Δεν θα κουραστώ ποτέ να επαναλαμβάνω ότι τα δικαιώματα της ΛΟΑΔ κοινότητας είναι Ανθρώπινα Δικαιώματα και γι'αυτόν τον λόγο δεν επιτρέπεται καμία οπισθοδρόμηση και καμία έκπτωση.
Συγχαίρω τον εισηγητή για την εξαιρετική και ισορροπημένη Έκθεση που εκπόνησε και για την οποία θα πρέπει να είναι υπερήφανος.
Χιλιάδες λεσβίες, γκέι, αμφίφυλοι και διεμφυλικοί κάθε ηλικίας και σε όλα τα μήκη και πλάτη της Ευρώπης εκτίθενται σε απροκάλυπτες παραβιάσεις των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του εξαιτίας ομοφοβικών και τρανσφοβικών συνδρόμων, παραβιάσεις οι οποίες συνδέονται με ελλιπή νομική προστασία και με διακρίσεις οι οποίες οφείλονται στο γενετήσιο προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι θύματα διακρίσεων στην αγορά εργασίας, στο σχολείο, σε κάθε κοινωνική εκδήλωση και σε πολλές περιπτώσεις είναι αντικείμενα κακομεταχείρισης ακόμη και από τις ίδιες τις οικογένειές τους.
Αυτοί οι άνθρωποι δέχονται επιθέσεις σωματικές, σεξουαλικές, βασανίζονται, θανατώνονται.
Οι βασικές ποινικές πρόνοιες κάθε κράτους μέλους του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των Δικαιωμάτων της ΛΟΑΔ κοινότητας οφείλουν να περιλαμβάνουν:
•Την προστασία των ατόμων αυτών απέναντι στην ομοφοβική και τρανσοφοβική βία.
•Την πρόληψη των βασανιστηρίων και των βάναυσων, απάνθρωπων και υποτιμητικών συμπεριφορών
•Την κατάργηση των νόμων που ποινικοποιούν την ομοφυλοφιλία.
•Την απαγόρευση κάθε διάκρισης που βασίζεται στον γενετήσιο προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου.
•Την προστασία της ελευθερίας της έκφρασης και της συνάθροισης για όλα τα ΛΟΑΔ άτομα.
Οι δράσεις που πρέπει να προβλέψουν τα κράτη-μέλη πρέπει να προνοούν:
• Την ενίσχυση του διακυβερνητικού διαλόγου, την καταπολέμηση των προλήψεων και την ενθάρρυνση των πρωτοβουλιών για μεταρρυθμίσεις.
• Την άγρυπνη παρακολούθηση και θεραπεία των παραβιάσεων των ΛΟΑΔ Δικαιωμάτων.
Την συνεχή ευαισθητοποίηση των πολιτών αναφορικά με τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να ενισχυθεί η προστασία των ΛΟΑΔ ατόμων.
• Τη συνεργασία με τους άλλους Διεθνείς Οργανισμούς προκειμένου να μπουν σε εφαρμογή καμπάνιες ενημέρωσης και εκπαιδευτικά προγράμματα που σκοπό θα έχουν την καταπολέμηση της ομοφοβίας και της βίας που προέρχεται από το μίσος για τον διαφορετικό γενετήσιο προσανατολισμό.
• Την εισαγωγή μαθημάτων σεξουαλική αγωγής σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες με ισότιμη αναφορά σε σεξουαλικό προσανατολισμό και ταυτότητα φύλου
Κοινωνία που αγνοεί μερίδα των πολιτών δεν μπορεί να καυχάται ότι είναι δημοκρατική . Πέρα από τις νομικές πρωτοβουλίες, το πιο σημαντικό είναι η προσπάθεια αλλαγής των νοοτροπιών και αυτό είναι ευθύνη όλων μας.
Από την Αρχαιότητα η διαφθορά θεωρείται κοινωνική μάστιγα, μία από τις πλέον διαδεδομένες και τις πλέον επικίνδυνες. Και αυτό γιατί αφορά σε πολιτικούς, αλλά και κρατικούς λειτουργούς και καταστρέφει τη Δημόσια Διοίκηση. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, θεωρείται μέγιστη απειλή για τον δημόσιο βίο, αφού διαβρώνει την εμπιστοσύνη που απαιτείται για τη διατήρηση και την ανάπτυξη των κοινωνικών και οικονομικών σχέσεων. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ακόμη και των πλέον μετριοπαθών, η διαρροή κεφαλαίων που σχετίζεται με τη διαφθορά ανέρχεται σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο.
