"Για τη μειονότητα της Θράκης" - άρθρο στην Αυγή

Λεπτομέρειες

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 20 Απριλίου 2020 20:09

Για την Αριστερά δεν μπορεί να υπάρχουν πολίτες που δεν απολαμβάνουν το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους. Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ανεκτό να καταδικάζεται η χώρα μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβιάσεις δικαιωμάτων της μειονότητας.

Τον Μάιο του 2019 ο Αλέξης Τσίπρας από την Ξάνθη ανακοίνωνε δύο εμβληματικές πρωτοβουλίες για τη μειονότητα: την εκλογή από την ίδια την μειονότητα των μελών της διαχειριστικής επιτροπής για τη βακουφική περιουσία. Η πρωτοβουλία αυτή έλυνε με τρόπο δίκαιο ένα χρόνιο ζήτημα που ταλαιπωρούσε τις σχέσεις της διοίκησης με τη μειονότητα της Θράκης. Να σημειωθεί ότι την τελευταία φορά που είχαν γίνει εκλογές για τα βακούφια ήταν πριν από τη Χούντα των συνταγματαρχών. Το δεύτερο ζήτημα ήταν η δημιουργία ενός εκλεκτορικού σώματος που θα αναδείκνυε τον μουφτή.

Οι πυλώνες του "βαθέος κράτους"

Η επίλυση αυτών των προβλημάτων με τρόπο δημοκρατικό και δίκαιο δεν ήταν μια ανέφελη πορεία. Υπήρχαν επί δεκαετίες και υπάρχουν ακόμη αντιστάσεις από τους πυλώνες του «βαθέος κράτους» στη Θράκη και όχι μόνο. Τόσο το ΥΠΕΞ όσο και η ΕΥΠ επί δεκαετίες διακινούσαν το σενάριο ότι αν εκδημοκρατισθούν οι θεσμοί της μειονότητας, τότε υπάρχει κίνδυνος να μην μπορεί το ελληνικό κράτος να τους ελέγχει. Στο σημείο αυτό θα ήταν σκόπιμη μια παρατήρηση. Θεωρούμε ότι είναι χρήσιμο οι δύο αυτοί μηχανισμοί να προχωρήσουν σε έναν απολογισμό της ασκούμενης από αυτούς πολιτικής. Γιατί με ειλικρίνεια μπορούμε να πούμε ότι οι πολιτικές που ασκήθηκαν στη Θράκη από τους μηχανισμούς αυτούς απέτυχαν. Η ουσιαστική άρνηση του δρόμου της δημοκρατίας μοιραία οδηγεί σε αυταρχικές μεθοδεύσεις και κλειστά και αδιαφανή συστήματα εξουσίας που αναπαράγουν ρόλους.

Για την Αριστερά επομένως, τα δύο ζητήματα που ανέδειξε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η αφετηρία από την οποία το κόμμα δεν μπορεί να οπισθοχωρήσει όσον αφορά στα μειονοτικά δικαιώματα. Όμως και σε αυτά τα δύο, κυρίως στο θέμα του εκλεκτορικού σώματος για τον μουφτή, υπάρχουν διαφορετικές προσεγγίσεις. Οι υποστηρικτές του ελέγχου της μειονότητας θεωρούν ότι στο εκλεκτορικό σώμα πρέπει να συμμετέχουν και οι διορισμένοι από το κράτος ιεροδιδάσκαλοι. Μια τέτοια εξέλιξη θα έβρισκε το όλον της μειονότητας αντίθετο για λόγους προφανείς. Και μια θετική ρύθμιση για τη μειονότητα θα είχε το αντίθετο αποτέλεσμα, δεδομένου ότι η μειονότητα θα μπορούσε να απέχει από την διαδικασία. Το κόστος της αποτυχίας δεν θα την πλήρωναν οι μηχανισμοί αλλά εκείνοι που θα έφερναν μια τέτοια ρύθμιση. Ποιος ζητάει τη συμμετοχή των ιεροδιδασκάλων; Το ΥΠΕΞ. Γιατί; Γιατί θέλει να έχει τον έλεγχο της διαδικασίας στο διηνεκές. Άρα λοιπόν μια νέα κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να εργαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να κερδίσει τη σταθερή εμπιστοσύνη της μειονότητας.

Δημοκρατική και κοσμική μειονότητα

Μια δημοκρατική πολιτική αναμφίβολα θα περιόριζε και τους εκατέρωθεν εθνικισμούς και θα έθετε στο περιθώριο ένα σύστημα εξουσίας που μάλλον δημιούργησε προβλήματα στη Θράκη παρά έλυσε. Ταυτόχρονα, μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να περάσει και σε μια άλλη τομή. Σταδιακά την ευθύνη των υποθέσεων των πολιτών από τη μειονότητα να την αναλάβει το υπουργείο των Εσωτερικών, όπως συμβαίνει και με τον γενικό πληθυσμό, και να αφαιρεθούν από το ΥΠΕΞ. Γιατί είναι πρόδηλο ότι μια τέτοια αλλαγή θα βοηθούσε στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού των δομών και των θεσμών της μειονότητας. Αυτός άλλωστε πρέπει να είναι και ο στόχος μας. Μια χειραφετημένη, δημοκρατική και κοσμική μειονότητα.

