οδηγία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και για να μιλήσω για τις τροπολογίες.
ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ
Κύριε Υπουργέ, όπως έχουμε δηλώσει και στην Επιτροπή, θα υπερψηφίσουμε το παρόν νομοσχέδιο, αλλά κρατήσαμε επιφύλαξη για το άρθρο 6.
Σας άκουσα προηγουμένως με πάρα πολύ μεγάλη προσοχή. Νομίζω ότι δεν υπάρχει πεδίο σύγκλισης. Πραγματικά καταλαβαίνω το δυσχερές της θέσης σας, γιατί είσαστε υποχρεωμένος να υπερασπίσετε κάτι το οποίο ουσιαστικά κι εσείς -παρ' όλο που ήσασταν πάρα πολύ προσεκτικός- δεν το πιστεύετε.
Εμείς επιμένουμε ότι η θέση του Εθνικού Εισηγητή δεν μπορεί να είναι στο Υπουργείο Εξωτερικών, παρά μόνο στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Και αυτό για δύο λόγους:
Πρώτον, γιατί το πεδίο ευθύνης αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα, αφορά στο Ποινικό Δίκαιο και εν γένει στην απονομή της Δικαιοσύνης.
Ο δεύτερος λόγος είναι γιατί πιστεύουμε ότι είναι τόσο σημαντικό το θέμα το οποίο συζητάμε και το θέμα που έρχεται να καλύψει το παρόν νομοσχέδιο, που πρέπει να υπάρχει μία συνοχή πολιτικής σε όλα τα στάδια: Εντοπισμό, στήριξη θυμάτων και παραδειγματική τιμωρία των δουλεμπόρων. Αυτή η συνοχή μπορεί να εξασφαλιστεί μόνο μέσα από τις δομές του Υπουργείου Δικαιοσύνης κι όχι μέσα από τις δομές του Υπουργείου Εξωτερικών.
Εξάλλου, αυτό το βλέπουμε και στα είκοσι επτά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μόνο η Αυστρία έχει εντάξει τον εθνικό Εισηγητή-το διαβάζω ακριβώς-στο Υπουργείο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων.
Όπως, όμως, είπε και ο κ. Λυκούδης, ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, αυτό συμβαίνει γιατί η Αυστρία έχει ένα εθνικό σχέδιο δράσης για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων κι έχει και μία task force η οποία είναι από το 2004. Μάλιστα, η Αυστρία στο συγκεκριμένο θέμα –πιστεύω ότι το ξέρετε, απλά το θυμίζω στην Αίθουσα- είναι μια χώρα που κάνει και εξαγωγή τεχνογνωσίας πάνω στο πολύ συγκεκριμένο θέμα.
Επίσης, για να μη δημιουργούνται εντυπώσεις, θέλω να σημειώσω -και θα το καταθέσω για στα Πρακτικά για όποιον θέλει να το μελετήσει- ότι δεν υπάρχει πολυχρωμία ή πολυγλωσσία σε ποια δομή οι υπόλοιπες είκοσι πέντε χώρες έχουν τη θέση του Εθνικού Εισηγητή. Απλά υπάρχει μία ποικιλομορφία, όπως αναφέρατε κι εσείς, στη θέση που έχει το Υπουργείο Δικαιοσύνης μέσα στις δομές της κάθε χώρας. Γι' αυτό βλέπουμε ότι υπάρχουν χώρες, όπως οι σκανδιναβικές, που είναι Ανεξάρτητη Αρχή κάτω από την ομπρέλα των Κοινοβουλίων, αλλού είναι στο Υπουργείο Εσωτερικών και αλλού είναι στο Υπουργείο Δικαιοσύνης που υπάρχει αυτόνομα.
Το Υπουργείο Εξωτερικών έχει να παίξει ένα ρόλο πάρα πολύ σημαντικό που δεν μπορεί να είναι, όμως, του Εθνικού Εισηγητή. Είναι αυτός των διεθνών σχέσεων, είναι του συντονισμού και είναι να γίνει η γέφυρα ώστε να δοθεί τεχνογνωσία στη χώρα μας από άλλες χώρες ή -γιατί όχι;- για να εξάγουμε και τεχνογνωσία.
Το επιχείρημα της ανάγκης εναρμόνισης της νομοθεσίας πραγματικά δεν νομίζω ότι ευσταθεί. Γιατί αν αυτό είναι ένα επιχείρημα το οποίο μπορεί να έρθει και να εδραιώσει την πολύ συγκεκριμένη επιλογή, τότε να καταργηθούν όλα τα Υπουργεία και να πάνε όλα στο Υπουργείο Εξωτερικών.
Επίσης, διαβάζοντας προσεκτικά την ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πέρυσι τον Ιούνιο με τίτλο «Η στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εξάλειψη της εμπορίας ανθρώπων 2012-2016», κύριε Υπουργέ, θα διαπιστώσουμε ότι χρηματοδοτούνται δράσεις σε πολλά επίπεδα και στόχους. Και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, γνωρίζοντας και το υψηλό δυναμικό που έχει το Υπουργείο Δικαιοσύνης, γιατί δεν μπορεί αυτό να διαχειριστεί τα συγκεκριμένα κονδύλια και επιλέγεται ότι ο μόνος ικανός στην ελληνική διοίκηση είναι το Υπουργείο Εξωτερικών.
