Η Δημοκρατική Αριστερά, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, πριν προχωρήσει στην αξιολόγηση του παρόντος προϋπολογισμού για το 2014 θέλει να κάνει μία αξιολόγηση της εφαρμογής του προϋπολογισμού του 2013. Και αυτό όχι μόνο γιατί πρόκειται για τον τρέχοντα προϋπολογισμό, αλλά γιατί ήταν κι ένας προϋπολογισμός τον οποίον είχε υπερψηφίσει. Και αυτός ο προϋπολογισμός δεν μπορεί παρά να είναι πολιτικός και όχι λογιστικός. Γιατί πίσω από τους αριθμούς κρύβονται πολύ συγκεκριμένες επιλογές πολιτικές. Κι εδώ θα αναφέρω μόνο τρία σημεία, χωρίς να έχω το χρόνο να τα αναλύσω:
Το ένα είναι το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης, που θυμίζω ότι αποτελούσε κι ένα από τα βασικά σημεία της προγραμματικής σύγκλισης της τρικομματικής κυβέρνησης τον Ιούνιο του 2012, τα μέτρα για την καταπολέμηση της ανεργίας, αλλά και το ενιαίο φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο θα ήταν ένα φορολογικό νομοσχέδιο που το πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό του θα ήταν βέβαια το να είναι δίκαιο, όπως επιτάσσει και το Σύνταγμα, αλλά και βιώσιμο.
Από εκεί και πέρα, αυτές τις μέρες έχει γίνει πάρα πολύ μεγάλος λόγος για το πρωτογενές πλεόνασμα. Και αυτό είναι ένα σημείο στο οποίο εμείς ως Δημοκρατική Αριστερά θα έπρεπε να σταθούμε, να το επικροτήσουμε και να πανηγυρίσουμε γι’ αυτό. Γιατί θα θυμίσω ότι ήταν από τους βασικούς όρους που είχαμε θέσει στις διαπραγματεύσεις. Και μάλιστα είχαμε εισάγει και τη ρήτρα αντικατάστασης θεωρώντας ότι όταν υπάρξει αυτό το πλεόνασμα, ένα 70% αυτού θα έπρεπε να πηγαίνει σε κοινωνικούς και άλλους σκοπούς. Άλλο, όμως, είναι η λογιστική αποτύπωση του πλεονάσματος και άλλο είναι το πλεόνασμα αυτό να είναι βιώσιμο. Και αυτό, δυστυχώς, δεν κρίνεται ούτε τώρα ούτε σε αυτήν την έκθεση αλλά θα κριθεί τον Απρίλιο.
Το πνεύμα, λοιπόν, που κυριαρχεί στην κατάρτιση αυτού του προϋπολογισμού είναι καθαρά λογιστικό. Και αυτό γιατί στέκεται στο συνολικό αποτέλεσμα και όχι στα εργαλεία άσκησης της οικονομικής πολιτικής, με δεδομένο βέβαια πάντα το πολύ στενό δημοσιονομικό πλαίσιο.
Η προσπάθεια για την επίτευξη του πρωτογενούς πλεονάσματος είναι δεδομένη. Όμως, αυτό που θα έπρεπε να μας απασχολήσει –και δεν έχει γίνει λόγος γι’ αυτό- είναι με ποιους όρους αυτό επετεύχθη -αν έχει επιτευχθεί- στο πλαίσιο της βιωσιμότητας. Επί της ουσίας, δηλαδή, πέρα από το συνολικό αποτέλεσμα, είναι ιδιαίτερα σημαντική η κατάρτιση αυτή καθεαυτή του προϋπολογισμού όσον αφορά τις συνέπειες που έχει για την οικονομία. Το κράτος θα πρέπει μέσα από τους συγκεκριμένους πόρους που διαθέτει να προβεί στις ενέργειες αυτές, οι οποίες θα οδηγήσουν στην ώθηση στο ΑΕΠ λειτουργώντας αντικυκλικά. Θα πρέπει, δηλαδή, να εστιάσει στους σταθεροποιητικούς αυτούς παράγοντες που διαχειρίζεται, όπως είναι η κοινωνική πολιτική και οι δημόσιες επενδύσεις.
Ωστόσο, αυτό που παρατηρούμε στον προϋπολογισμό που έχουμε μπροστά στα μάτια μας είναι ακριβώς το αντίθετο: Οι δημόσιες επενδύσεις μειώνονται, υπάρχει υπερφορολόγηση των χαμηλότερων οικονομικά στρωμάτων, ενώ από τις περικοπές προκύπτει ότι δεν υπάρχει καμία μέριμνα για κοινωνικά ζητήματα, όπως είναι η περίθαλψη και η αντιμετώπιση της ανέχειας.
Αντί για εξορθολογισμό του κράτους με αλλαγές στις δομές του, παρατηρούμε μία λογική οριζόντιων περικοπών που δεν προκύπτουν από διαρθρωτικές παρεμβάσεις, με αποτέλεσμα να εντείνεται η δυσλειτουργία του δημόσιου τομέα. Αν, μάλιστα, συνυπολογίσουμε το 27% του ποσοστού της ανεργίας, διαπιστώνουμε όλοι ότι δημιουργείται ένα εκρηκτικό μίγμα.