Ένα μεγάλο κεφάλαιο στις σχέσεις της μειονότητας και του κράτους είναι η εκπαίδευση. Ο στόχος μιας κυβέρνησης της Αριστεράς πρέπει να είναι μια πολιτική μέσω της οποίας τα παιδιά της μειονότητας θα μορφώνονται θα κατέχουν και τις δύο βασικές γλώσσες, και τα ελληνικά και την μητρική τους. Αυτή η πολιτική που θα υλοποιείται σε πραγματικά διαπολιτισμικά σχολεία, τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με ταυτόχρονη στήριξη και των σχολείων που χαρακτηρίζονται ως μειονοτικά. Ταυτόχρονα, πρέπει να δώσουμε το δικαίωμα στη μειονότητα να ιδρύσει δικά της νηπιαγωγεία, που θα έχουν το ίδιο καθεστώς με μειονοτικά δημοτικά. Το αν αυτά τα νηπιαγωγεία θα πετύχουν μένει να αποδειχθεί στην πράξη. Αλλά το δικαίωμα πρέπει να υπάρχει.

Η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης

Οφείλουμε επίσης να συζητήσουμε ανοιχτά και δημόσια το αίτημα για την κύρωση από τη Βουλή της συμφωνίας - πλαίσιο του 1997 του ΟΑΣΕ για την προστασία των εθνικών μειονοτήτων. Η χώρα μας την έχει υπογράψει αλλά δεν την έχει κυρώσει από τη Βουλή. Προφανώς σε ένα κείμενο δεν είναι δυνατόν να αναλυθεί το σύνολο των θεμάτων που απασχολούν τη μειονότητα. Το μείζον όμως είναι η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ του κράτους και της μειονότητας. Για την Αριστερά δεν μπορεί να υπάρχουν πολίτες που δεν απολαμβάνουν το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους. Για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ανεκτό να καταδικάζεται η χώρα μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για παραβιάσεις δικαιωμάτων της μειονότητας. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ανεκτό να υπάρχουν κτήρια με κατεβασμένες ταμπέλες τόσο στην Κομοτηνή όσο και στην Ξάνθη, τα παραδείγματα της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης και της Τουρκικής Νεολαίας της Κομοτηνής είναι γνωστά. Όπως και οι καταδίκες της χώρας μας, στο όνομα ενός άγονου και επικίνδυνου εθνικισμού. Μια νέα κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να είναι έτοιμη να λύσει αυτά τα ζητήματα. Γιατί η υπεράσπιση των δικαιωμάτων αποτελεί ταυτοτικό στοιχείο μας, που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να υποχωρήσει.

 Μαρία Γιαννακάκη - Σταμάτης Σακελλίωνας

"Θέλουν συναίνεση με τον Δούρειο Ίππο του Ερντοάν;" - Συνέντευξη στην εφημερίδα Gϋndem

Λεπτομέρειες

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 20 Απριλίου 2020 19:53

1-          Πως σχολιάζετε τα τελευταία γεγονότα στο μεταναστευτικό – προσφυγικό, την κατασταση στον Εβρο και τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος απο την κυβέρνηση?

Είναι σαφές ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κυνικό εκβιασμό από την πλευρά της Τουρκίας, η οποία παραβιάζει την Κοινή Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας χρησιμοποιώντας τους πρόσφυγες ως διαπραγματευτικό χαρτί.

Δυστυχώς η ελληνική κυβέρνηση φάνηκε εντελώς απροετοίμαστη. Αναρωτιέμαι ποια είναι η δουλειά της ΕΥΠ, αν όχι ακριβώς αυτή. Ο Ερντοάν εκμεταλλεύτηκε την θλιβερή διαχείριση του προσφυγικού στα νησιά με τις εικόνες των ΜΑΤ εναντίον των κατοίκων και βρήκε την ευκαιρία να εκβιάσει την Ευρώπη..

Παράλληλα, με την εξαγγελία της για αναστολή του ασύλου για ένα μήνα παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και τη Σύμβαση της Γενεύης. Ας σημειώσω ότι τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δεν υπόκεινται στην αμοιβαιότητα βάσει του Διεθνούς Δικαίου. Το επιχείρημα ότι κάποιος άλλος δεν τα σέβεται δεν στεκεται στα Διεθνή fora και βάσει της εμπειρίας μου είμαι σίγουρη ότι η Ελλάδα θα βρεθεί συντόμως σε δεινή θέση.