Το σχέδιο δράσης, το οποίο σημείωσα παραπάνω, στηρίζεται σε δύο πυλώνες:
Στη στήριξη της σύστασης εθνικών υπηρεσιών επιβολής του νόμου ειδικευμένων στην εμπορία ανθρώπων και στη δημιουργία κοινών ομάδων εργασίας, με τη συμμετοχή της Europol και της Eurojust, σε κάθε περίπτωση διασυνοριακής εμπορίας ανθρώπων.
Τι είδους ειδίκευση έχουν τα στελέχη του Υπουργείου Εξωτερικών στα πολύ συγκεκριμένα αυτά θέματα που προβλέπει και απαιτεί το συγκεκριμένο σχέδιο δράσης; Ποιος διαθέτει τεχνογνωσία και από πολλά χρόνια συνεργασία και με τη Europol και με την Eurojust, της οποίας –και εννοώ της Eurojust- πρώτη προτεραιότητα -όπως η ίδια σημειώνει- είναι η καταπολέμηση όλων των μορφών εμπορίας ανθρώπων και της παράνομης διακίνησης ανθρώπων, εστιάζοντας τη μελέτη και προσοχή της ιδιαίτερα στις δραστηριότητες του οργανωμένου εγκλήματος στο νότιο, νοτιοδυτικό και νοτιοανατολικό τμήμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επίσης, θέλω να σημειώσω κάτι άλλο: Αυτό που με ξένισε πάρα πολύ -και θα εξηγήσω γιατί το θεωρώ μια άσκηση λογικής- ήταν η εμπλοκή το Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Για ποιο λόγο; Είμαι σίγουρη ότι θυμάστε ότι πριν από δέκα μέρες περίπου ο κ. Γεροντόπουλος ως Υφυπουργός Εξωτερικών, συλλήβδην τσουβάλιασε όλες τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, τις εξευτέλισε -αν μου επιτρέπετε- στον ελληνικό λαό, μίλησε για κατάχρηση χρημάτων και είπε ότι θα γίνει εκ νέου έλεγχος.
Θυμίζω εδώ -και έχω καταθέσει σχετική ερώτηση, στην οποία δεν έχω πάρει απάντηση κάτι που είναι λογικό, γιατί είναι λίγες οι μέρες που την έχω καταθέσει- ότι είχε γίνει παλαιότερα έλεγχος, τα αποτελέσματα του οποίου δεν είχαν ανακοινωθεί. Χωρίς, λοιπόν, να έχουν ανακοινωθεί τα αποτελέσματα, εξαγγέλλεται από το συνάδελφό σας εκ νέου έλεγχος κλπ..
Αφού, λοιπόν, αυτή είναι η άποψη της Κυβέρνησης για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις -εκτός αν δεν επικοινωνούν τα στελέχη της Κυβέρνησης μεταξύ τους- δεν καταλαβαίνω ποια η εμπλοκή τους στο πολύ συγκεκριμένο θέμα.
Ακόμη, το επιχείρημα που υπάρχει στην αιτιολογική έκθεση όσον αφορά στην εμπλοκή του Υπουργείου Εξωτερικών, ότι έχουν εκδοθεί το τελευταίο εννιάμηνο δύο Υπουργικές Αποφάσεις για την ένταξη των δράσεων καταπολέμησης εμπορίας ανθρώπων στο Υπουργείο Εξωτερικών, πραγματικά είναι ένα εμπόδιο το οποίο μπορεί να ξεπεραστεί. Ας ανακληθούν, λοιπόν, αυτές οι αποφάσεις. Εξάλλου -θα συμφωνήσετε μαζί μου- δεν έχουν παράξει και πολύ σημαντικά αποτελέσματα μέχρι στιγμής.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη διευκρίνιση που δώσατε όσον αφορά στην εκπαίδευση όλων των εμπλεκομένων. Ήταν πάρα πολύ κατατοπιστική. Χαίρομαι που αναγνωρίζετε το πόσο σημαντική είναι η εκπαίδευση αυτών των ανθρώπων. Άρα, ήδη το έχουμε καλύψει με προηγούμενες νομοθετικές πρωτοβουλίες.
Όσον αφορά τις τροπολογίες, εμείς ως Δημοκρατική Αριστερά -και δεν το λέμε τώρα, αλλά τους τελευταίους δεκαπέντε μήνες και όταν συμμετείχαμε στην τρικομματική Κυβέρνηση- έχουμε πει ότι είναι απαράδεκτο και ευτελίζει τον Κοινοβουλευτισμό το να έρχονται προς συζήτηση άσχετες τροπολογίες.
Εδώ, λοιπόν, βρισκόμαστε μπροστά από μία σειρά τροπολογίες οι οποίες εκτός του ότι είναι άσχετες, κάποιες από αυτές θα μπορούσαν να αποτελούνε ένα νομοσχέδιο. Κάποιες είναι χρήσιμες. Κάποιες πραγματικά έρχονται να καλύψουν κάποιες τεχνικές αβλεψίες, κάποια λάθη που έγιναν κατά τη διάρκεια συζήτησης προηγούμενων νομοσχεδίων. Και εδώ πραγματικά -το λέω και για τον εαυτό μου και για το κόμμα μου- καλό θα είναι να είμαστε πιο προσεκτικοί.