Ειδικότερα, στο θέμα της Άμυνας, αν αφαιρέσουμε τις ληξιπρόθεσμες οφειλές, οι δαπάνες μειώνονται κατά περίπου 170 εκατομμύρια ευρώ.
Επιπροσθέτως, πρέπει να σημειώσουμε ότι η μείωση των μονάδων είναι πολύ σημαντική, ενώ έκδηλος είναι ο συγκεντρωτικός χαρακτήρας της νέας δομής του Υπουργείου, αφού πλέον πολλές αρμοδιότητες των γενικών επιτελείων περνούν στην κεντρική υπηρεσία.
Ας σημειωθεί, επίσης, ότι από τη φύση τους οι δαπάνες στην Άμυνα έχουν πολύ μικρότερη διάχυση στην οικονομία, αν τις συγκρίνουμε με όλους τους τομείς της οικονομίας, αλλά ειδικότερα με τομείς, όπως είναι η έρευνα ή οι δημόσιες επενδύσεις.
Επομένως, απαιτούνται περαιτέρω ενέργειες σε θέματα δομής, έτσι ώστε να απελευθερωθούν πόροι που θα χρησιμοποιηθούν σε πολύ πιο αποδοτικές τοποθετήσεις.
Σε επιμέρους ζητήματα της Άμυνας διαβάζουμε στην εισηγητική έκθεση την απεμπλοκή των μονάδων από την άσκηση οικονομικών δραστηριοτήτων, πράγμα που πρέπει να σημάνει ότι θα πρέπει να δούμε από πιο κοντά τι επιπτώσεις αυτό θα έχει στο οικονομικό τμήμα της Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων.
Ακόμα πιο σημαντική είναι η αναφορά στην αύξηση της συμμετοχής της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας στις προμήθειες των Ενόπλων Δυνάμεων. Κι εδώ πρέπει να σταθούμε στις προθέσεις της Κυβέρνησης αναφορικά με τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα και πώς οραματίζεται το μέλλον αυτών.
Ως Δημοκρατική Αριστερά, από τότε που συμμετείχαμε στην τρικομματική Κυβέρνηση, είχαμε ταχθεί υπέρ της εξυγίανσης των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων εν λειτουργία. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας και την ανάμιξη της Επιτροπής Ανταγωνισμού, πρέπει να σημειώσουμε ότι ήδη από το 2011 τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα είναι σε μία διαδικασία εξυγίανσης, πράγμα που σημαίνει ότι έχουν μειωθεί οι λειτουργικές τους δαπάνες κατά 65%.
Η Δημοκρατική Αριστερά πιστεύει ότι τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα μπορούν να αποτελέσουν έναν από τους πιο σημαντικούς μοχλούς στην εξαγωγική μας βιομηχανία. Αυτό, λοιπόν, που ζητάμε και αυτό που ζητάμε εδώ και δεκαοκτώ μήνες, είναι να μπορέσει να δοθεί μία παράταση και να γίνει μία αξιολόγηση των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων σε δύο χρόνια όπου θα έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία της εξυγίανσης.
Αναφορικά με το Υπουργείο Εξωτερικών βλέπουμε μία περαιτέρω συρρίκνωση των λειτουργικών του εξόδων, που κυρίως βασίζεται στη μείωση των αποδοχών αλλά και στην περαιτέρω μείωση –γιατί την είχαμε δει και από τον περσινό Προϋπολογισμό- των αρχών του εξωτερικού. Δεν έχουμε πειστεί ακόμη ότι αυτό γίνεται με κάποιο σχέδιο και δεν γίνεται με μία οριζόντια μέθοδο χωρίς να λαμβάνονται κάθε φορά υπ’ όψιν οι συγκεκριμένες ανάγκες των διπλωματικών υπηρεσιών.
Αναφορικά με το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης βλέπουμε ότι υπάρχει πρόβλεψη ανάθεσης σε αυτό της εποπτείας της αγοράς με γεωγραφικά κριτήρια. Εμείς ως Δημοκρατική Αριστερά από την αρχή έχουμε καταθέσει τις απόψεις μας, ότι αυτή η συγκεκριμένη ενέργεια πρέπει να γίνεται από άλλη κρατική δομή και αυτή είναι οι περιφέρειες.
Βέβαια αυτό που βλέπουμε σ’ αυτόν τον Προϋπολογισμό είναι ότι γίνεται για έναν πάρα πολύ απλό λόγο, γιατί πρέπει αυτό το Υπουργείο να παρουσιάσει ένα έργο, γιατί έργο δεν έχουμε δει καθώς εδώ και δεκαοχτώ μήνες ένα νομοσχέδιο έχει έλθει εδώ πέρα και αυτό είναι καθαρά διαδικαστικού και κανονιστικού χαρακτήρα.
Εν κατακλείδι, λοιπόν, πρόκειται για έναν Προϋπολογισμό χωρίς πολιτικό σχέδιο και στόχους, με κατάρτιση λογιστικού χαρακτήρα, που αποτυγχάνει να στοχεύσει και να δώσει απάντηση σε πολύ καίρια ζητήματα. Υιοθετεί μία άστοχη κατανομή των πόρων, όπως κι έναν ατελέσφορο καταμερισμό των περικοπών.
Κάντε κλικ εδώ, για να δείτε το βίντεο της ομιλίας