Εξαλλου, η αντίδραση 66 Διεθνών Οργανώσεων δείχνει ακριβώς το προβληματικό αυτής της απόφασης. Γνωρίζω και εγώ ότι έγιναν ασφαλιστικά μέτρα κατά της Ελλάδας στο Ευρωπαικό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων τα οποία απορρίφθηκαν.

Ας είμαστε όμως προσεκτικοί, καθώς δεν γνωρίζουμε, δεν είθισται να δημοσιοποιούνται, ούτε τι ακριβώς ζητούνταν ούτε ποιο είναι το σκεπτικό της απόφασης. Γι’αυτό και σοβαρά φιλοκυβερνητικά έντυπα δεν έχουν γράψει ακόμη και σήμερα τίποτα επί του θέματος, ούτε έχουμε κάποια αντίδραση από την κυβέρνηση.

Υπενθυμίζω, δε, ότι το ΕΔΑΔ γνωμοδοτεί επί της Ευρωπαικής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και όχι επί της Σύμβασης της Γενεύης και, εν γένει, επί των ζητημάτων προσφύγων.

Καλό το παιχνίδι των εντυπώσεων, αλλά καλό είναι η κυβέρνηση, η οποία εκπροσωπεί την χώρα να μην μένει μόνο σε αυτό.

Η κατάσταση στον Έβρο είναι πολύ δύσκολη, στο Διεθνή Τύπο διαρρέουν βίντεο και εικόνες που δεν μας τιμούν ως χώρα. Δρουν αυτόκλητες ομάδες πολιτών (είμαι πολύ προσεκτική στις εκφράσεις μου) σε μία ευαίσθητη περιοχή, μια πολύ ευαίσθητη εποχή. Νομίζω ότι οι Αρχές θα έπρεπε να τους απομακρύνουν πάραυτα προκειμένου να έχουν τον πλήρη έλεγχο, όπως πρέπει εξάλλου, γιατί μία λάθος κίνηση μπορεί να πυροδοτήσει εξελίξεις εξαιρετικά δυσάρεστες.

Η κυβέρνηση έχει εξαπολύσει μία προπαγάνδα του πολέμου με όλα τα μέσα , η οποία έχει σχέση με τις κομματικές της επιδιώξεις και όχι με τις εθνικές ανάγκες. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έφτασε να χαρακτηρίσει την αξιωματική αντιπολίτευση Δούρειο Ίππο του Ερντοάν, θυμίζω ότι παλαιότερα, προβεβλημένος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας είχε δηλώσει ότι πιστεύει περισσότερο τον Ερντοάν παρά τον Τσίπρα. Όποιος δεν στηρίζει πλήρως την κυβέρνηση, όποιος δεν εμπλέκεται στα τύμπανα πολέμου που χτυπά για να ικανοποιήσει το ακροδεξιό ακροατήριο, χαρακτηρίζεται πάραυτα προδότης. Και μετά ζητούν συναίνεση στη δύσκολη εθνική στιγμή. Και αναρωτιέμαι: θέλουν συναίνεση με τους προδότες και τους εθνικούς μειοδότες; Με ευθύνη της κυβέρνησης οδηγούμεθα σε έναν άνευ προηγουμένου διχασμό.

Η κυβέρνηση πρέπει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να διεκδικήσει δυναμικά τη σύγκληση έκτακτου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Ειδικότερα, αρνείται να διεκδικήσει δυναμικά και με την απειλή βέτο σε ευρωπαϊκές αποφάσεις, όπως την άσκηση πίεσης από την ΕΕ προς την Τουρκία (με απειλή κυρώσεων) για εκ νέου εφαρμογή της Δήλωσης και συμφωνία επί ενός νέου ευρωτουρκικού πακέτου και την άσκηση πίεσης επί της ΕΕ για ένα νέο πρόγραμμα μετεγκατάστασης προσφύγων από την Ελλάδα.

Καλές οι φωτογραφίες στον Έβρο με την ηγεσία της ΕΕ, αλλά πέραν από ευχολόγια και νουθεσίες έχουμε δει κάτι άλλο. Η Διεθνοποίηση του τουρκικού εκβιασμού δεν είναι μόνο ενημέρωση αλλά και διεκδίκηση προκειμένου η Ευρώπη και ειδικά η Γερμανία να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

Η συνάντηση του Πρωθυπουργού με την Γερμανίδα καγκελάριο ήταν ακρως απογοητευτική: δεν υπήρξε καμία αναφορά σε έκτακτη Σύνοδο και κυρώσεις στην Τουρκία, ούτε στην ανάγκη διαμοιρασμού των βαρών και νέου προγράμματος μετεγκατάστασης προσφύγων στην Ευρώπη, όπως το 2016. Επανέφερε μόνο το προ μηνών αίτημα για μετεγκατάσταση ασυνόδευτων προσφυγόπουλων και μάλιστα εθελοντικά.

Απαιτείται ενεργητική διπλωματία, με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, με τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης και όχι με τον Όρμπαν και την Λεπέν.

