Η άνοδος του νεοναζισμού είναι πάντα ένα φαινόμενο που κλονίζει την Δημοκρατία, είναι όμως ακόμη πιο σοκαριστικό όταν συμβαίνει σε μία χώρα που έδωσε, κατά κεφαλή, τα περισσότερα θύματα, κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου Πολέμου, στον αγώνα κατά του φασισμού και του ναζισμού.
Αν προσπαθήσουμε να εξηγήσουμε αυτό το φαινόμενο μόνο μέσω της οικονομικής κρίσης που ταλανίζει την χώρα τα τελευταία 3 χρόνια, κινδυνεύουμε να το αποιδεολογικοποιήσουμε και να παραβλέψουμε τα ιδεολογικά ρεύματα που γεννούν τον φασισμό στις κοινωνίες: τον ρατσισμό, την ξενοφοβία, τον σεξισμό και τον λαϊκισμό.
Αν δεν συνομολογήσουμε τις κοινωνικοπολιτικές παθογένειες που οδηγούν στον εκφασισμό της κοινωνίας, ακόμη και όλη την Χρυσή Αυγή να φυλακίσουμε, η συζήτηση θα συνεχίσει να διεξάγεται ατέρμονα με όρους αστυνομικούς και όχι πολιτικούς.
Οφείλουμε επίσης να συμφωνήσουμε και σε ένα άλλο βασικό σημείο: Τα μέλη αυτής της συμμορίας δεν συνελήφθησαν για τις ιδέες τους. Συνελήφθησαν γιατί κατηγορούνται για σύσταση εγκληματικής συμμορίας και τέλεση εγκληματικών πράξεων μεταξύ των οπίων και δολοφονίες. Και λέω δολοφονίες, γιατί η πολιτική δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα δεν ήταν η πρώτη. Είχαν προηγηθεί δολοφονίες μεταναστών, επιθέσεις σε ομοφυλόφιλους, η επίθεση στο Πέραμα στα μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Οι Ελληνικές Αρχές δεν αντέδρασαν γρήγορα σε πολιτικό επίπεδο, αλλά τελικά η Δημοκρατία αντέδρασε χρησιμοποιώντας ακριβώς τα όπλα που αυτοί θέλουν να καταστρέψουν. Τον κοινοβουλευτισμό, το κράτος Δικαίου και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Πριν από μερικούς μήνες ο Έλληνας Πρωθυπουργός αρνήθηκε να κάνει δεκτό το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που το κόμμα μου, η Δημοκρατική Αριστερά, εγκατέλειψε τον κυβερνητικό σχηματισμό δύο μήνες αργότερα.
Ένα από τα πλέον πολυσυζητημένα θέματα σήμερα στην Ελλάδα είναι η πιθανότητα απαγόρευσης λειτουργίας της Χρυσής Αυγής. Κατά τη γνώμη μου, πέραν του ότι το άρ. 29 του Ελληνικού Συντάγματος δεν επιτρέπει επί της ουσίας την απαγόρευση ενός πολιτικού κόμματος, είναι και πολιτικά λάθος. Η απάντηση στην άνοδο του νεοφασισμού οφείλει να είναι πολιτική και όχι διοικητική.
Σήμερα η αστυνομική και δικαστική έρευνα είναι σε εξέλιξη. Οι κατηγορούμενοι θα οδηγηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης και θα δικαστούν σύμφωνα με τους Νόμους. Η Δημοκρατία δεν εκδικείται. Δίνει το καλό παράδειγμα και διαπαιδαγωγεί.
Η απάντηση στον φασισμό είναι η εξυγίανση του πολιτικού συστήματος, η ενίσχυση των θεσμών και η χαλύβδωση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η Εκπαίδευση και ο συνεχείς διάλογος των λαών με το παρελθόν τους.
Όλες οι Δημοκρατικές Δυνάμεις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού στην Ευρώπη, οφείλουν να συγκροτήσουν πολιτικό μέτωπο ενάντια στον φασισμό και τον νεοναζισμό. Χώρος για μικροπολιτική εκμετάλλευση δεν υπάρχει. Μόνο η αταλάντευτη δημοκρατική θέληση θα στείλει αυτά τα μορφώματα εκεί που πραγματικά ανήκουν: στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.