Η διαφθορά, λοιπόν, είναι σύνθετο φαινόμενο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό, που αγγίζει όλα τα κράτη. Ροκανίζει τους δημοκρατικούς θεσμούς, επιβραδύνει την ευημερία και επιτείνει την κυβερνητική αστάθεια. Καταλύει τις Αρχές της Δημοκρατίας φαλκιδεύοντας τα εκλογικά αποτελέσματα, αλλοιώνοντας το κράτος Δικαίου και δημιουργώντας γραφειοκρατικούς μηχανισμούς των οποίων ο μόνος σκοπός είναι η αναζήτηση και η επίτευξη της αλληλοεξυπηρέτησης, του δούναι και του λαβείν. Αποθαρρύνει τις υγιείς επενδύσεις του ιδιωτικού τομέα και αποδυναμώνει τις μικρές επιχειρήσεις, οι οποίες αδυνατούν να υπερκεράσουν τα «αρχικά κόστη», τα οποία σχετίζονται με τη διαφθορά και τον χρηματισμό.
Αν η διαφθορά ενισχύει τον πλουτισμό μιας μικρής και κλειστής ομάδας ανθρώπων, αποδυναμώνει την κοινωνία, την οικονομία και το κράτος. όπου η διαφθορά ριζώνει και αναδεικνύεται σε μέγιστο και ανυπέρβλητο εμπόδιο ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας.
Όμως η διαφθορά δεν είναι αμάχητη.
Το Συμβούλιο της Ευρώπης που έχει ως αποστολή την υπεράσπιση και την προώθηση της Δημοκρατίας, των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του κράτους Δικαίου, έπαιξε ένα στρατηγικό ρόλο στον αγώνα ενάντια στη διαφθορά, αφού αυτή αποτελεί, όπως σημειώσαμε παραπάνω βόμβα στα θεμέλια των βασικών αυτών αξιών. Στην «Ποινική Σύμβαση ενάντια στη διαφθορά» σημειώνονται οι κίνδυνοι που αυτή συνιστά για την καλή διακυβέρνηση, για το δικαιικό ευρωπαϊκό πολιτισμό και για την κοινωνική συνοχή.
Η προσέγγιση του Συμβουλίου της Ευρώπης για τον αγώνα ενάντια στη διαφθορά υπήρξε πολυδιάστατη και περιλαμβάνει τρεις πυλώνες οι οποίοι είναι άμεσα συνδεδεμένοι μεταξύ τους: την ανάπτυξη κοινού ευρωπαϊκού πλαισίου και κανόνων, την δημιουργία ενός μηχανισμού παρακολούθησης της εφαρμογής αυτών των κανόνων από τα κράτη-μέλη καθώς και τη μεταφορά τεχνογνωσίας και καλών πρακτικών στα κράτη μέλη που για λόγους ιστορικούς έχουν μεγαλύτερη χρεία βοηθείας.
Όμως, πιστεύω βαθιά, ότι η καταπολέμηση της διαφθοράς δεν είναι ζήτημα νομικό: το ευρωπαϊκό νομικό οπλοστάσιο είναι επαρκώς εξοπλισμένο. Το πρόβλημα είναι η σωστή και άμεση εφαρμογή του Νόμου, η οποία απαιτεί, πάνω απ' όλα πολιτική βούληση. Μόνο έτσι οι πολίτες θα εμπιστευθούν εκ νέου το πολιτικό σύστημα και οι κοινωνίες θα βγουν από τη κρίση πιο ώριμες. Και η ευθύνη μας σε αυτό το σημείο ως βουλευτών είναι τεράστιες και αναδεικνύονται ακόμη πιο αδήριτες στην εποχή της ανόδου νεοναζιστικών μορφωμάτων, τα οποία κρύβουν το εκτρωματικό τους πρόσωπο κάτω από ψευδεπίγραφες διακηρύξεις κάθαρσης του πολιτικού συστήματος.