2-          Η άποψη σας για την ολοένα αυξανώμενη ρατσιστική βία – λόγο τον τελευταίο καιρό και οι πιθανές επιπτώσεις της?

Ανησυχώ εξαιρετικά, βλέποντας όχι μόνο τι γίνεται στα νησιά, αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η ευθύνη βαραίνει αποκλειστικά αυτούς που δαιμονοποιήσαν το διαφορετικό και σύντομα η κατάσταση θα γίνει ανεξέλγκτη.

Οδηγούμεθα στην πλήρη εξαχρείωση της κοινωνίας και αυτό δεν θα έχει επιστροφή, αν δεν υπάρξει μια άμεση αντίδραση.

Η ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης αρνείται να χρησιμοποιήσει το οπλοστάσιο που της αφήσαμε φεύγοντας τον Ιούλη. Παραδώσαμε ένα μεγάλο, πρωτότυπο και διεθνώς αναγνωρισμένο έργο σε αυτόν τον τομέα, όχι μόνο σε ό,τι αφορά στη Νομοθεσία, αλλά και στην ενδυνάμωση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας.

Ενισχύσαμε την αντιρατσιστική νομοθεσία και τη νομοθεσία κατά των διακρίσεων και, παράλληλα, συγκροτήσαμε το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, για τη διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής κατά του ρατσισμού. Αναλάβαμε πρωτοβουλίες για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, αλλά και των εμπλεκόμενων Αρχών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του ρατσισμού και του ρατσιστικού εγκλήματος. Από κοινού με το Γραφείο Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΑΣΕ υλοποιήσαμε πρόγραμμα για την ευαισθητοποίηση, οργάνωση και συντονισμό Θεσμών, Διοίκησης και Κοινωνίας των Πολιτών για την αποτελεσματική αναγνώριση και αντιμετώπιση του ρατσιστικού εγκλήματος, τη διασφάλιση της προστασίας και της υποστήριξης των θυμάτων των ρατσιστικών εγκλημάτων και τη διαφύλαξη των δικαιωμάτων των θυμάτων του ρατσιστικού εγκλήματος σε όλες τις δικαστικές και διοικητικές διαδικασίες. Όλη αυτή η προσπάθεια κατέληξε στην υπογραφή δύο πρωτοκόλλων, στο ένα μάλιστα συμμετείχε και ο νυν Υφυπουργός Δικαιοσύνης με την τότε ιδιότητά του, του Διευθυντή της Εθνικής Σχολής Δικαστών.

Το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, μαθαίνουμε ότι έχει συνεδριάσει μόνο μία φορά από τον Ιούλιο και μετά, είχε εκπονήσει Σχέδιο Δράσης κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, το οποίο καθόριζε τα ακριβή βήματα και δράσεις σε όλα τα επίπεδα της Διοίκησης. Το δε Συμβούλιο που συγκροτήθηκε από το Πρωτόκολλο που συνυπέγραψε ο νυν Υφυπουργός Δικαιοσύνης, και το οποίο χαρακτηρίστηκε από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και το Γραφείο Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - OSCE /ODHIR ως βέλτιστο αποτέλεσμα του Προγράμματος, παραμένει ανενεργό.

Όλα τα παραπάνω είναι σε γνώση της Ηγεσίας του Υπουργείου και αναρωτιέμαι γιατί δεν χρησιμοποιούν όλα αυτά τα εργαλεία προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.

Ας το πούμε ακόμη μία φορά: ο ρατσιστικός λόγος απενοχοποιεί τη ρατσιστική βία και οδηγεί στο ρατσιστικό έγκλημα. Ο ρατσισμός και οι διακρίσεις λειτουργούν διαβρωτικά στην κοινωνία και οδηγούν στη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού. Και αυτό λειτουργεί σωρρευτικά: σε κάθε ευκαιρία γίνεται σοβαρότερο, η ατιμωρησία εξαχρειώνει και νομιμοποιεί.

Δεν πιστεύω σε περιούσιους λαούς, περιούσιους πολιτισμούς, περιούσιες ηπείρους. Η ιστορία έχει αποδείξει, με τον πιο σκληρό τρόπο, ότι ο αγώνας για τη διασφάλιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των πανανθρώπινων αξιών είναι αέναος και διαρκής. Η Ευρώπη γέννησε τον Διαφωτισμό, γέννησε όμως και το Ολοκαύτωμα. Σήμερα, με τρόπο σαφή και ξεκάθαρο, καλούμαστε να διαλέξουμε σε ποια πλευρά της ευρωπαϊκής ιστορίας θα σταθούμε.

"21η Απριλίου και Κυπριακό" - άρθρο στο tvxs.gr

Λεπτομέρειες

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 20 Απριλίου 2020 20:00

Πενηντατρία χρόνια μετά την εγκαθίδρυση της Χούντας των Συνταγματαρχών είναι πλέον σαφές ότι ένας από τους λόγους του πραξικοπήματος ήταν η «διευθέτηση» του Κυπριακού, δηλαδή μία λύση η οποία θα εξυπηρετούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες και θα διευκόλυνε τους σχεδιασμούς της Τουρκίας.

Από δημοσιοποίηση εγγράφων, αλλά και από μαρτυρίες συνεργατών του Γρίβα την περίοδο της ΕΟΚΑ Β’, κυρίως από την προσεκτική μελέτη αυτών που θέλουν να ξαναγράψουν την ιστορία, είναι ορατό ότι το 1974 δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός αλλά το αποκορύφωμα μιας συνωμοσίας που άρχισε να εξυφαίνεται αρκετά χρόνια νωρίτερα, με στόχο το πραξικόπημα, τη στρατιωτική εισβολή, την τραγωδία και τη διχοτόμηση του νησιού.

Λίγες μέρες πριν την υπογραφή των Συμφωνιών Ζυρίχης- Λονδίνου το 1959, η οποία είναι ιδρυτική της Κυπριακής Δημοκρατίας, οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας (Καραμανλής και Μεντερές) είχαν υπογράψει στη Ζυρίχη συμφωνία όπου οριζόταν:

«1. Η Ελλάς και η Τουρκία θα υποστηρίξουν την είσοδον της Δημοκρατίας της Κύπρου εις το ΝΑΤΟ. Η εγκατάστασις βάσεων του ΝΑΤΟ εις την νήσον, ως και η σύνθεσις αυτών, εξαρτάται εκ της συμφωνίας των δύο κυβερνήσεων.

2. Συνεφωνήθη μεταξύ των δύο πρωθυπουργών ότι θα παρέμβουν παρά τω προέδρω και αντιπροέδρω της Δημοκρατίας της Κύπρου, αντιστοίχως, επί τω σκοπώ όπως τεθούν εκτός νόμου το Κομμουνιστικόν Κόμμα και η κομμουνιστική δράσις».

Η παραπάνω συμφωνία, η οποία κρατείτο μυστική και έγινε γνωστή αργότερα, έβρισκε μεγάλες δυσκολίες στην υλοποίησή της: ο Μακάριος όχι μόνο δεν επιθυμούσε την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, αλλά και δραστηριοποιήθηκε στο κίνημα των Αδεσμεύτων, όσο για το ΑΚΕΛ όχι μόνο δεν βγήκε εκτός Νόμου, αλλά και ήταν στυλοβάτης των κυβερνήσεων Μακαρίου στο πλαίσιο της υπεράσπισης της Νομιμότητας έναντι της εκτροπής, της Δημοκρατίας έναντι του Φασισμού.

Τον Σεπτέμβρη του 1964 η κυβέρνηση Μακαρίου υπογράφει συμφωνία με τη Σοβιετική Ένωση για τον εξοπλισμό της Εθνικής Φρουράς. Σε συνέντευξή του στον απεσταλμένο του Τσεχοσλοβακικού πρακτορείου ειδήσεων (Φιλελεύθερος 15.9.1964) ο Μακάριος αναφέρει:

"Γνωρίζω ότι μερικαί χώραι του ΝΑΤΟ δεν βλέπουν ευνοϊκώς την προσφοράν βοήθειας εκ μέρους της Σοβιετικής Ενώσεως. Εν τούτοις, η απόφασις των αυτή μου είναι εντελώς αδιάφορος. Υπαράνω (sic) όλων, ενδιαφέρομαι διά την ελευθερίαν και την εδαφικήν ακεραιότητα της χώρας μου. Πιστεύω ότι αι δηλώσεις και αι προειδοποιήσεις του κ. Κρούστσεφ απετέλεσαν ανασταλτικόν παράγοντα εις τα σχέδια των επιδρομικών δυνάμεων. Ο λαός της Κύπρου είναι πολύ ευγνώμων διά την στάσιν της Σοβιετικής Ενώσεως, η οποία ενισχύει την απόφασιν του να μη ενδώση εις τας πιέσεις και να δεχθή λύσιν του προβλήματος του, η οποία θα εξυπηρετή όχι τα πραγματικά συμφέροντα του Κυπριακου λαού, αλλά τα συμφέροντα μερικών άλλων χωρών".

Με τα παραπάνω ο Μακάριος δηλώνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την αντίθεσή του στα σχέδια Άτσεσον Ι και ΙΙ. Ο Γ. Παπανδρέου τον είχε πιέσει αφόρητα να τα αποδεχτεί (γνωστή η ρήση του περί πολυκατοικίας και ρετιρέ), αλλά δεν μπορούσε παρά να σεβαστεί την άρνησή του. Η μελέτη των πρακτικών των Συνεδριάσεων της Ελληνικής Βουλής από εκείνη τη στιγμή και μέχρι την κυβερνητική κρίση και την Αποστασία το επόμενο καλοκαίρι δείχνει τη βαρύτητα αυτού του γεγονότος στις μεθοδεύσεις της ανατροπής της κυβέρνησης Παπανδρέου, πτυχή που δεν έχει μελετηθεί επαρκώς.

Την 22^α Απριλίου 1967, η «Χαραυγή» (εφημερίδα του ΑΚΕΛ) κυκλοφορεί με το πρωτοσέλιδο: «Νέα σελίδα φρικτού µαρτυρίου για την πατρίδα µας, ΕΠΕΒΛΗΘΗ ΩΜΗ ΣΤΡΑΤIΩΤIΚΗ ∆IΚΤΑΤΟΡIΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑ∆Α». «Αισθήματα οργής στην Κύπρο. ΣΟΒΑΡΩΤΑΤΟI ΟI ΚIΝ∆ΥΝΟI ΓIΑ ΤΗΝ ΕΘΝIΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ. Κυβέρνηση και λαός να επαγρυπνούν»

Σε άρθρο της με τίτλο «Νέα Περίοδος ελληνικής τραγωδίας» που δημοσιεύθηκε την ίδια μέρα γράφει μεταξύ άλλων: «Η νέα εκτροπή που έγινε από χθες τα μεσάνυκτα στην Ελλάδα συvεπλήρωσε την κλιμάκωση του αντιδημοκρατικού πραξικοπήματος που είχε αρχίσει τον Ιούλιο του 1965. Στην Ιστορία του ελληνικού Έθνους έχει σημειωθεί μια νέα ημερομηνία, η 21η Απριλίου του 1967, ενώπιον της οπαίας ωχριά η 4η Αυγούστου του 1936, που είναι συνταυτισμένη µε τη μεταξική δικτατορία» και προαναγγέλλει ότι «Συστήνεται πλατιά Επιτροπή Αγώνα για τη Δημοκρατία».

Σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις ο Σπ. Κυπριανού, υπουργός Εξωτερικών των κυβερνήσεων Μακαρίου και μετέπειτα Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, στο ΡΙΚ το 2001, Εκπομπή «Διάλογοι»: «η Χούντα αν και στα λόγια όμνυε στην Ένωση, όλες της οι πράξεις οδηγούσαν στην Διχοτόμηση και την απεμπώληση τμήματος της Κύπρου στην Τουρκία». Απαίτηση της Χούντας η απομάκρυνσή του. Στην επιστολή παραίτησής του διαβάζουμε με προφητική ενάργεια το τι έμελλε να ακολουθήσει.

Συμπληρώνει ο Νίκος Κρανιδιώτης "Η Χούντα ομιλεί διαρκώς για ένωση και επιτίθεται σφοδρότατα εναντίον των κομμουνιστών. Οργανά της ιδρύουν στην Κύπρο το Παγκύπριο Ενωτικό Μέτωπο (...) που με τις εφημερίδες του αρχίζει μια συστηματική επίθεση εναντίον της κυπριακής κυβέρνησης, του καθεστώτος της ανεξαρτησίας και των Κυπρίων κομμουνιστών" (Ν. Κρανιδιώτη: "Οι διεθνείς διαστάσεις του Κυπριακού", εκδόσεις "Θεμέλιο", σελ. 54).

Το Παγκύπριο Ενωτικό Μέτωπο, ήταν μία από τις πολλές παρακρατικές Οργανώσεις που δημιούργησε η Χούντα για την ανατροπή του Μακαρίου την οποία κατηγορούσε για προδοτικό ρόλο και για εγκατάλειψη της πολιτικής της Ένωσης με την Ελλάδα.

"Ο καθοδηγητής της οργάνωσης - γράφει ο Μ. Δρουσιώτης - είναι πια γνωστός. Ηταν η ελληνική ΚΥΠ και το Β' Επιτελικό γραφείο του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Φρουράς" (Μ. Δρουσιώτη: "Η "εισβολή" της χούντας στην Κύπρο", εκδόσεις "Στάχυ", σελ. 91), ενώ ο Ν. Κρανιδιώτης δίνει πιο ολοκληρωμένη την εικόνα όταν σημειώνει πως πίσω από το Εθνικό Μέτωπο ήταν "και οι μυστικές αμερικανικές υπηρεσίες" (Ν. Κρανιδιώτη, στο ίδιο, σελ. 58 και "Ανοχύρωτη Πολιτεία" εκδόσεις "Εστία", τόμος Α' σελ. 557).

«Η δράση του "Εθνικού Μετώπου ήταν στα πρότυπα της ατομικής τρομοκρατίας (βομβιστικές επιθέσεις, κλοπές όπλων, δολοφονικές απόπειρες εναντίον προσώπων με θέση στον κρατικό μηχανισμό, καταλήψεις αστυνομικών τμημάτων κ.ά.). Ετσι η Κυπριακή κυβέρνηση υποχρεώθηκε, τον Αύγουστο του 1969, να θέσει την εν λόγω οργάνωση εκτός νόμου, αλλά αυτή συνέχισε να δρα παράνομα κάνοντας που και που την εμφάνισή της ως το Μάη του 1970. Ενα χρόνο αργότερα τη θέση της πήρε η ΕΟΚΑ Β'. Πριν όμως αναφερθούμε στη δράση της ΕΟΚΑ Β' οφείλουμε να σημειώσουμε πως μέσα στο κλίμα που είχε δημιουργηθεί με την τρομοκρατική δραστηριότητα του "Εθνικού Μετώπου", την υπονομευτική δράση της εθνικής φρουράς και των αμερικανονατοϊκών μυστικών υπηρεσιών, επιχειρήθηκε ανεπιτυχώς, στις 8 Μάρτη του 1970, απόπειρα κατά της ζωής του Μακαρίου. Η ενέργεια αυτή, όπως αποδείχτηκε αργότερα με αδιάσειστα στοιχεία που παραδόθηκαν στον Κύπριο πρόεδρο - υπήρξε και σχετικό δημοσίευμα με αποκαλύψεις στο Γερμανικό περιοδικό "Σπίγκελ" τον Απρίλης 1970 - ήταν ενταγμένη σε σχέδιο που είχε καταστρωθεί στην Αθήνα με την κωδική ονομασία "Ερμής", το οποίο απέβλεπε στην πραξικοπηματική ανατροπή της κυβέρνησης Μακαρίου, στο διαχωρισμό Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και στη διχοτόμηση της Κύπρου (βλέπε: Κ. Κάππου: "Εγκλημα εναντίον της Κύπρου", εκδόσεις "Γνώσεις", σελ. 50, Ν. Κρανιδιώτη: "Ανοχύρωτη Πολιτεία" τόμος Β', σελ. 13-20, Σ. Γρηγοριάδη: "Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας", τόμος 6ος, σελ. 129-130 κ.α.). Άλλωστε η χούντα με τις ενέργειές της δημιουργούσε όλο και εντονότερο ασφυκτικό κλοιό γύρω από τον Κύπριο Πρόεδρο και δε δίσταζε για το σκοπό αυτό να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο. Έργο της χούντας - αλλά όχι μόνο - ήταν η οργάνωση και ενίσχυση της ΕΟΚΑ Β' του Γρίβα καθώς και η χρησιμοποίηση των επισκόπων Πάφου, Κιτίου και Κερύνειας που έφτασε ως το σημείο οι τρεις εκκλησιαστικοί παράγοντες να αποφασίσουν το Μάρτη του 1973 - χωρίς να το πετύχουν - την καθαίρεση του αρχιεπισκόπου Μακαρίου (γνωστό ως Εκκλησιαστικό Πραξικόπημα».

Κορυφαία στιγμή το πραξικόπημα της 15^ης του Ιούλη που άνοιξε το δρόμο στην Τουρκική εισβολή.

Όταν ο Μακάριος επέστρεφε στην Κύπρο τον Δεκέμβρη του 1974, σταμάτησε στην Αθήνα και απατώντας σε ερώτηση δημοσιογράφου αν πίστευε ότι θα γινόταν Πραξικόπημα απήντησε ότι «δεν πίστευα ότι θα είναι τόσο θεότρελλοι (αναφέρεται στην ΕΟΚΑ Β΄ και στην Χούντα) να το κάνουν αφού ήξεραν ότι αυτό θα έφερνε τους Τούρκους στο νησί».

Νομίζω ότι αυτό είναι και το μεγάλο του λάθος: πίστωνε τους φασίστες με πατριωτισμό.

"Πριν να είναι πολύ αργά" - άρθρο στην ιστοσελίδα tvxs.gr

Λεπτομέρειες

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 26 Μαρτίου 2020 13:37

Εμβρόντητοι παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες το τσουνάμι ρατσιστικού λόγου που έχει κατακλύσει το διαδίκτυο.

Η κατάσταση στα ελληνοτουρκικά σύνορα έδωσε το έναυσμα για να πλημμυρίσει το διαδίκτυο με ακραία διχαστικό και ρατσιστικό λόγο.

Όποιος δεν επιθυμεί να καταλάβουμε την Κωνσταντινούπολη ή να κάνουμε απόβαση στη Σμύρνη με στόχο την κατάληψη της Άγκυρας, χαρακτηρίζεται προδότης, εθνικός μειοδότης, μίσθαρνο όργανο του Ερντοάν, ανθέλληνας και πουλημένος.

Όποιος δείξει ελάχιστα ίχνη αλληλεγγύης στους δύστυχους που στοιβάζονται στον Έβρο ή στα νησιά εκτελεί σχέδιο αφελληνισμού της χώρας, καλεί τους τζιχαντιστές, αδιαφορεί για τις αρρώστιες που φέρνουν μαζί τους, αν, δε, είναι γυναίκες, ο σεξιστικός οχετός είναι ατελείωτος.

Από τα πλέον επίσημα χείλη μαθαίνουμε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ο Δούρειος Ίππος του Ερντοάν, ο οποίος παλαιότερα ήταν πιο αξιόπιστος από τον πρωθυπουργό, ενώ βουλευτές, ακόμη και υπουργοί, αναρτούν στους λογαριασμούς τους ρατσιστικά παραληρήματα, στοχοποιούν εφημερίδες και ανθρώπους.

Από την άλλη μεριά, όποιος εκφράσει την παραμικρή ανησυχία για τα τεκταινόμενα με όρους εθνικούς αυτόματα είναι ένα κατάπτυστο εθνίκι, ένας ρατσιστής που το μόνο που τον νοιάζει είναι η βολή του. Όμως ας το παραδεχτούμε: ούτε ο όγκος των δημοσιεύσεων ούτε η ένταση των ύβρεων και των προσβολών είναι η ίδια. Μια γρήγορη ματιά στον κόσμο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μας αποδεικνύει ότι οι περισσότεροι λογαριασμοί, οι πλείστοι νεότευκτοι με ελάχιστες δημοσιεύσεις και ακολούθους, είναι αυτοί που ξερνούν ρατσιστικό μίσος.

Αναρωτιόμαστε λοιπόn, τι κάνει για όλα αυτά η Ηγεσία του Υπουργείου Δικαιοσύνης: καθημερινά αποδεικνύει ότι δεν έβγαλε τα Δικαιώματα μόνο από τον τίτλο του, αλλά και από την πολιτική του.

Φεύγοντας τον Ιούλιο του 2019, παραδώσαμε ένα μεγάλο, πρωτότυπο και διεθνώς αναγνωρισμένο έργο σε αυτόν τον τομέα, όχι μόνο σε ό,τι αφορά στη Νομοθεσία, αλλά και στην ενδυνάμωση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας.

Ενισχύσαμε την αντιρατσιστική νομοθεσία και τη νομοθεσία κατά των διακρίσεων και, παράλληλα, συγκροτήσαμε το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, για τη διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής κατά του ρατσισμού. Αναλάβαμε πρωτοβουλίες για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, αλλά και των εμπλεκόμενων Αρχών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του ρατσισμού και του ρατσιστικού εγκλήματος. Από κοινού με το Γραφείο Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΑΣΕ υλοποιήσαμε πρόγραμμα για την ευαισθητοποίηση, οργάνωση και συντονισμό Θεσμών, Διοίκησης και Κοινωνίας των Πολιτών για την αποτελεσματική αναγνώριση και αντιμετώπιση του ρατσιστικού εγκλήματος, τη διασφάλιση της προστασίας και της υποστήριξης των θυμάτων των ρατσιστικών εγκλημάτων και τη διαφύλαξη των δικαιωμάτων των θυμάτων του ρατσιστικού εγκλήματος σε όλες τις δικαστικές και διοικητικές διαδικασίες. Όλη αυτή η προσπάθεια κατέληξε στην υπογραφή δύο πρωτοκόλλων, στο ένα μάλιστα συμμετείχε και ο νυν Υφυπουργός Δικαιοσύνης με την τότε ιδιότητά του, του Διευθυντή της Εθνικής Σχολής Δικαστών.

Το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, μαθαίνουμε ότι έχει συνεδριάσει μόνο μία φορά από τον Ιούλιο και μετά, είχε εκπονήσει Σχέδιο Δράσης κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, το οποίο καθόριζε τα ακριβή βήματα και δράσεις σε όλα τα επίπεδα της Διοίκησης. Το δε Συμβούλιο που συγκροτήθηκε από το Πρωτόκολλο που συνυπέγραψε ο νυν Υφυπουργός Δικαιοσύνης, και το οποίο χαρακτηρίστηκε από τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και το Γραφείο Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων - OSCE /ODHIR ως βέλτιστο αποτέλεσμα του Προγράμματος, παραμένει ανενεργό.

Όλα τα παραπάνω είναι σε γνώση της Ηγεσίας του Υπουργείου και αναρωτιόμαστε γιατί δεν χρησιμοποιούν όλα αυτά τα εργαλεία προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κατάσταση.

Ας το πούμε ακόμη μία φορά: ο ρατσιστικός λόγος απενοχοποιεί τη ρατσιστική βία και οδηγεί στο ρατσιστικό έγκλημα. Ο ρατσισμός και οι διακρίσεις λειτουργούν διαβρωτικά στην κοινωνία και οδηγούν στη διάρρηξη του κοινωνικού ιστού. Και αυτό λειτουργεί σωρρευτικά: σε κάθε ευκαιρία γίνεται σοβαρότερο, η ατιμωρησία εξαχρειώνει και νομιμοποιεί. Ας αντιδράσουν εγκαίρως, πριν να είναι πολύ αργά. Για όλους.